παρ·αλλάσσω, att. -άττω (pf. παρήλλαχα) ;
A tr.
   I disposer alternativement, dans un sens et dans un autre : ὀδόντας, TH. H.P. 5, 6, 3, les dents (d’une scie) càd. faire saillir les unes d’un côté, les autres de l’autre ; particul. en mauv. part : déranger de sa place, faire dévier, en parl. d’os, HIPP. 773 d ; fig. détourner, càd. entraîner (les âmes) SOPH. Ant. 298 ;
   II changer de place en passant le long de, d’où :
      1 dépasser, éviter : πόλιν, POL. 5, 14, 3, une ville ; χωρίον, DÉM. 1276, 13, longer une propriété ; avec idée de temps : τὴν παιδικὴν ἡλικίαν, PLUT. Alc. 7, l’âge d’un jeune homme ;
      2 fig. τινά, CÉB. surpasser qqn ; τι τῷ τάχει, ARSTT. Meteor. 1, 4, 14, surpasser qqe ch. en rapidité ;
      3 en mauv. part : transgresser (une loi) ESCHN. 81, 29 ;
B intr.
   I changer, devenir différent, HDT. 7, 73 ;
   II être différent, différer : τινός, PLAT. Leg. 957 b, de qqn ou de qqe ch. ; impers. οὔ τι σμικρὸν παραλλάττει οὕτως ἔχον ἢ ἄλλως, PLAT. Theæt. 169 e, il n’importe pas peu (propr. ce n’est pas une petite différence) qu’il en soit ainsi ou autrement ; abs. se distinguer, se faire remarquer : τινί, POL. 18, 8, 2, en qqe ch. ;
   III s’écarter, s’éloigner : τοῦ σκοποῦ, PLAT. Theæt. 194 a, du but ; particul. :
      1 s’écarter du droit chemin, POL. 7, 17, 7 ; d’où être extraordinaire, étrange ; particul. au part. pf. pass. παρηλλαγμένος, POL. 2, 29, 1, etc. ; DS. 17, 90, extraordinaire, étrange ;
      2 s’écarter de la droite raison, d’où avoir le délire, perdre la raison, EUR. Hipp. 935 ; PLAT. Tim. 27 c, 71 e.

Att. παραλλάττω, pf. παρήλλαχα Arist. Pr. 872b11, Plu. Cim. 1, Arr. Epict. 3.21.23 : — cause to alternate, π. τοὺς ὀδόντας make the alternate teeth of the saw stand contrary ways, Thphr. HP 5.6.3 ; π. τὰς ἀρχάς make the ends [of the bandages] overlap or cross, Hp. Fract. 29 ; παραλλάξας having transposed [the two], Pl. Tht. 193c ; π. τῶν αἰσθήσεων τὰ σημεῖα transpose, interchange the impressions received from the senses, ib. 194d ; ἐὰν παραλλάξῃ τὴν τομήν transposes the caesura, Heph. 15.18 ; — Pass., overlap, of the ends of broken bones, Hp. Fract. 31 ; ὀδόντες παρηλλαγμένοι (in persons with hollow palate) Id. Epid. 6.1.2.
change, alter, ὀλίγα π. Hdt. 2.49 ; μίαν μόνον συλλαβὴν π. Aeschin. 3.192, cf. Arist. Top. 119a15 ; esp.
alter for the worse, π. φρένας χρηστάς S. Ant. 298 ; twist, τὸν λόγον Chrysipp. Stoic. 2.258 ; — freq. in Pass., to be altered, πολὺ παρηλλάχθαι τὴν ἔξοδον πρὸς τὸν εἰθισμένον καιρόν Plb. 5.56.11, etc. ; τὸ κίνημα παρηλλαγμένον τῆς συνηθείας Id. 7.17.7 ; hence παρηλλαγμένος, η, ον, strange, extraordinary, Id. 2.29.1, 3.55.1; παρηλλαγμένους τοῖς μεγέθεσιν ὄφεις D.S. 17.90 ; ὑποδήματα π.
peculiar footwear, Satyr. 1. of Place, pass by or beyond, ἐνέδραν X. HG 5.1.12, Plb. 5.14.3, etc. ; ὅταν τὸ ὕδωρ παραλλάξῃ τὸ χωρίον D. 55.17 ; elude, avoid, Plu. Cam. 25 ; so Astrol., τὴν διάμετρον ἀκτῖνα π. Vett.Val. 142.5 ; also, get rid of, διακρούσασθαι καὶ π. τὸ πάθος Plu. Caes. 41.
