παρα·λυπέω-ῶ [ῡ]
      1 affliger, acc. THC. 2, 51, etc. ; troubler, PLAT. Phæd. 65 c ;
      2 causer du dommage, nuire à, acc. PLUT. Per. 35.

grieve or trouble besides, ἄλλο παρελύπει… οὐδέν no disease attacked them besides the plague, Th. 2.51, cf. X. Vect. 4.32, Thphr. CP 1.7.8 ; annoy by a diversion, Th. 4.89 ; ὅταν αὐτὴν μηδὲν… παραλυπῇ Pl. Phd. 65c ; π. τοὺς πολεμίους τι Plu. Per. 35 ; οἱ παραλυποῦντες the troublesome, the refractory, X. An. 2.5.29 ; — Pass., to be molested, ὑπὸ βασιλέων Str. 9.1.20, etc.

[ῡ], betrüben, kränken ; τινά, Plat. Phaed. 65c u. Sp. Bei Xen. An. 2.5.29 absolut, οἱ παραλυποῦντες, die Widerwärtigen ; Schaden zufügen, καί τι παραλυπεῖν τοὺς πολεμίους, Plut. Pericl. 35, öfter.