παρα·μένω :
   I rester auprès de, être fidèle à, dévoué à, dat. IL. 11, 402 ; 15, 400 ; XÉN. Cyr. 4, 2, 43, etc. ; PLAT. Ap. 39 e, etc. ; en parl. d’esclaves, XÉN. Œc. 3, 9 ;
   II abs. :
      1 se maintenir, tenir bon, IL. 13, 151 ; HDT. 1, 82, etc. ; AR. Pl. 440 ; avec un rég. persister dans : τινί, PD. P. 8, 58 ; ἔν τινι, PD. P. 1, 173 ; DS. 2, 29 ; πρός τι, THC. 3, 10, rester appliqué à qqe ch. ;
      2 rester qqe part (chez soi, etc.) HDT. 1, 64 ; ANT. 130, 44, etc. ;
      3 avec un suj. de chose, être durable, en parl. de la nature, EUR. El. 942 ; de la santé, XÉN. Cyr. 1, 6, 17 ; de belles actions, ISOCR. 142 c ; du vin, STR. 516 ; PLUT. M. 655 f ;
      4 survivre, HDT. 1, 30.

➳ Poét. παρμένω, IL. 15, 400 ; PD. ll. cc.

poet. παρμένω Pi. P. 8.40, S. Ichn. 169 (trim.) : — stay beside or near, stand by, οὐδέ τις αὐτῷ Ἀργείων παρέμεινε Il. 11.402, cf. 15.400 ; παράμεινον τὸν βίον ἡμῖν Ar. Pax 1108 (hex.), cf. Pl. Ap. 39e, al. ; of slaves, remain, stay, opp. δραπετεύω, ἀποδιδράσκω, Id. Men. 97d, X. Oec. 3.4 ; in Law, of slaves whose manumission was deferred, SIG 1208 (Thespiae, ii BC), etc. ; hence Παρμένων, Trusty, as a slave΄s name, Men. Sam. 302, etc. abs., stand one΄s ground, stand fast, Il. 13.151, cf. Hdt. 1.82, 6.14, Ar. Pl. 440, etc. ; more fully, μάχαις τλάμονι ψυχᾷ π. Pi. P. 1.48 ; παρμένοντας αἰχμᾷ ib. 8.40 ; εὐανθεῖ ἐν ὀργᾷ π. ib. 1.89 ; πρὸς τὰ ὑπόλοιπα τῶν ἔργων Th. 3.10 ; ἀδύνατός εἰμι… παραμένειν to remain with the army, Id. 7.15 ; offortune, remain steady, παραμένει γὰρ οὐδὲ ἕν Men. 51.
stay at a place, stay behind or at home, Hdt. 1.64, Antipho 5.13, And. 1.2.
survive, remain alive, Hdt. 1.30. of things, endure, last, Id. 3.57, etc. ; ἀεὶ παραμένουσα [ἡ φύσις] E. El. 942 ; π. ἡ πολιτεία Lys. 25.28 ; αἱ εὐπραγίαι Isoc. 7.13 ; ἡ ὑγίεια X. Cyr. 1.6.17, etc. ; δίχα τῆς σφοδρότητος π. τὸ μέγεθος Longin. 9.13 ; of money, stay by one, last for ever, Alex. 281, Timocl. 9.1, Men. 128.2 ; of wine, last, keep good, εἰς τριγονίαν π. ἐν ἀπιττώτοις ἄγγεσι Str. 11.10.1, cf. Ostr.Bodl. i 145 (iii/ii BC), Plu. 2.655f.

(μένω), neben einem bleiben, bei ihm ausharren, τινί, Il. 11.402, 15.400, auch absol., ausdauern, ausharren, 13.151 ; in poet. Form, παρμένειν, 15.400 ; Ggstz ἀπαλλάσσεσθαι, 1.82, 8.101 ; μάχαις παρέμεινε, Pind. P. 1.48 ; αἰχμᾷ, 8.42 ; παράμεινον τὸν βίον ἡμῖν, Ar. Plut. 440 ; διὰ τὰ κέρδη ἥδιον ἡμῖν παραμενοῦσι, Xen. Cyr. 4.2.43 ; ἀλλά μοι παραμείνατε τοσοῦτον χρόνον, Plat. Apol. 39e ; im Ggstz von ἀποδιδράσκει, Men. 97d ; – bes. übrig bleiben, am Leben bleiben, Her. 1.30. – Auch von Sachen, ἡ μὲν γὰρ φύσις ἀεὶ παραμένουσ' αἴρει κάρα, Eur. El. 942 ; αὐτῷ πόνος παραμενεῖ πάμπολυς, Plat. Legg. VI.769c ; δοκεῖ ἡ ὑγίεια μᾶλλον παραμένειν, Xen. Cyr. 1.6.17 ; Folgde. Uebh. ausdauern, von Bestand sein ; vom Wein, sich halten, Strab. 11.10.1 ; vgl. Plut. Symp. 3.7.1.

παρα-μένω
[in LXX: Pro.12:7, Da TH Dan.11:17 (עָמַד), etc. ;]
to remain beside or near: Heb.7:23, Jas.1:25; of remaining alive, 1Co.16:6 (WH, κατα-), Php.1:25 (cf. συμ-παραμένω).†
(AS)