go beyond, surpass, τῷ τάχει π. τὰ ἄστρα Arist. Mete. 342a33 ; exceed in point of time, τὴν παιδικὴν ἡλικίαν Plu. Alc. 7, Cim. 1 ; c. acc. pers. et gen. rei, γραμμέων συνθέσιος οὐδείς κώ με παρήλλαξεν [Democr.] 299. intr., deviate from one another, of two tunnels or the like, which start from opposite directions, and, instead of meeting, miss each other, ὀλίγον τι π. τῆς χώρης Hdt. 2.11 ; of bones, ἄρθρον παραλλάξαν displaced, Hp. Art. 17 ; πόροι παραλλάττοντες deviating, not in line, opp. κατάλληλοι, Arist. Pr. 905b8, cf. 890b39.
alternate, Id. APr. 42b15.
differ or vary from, τῶν πολλῶν… δικαίων Pl. Lg. 957b ; πολύ τι τῶν ἄλλων Thphr. HP 4.10.5 ; τῶν προκειμένων Hdn. Gr. 2.948 ; παραλλάξουσιν ἀλλήλων κατὰ παρρησίαν Phld. Lib. p. 43 O. ; π. ἀπό τινος Arr. Epict. 3.21.23 ; abs., differ, vary, ὀλίγον παραλλάσσοντες Hdt. 7.73 ; ἡ χρεία π. μικρόν Arist. Pol. 1254b24 ; μήκη παραλλάττοντα Epicur. Ep. 2 p. 43U. ; μικρὸν ταῖς γλώτταις Str. 4.1.1 ; π. κατὰ τὰς ὀσμὰς καὶ τοὺς χυλούς Thphr. HP 1.12.3 ; τοσοῦτον τῆς δόξης παραλλαττούσης Isoc. 9.25 ; τὸ παρηλλαχός the changeable, Chrysipp. Stoic. 3.129 ; also, of persons, οἱ παρηλλαχότες those whose character has changed, ib. 125. impers., οὐ σμικρὸν παραλλάττει οὕτως ἔχον ἢ ἄλλως it makes no small difference, Pl. Tht. 169e. π. τοῦ σκοποῦ go aside from the mark, ib. 194a ; metaph, π. τῶν φρενῶν Lys. Fr. 90 ; abs., οὐχ ὑπὸ γήρως οὐδὲ νόσου π. Plu. Luc. 43.
change direction, of the wind, Arist. Pr. 945a36 ; deviate from the straight course, παραλλάξαντι ἐξ Ἀβύδου ὡς ἐπὶ τὴν Προποντίδα Str. 13.1.22 ; οὐδαμῇ οὐδὲν π. Pl. R. 530b ; go astray, be out of one΄s wits, Id. Ti. 27c, 71e ; λόγοι παραλλάσσοντες delirious, E. Hipp. 935 ; degenerate, decline, εἰς μοναρχίαν ἐπαχθῆ Plu. Rom. 26.
slip aside or away, παραλλάξασα διὰ χερῶν βέβακεν ὄψις A. Ag. 424 (lyr.).
to be superior to, c. gen., π. ἅλιος ἄστρων Epigr. ap. D.L. 8.78 ; π. ταῖς ψυχαῖς Sosyl. 1 J. ; τῇ διαφορᾷ τοῦ καθοπλισμοῦ πρὸς τὴν χρείαν παραλλάττων superior in…, Plb. 18.25.2 ; κατά τι Iamb. Comm. Math. 8.
Geom., of figures, coincide partially when applied, Euc. 1.8, 3.24, Aristarch. Sam. 8. Astron., display parallax, Ptol. Alm. 5.11.

att. -άττω,
1) neben einander stehende Dinge abwechseln lassen, τοὺς ὀδόντας, die Zähne einer Säge so abwechseln lassen, daß der eine Zahn heraus-, der andere hineinsteht, Theophr.; daher verändern, φρένας, Soph. Ant. 298, im schlechten Sinne, verderben (s. 2); τὰ σημεῖα, vertauschen, Plat. Theaet. 194d. – Auch vorbeigehen, vorübergehen, ἐπεὶ δὲ παρήλλαξαν οἱ πρῶτοι τὴν ἐνέδραν, Xen. Hell. 5.1.12 ; τὴν πόλιν, Pol. 5.14.3 ; τὸν ποταμόν, 15.2.8 ; τὸν τόπον, DS. 3.26 ; auch von der Zeit, τὴν ἡλικίαν, Hel. 10.23. Daher übh. darüber hinausgehen, übertreffen, τινὰ τῷ τάχει, Arist. Meteor. 1.4 ; – fortgehen von Einem, τινά, Plut. Cam. 25 ; u. im schlimmen Sinne, übertreten, z.B. ein Gesetz, Aesch. 3.192.
2) intr. abweichen, verschieden sein von Etwas, γίγνεσθαί τε ταῦτα ἀεὶ ὡσαύτως καὶ οὐδαμῇ οὐδὲν παραλλάττειν, Plat. Rep. VII.530d ; abirren, παραλλάξαι τοῦ σκοποῦ καὶ ἁμαρτεῖν, Theaet. 194a ; ὅσα παραλλάττει τῶν πολλῶν ἐν ταῖς ἄλλαις πόλεσι δικαίων, Legg. XII.957b ; sich entfernen, Aesch. Ag. 412 ; Φρύγες τὴν ἀγχοτάτω τῆς Παφλαγονικῆς σκευὴν εἶχον ὀλίγον παραλλάσσοντες, Her. 7.73 ; Sp., εἶδεν γυναῖκα μηδὲν Ἐρινύος τραγικῆς παραλλάττουσαν, Plut. Dion. 55 ; dah. auch = sich auszeichnen, τῇ διαφορᾷ τοῦ καθοπλισμοῦ πρὸς τὴν ἐνεστῶσαν χρείαν πολὺ παραλλάττειν, Pol. 18.8.2 ; auch impers., οὐ γάρ τι σμικρὸν παραλλάττει οὕτως ἔχον ἢ ἄλλως, es ist kein geringer Unterschied, Plat. Theaet. 169e ; – vom richtigen Wege abweichen, bes. übertr. vom Verstande kommen, wahnsinnig werden, διὰ νόσον ἤ τινα ἐνθουσιασμὸν παραλλάξας, Plat. Tim. 71e, öfter ; Eur. Hipp. 935 ; Poll. 1.15 ἐκ θεοῦ ; – παρηλλαγμένος, unterschieden, abweichend, außerordentlich, καὶ ἴδιον Pol. 3.55.1, καὶ ξένη ἐπιφάνεια 2.29.1, öfter ; παρηλλαγμένοι τοῖς μεγέθεσιν ὄφεις, DS. 17.90 ; vgl. noch διὰ τὸ παρηλλάχθαι τὴν ἔξοδον πρὸς τὸν εἰθισμένον καιρόν, er hatte im Vergleich mit der gewöhnlichen Zeit etwas Außerordentliches, Pol. 5.56.11, u. παρηλλαγμένον τῆς συνηθείας 7.17.7.

1. to make things alternate, to transpose , [Plato Philosophus (5th/4th c.BC)]
2. to change or alter a little , [Herdotus Historicus (Refs 5th c.BC), Sophocles Tragicus (Refs 5th c.BC)]
3. of Place, to pass by, go past, elude , [Xenophon Historicus (5th/4th c.BC)]:—; to get rid of , [Plutarch (1st/2nd c.AD)]
4. to go beyond, exceed in point of time, [Plutarch (1st/2nd c.AD)]
5. intransitive to pass by one another, to overlap , [Herdotus Historicus (Refs 5th c.BC)]
6. to differ, vary , [Herdotus Historicus (Refs 5th c.BC)]:—;impersonal, οὐ σμικρὸν παραλλάττει it makes no small difference , [Plato Philosophus (5th/4th c.BC)]
7. π. τοῦ σκοποῦ to go aside from the mark, [Plato Philosophus (5th/4th c.BC)]
8. to deviate from the course, to be liable to deviation , [Plato Philosophus (5th/4th c.BC)]; λόγοι παραλλάσσοντες delirious , [Euripides (Refs 5th c.BC)]
9. to slip aside or away , [Aeschulus Tragicus (6th/5th c.BC)] (ML)