παρα·κρούω :
   I tr. heurter de côté, d’où :
      1 faire pencher la balance d’un coup de pouce, d’où tromper, frauder, HARP. p. 147, 16 Bkk. ;
      2 repousser du droit chemin, écarter vivement, PLAT. Crit. 47 a, etc. ; fig. frapper l’esprit, d’où au pass. avoir l’esprit frappé, être en démence, PHRYN. (Bkk. 59, 27) ;
      3 t. de mar. attacher une voile au mât, LUC. Cat. 1 ;
   II intr. avoir l’esprit dérangé (propr. frappé) HPC. 966 e, etc. ;

Moy. :
      1 tromper, frauder : τινα, PLAT. Crat. 393 c, etc. ; DÉM. 1074, 12, qqn ; joint à ἐξαπατᾶν, DÉM. 7, 17, etc. ; à παραλογίζεσθαι, ISOCR. 283 d, etc. ; à φενακίζειν, DÉM. 656, 5 ; avec double rég. : τινά τι, DÉM. 1062, 17 ; ou τινα περί τινος, POL. 24, 3, 3, qqn en qqe ch. ;
      2 écarter ou repousser de soi, acc. PLUT. Syll. 18, Luc. 28 ; fig. refuser, décliner, acc. PLUT. M. 198 b ;
      3 heurter de côté : αὑτόν, PHRYN. COM. (PLUT. Alc. 20) tomber de côté.

strike aside, οὐκ ἄν σε παρακρούοι ἡ παροῦσα συμφορά will not put you out, bias your judgement, Pl. Cri. 47a; — Pass., to be led astray, go wrong, ἄθρει… πῇ παρακρουόμεθα Id. Ly. 215c ; ἐφενακίσθητε καὶ παρεκρούσθητε D. 23.107 ; μὴ παρακρουσθῆτε be not diverted from the point, Id. 21.160; ὑπό τινος by one, Aeschin. 1.170 ; περί τινος about a thing, Plb. 23.3.3 (s.v.l.); τὰ σφάλματα, ἃ αὐτὸς ὑφ’ ἑαυτοῦ… παρεκέκρουστο the faults into which he had been misled, Pl. Tht. 168a. Med., mislead, deceive, cheat, esp. by fallacies, π. καὶ παραλογίζεσθαι Isoc. 12.243; τὰς δόξας τῶν ἀκροωμένων π. ib. 271, cf. Pl. Cra. 393c, D. 2.5, 18.276, Din. 1.40, Arist. Pol. 1297a10, Metaph. 1025a6, Men. Epit. 329, PSI 4.442.24 (iii BC), etc. ; τηλικουτονὶ πρᾶγμα π. τοὺς δικαστάς D. 43.39 ; pf. Pass. παρακέκρου(σ)μαι in sense of Med., Id. 6.23, Luc. Tim. 57. Med., metaph, crack, φυλάττου μὴ πεσὼν σαυτὸν παρακρούσῃ Phryn.Com. 58.
strike away, parry, Them. Or. 32.359b; — but usu. Med., π. ταῖς μ’ χαίραις τοὺς κοντούς Plu. Luc. 28, cf. Sull. 18 ; shun, avoid, τὸν θρίαμβον Id. 2.198b. παρακεκροῦσθαι τῶν φρενῶν to be driven from one΄s senses, Com.Adesp. 705; — so also intr. in Act., πάντα παρέκρουσε Hp. Epid. 1.26. αʹ. ἡ ὀθόνη παρακέκρουσται is ready hoisted, Luc. Cat. 1 (s.v.l.). perh.
strike a horse sideways, IG1². 374.166. of a wrestler, make a feint, EM 652.48. of a seller, strike off too much from the top of the measure (from which signf. 1.2 is said to be derived), Harp. ; cf. παρακρουσιχοίνικος.

(κρούω), daneben, an der Seite schlagen, dran vorbei schlagen, dah. falsch schlagen, bes. ein Saiteninstrument ; wegstoßen, -schlagen, Plut. Sull. 18, Lucull. 28 ; aber ἡ ὀθόνη παρακέκρουσται ist = ist beigesetzt, Luc. Catapl. 1. – Uebtr. nach Harp. μετῆκται ἀπὸ τοῦ τοὺς ἱστάντας τι ἢ μετροῦντας κρούειν τὰ μέτρα καὶ διασείειν ἕνεκα τοῦ πλεονεκτεῖν, also eigtl. an die Wagschale oder das Maß schlagen und dadurch betrügen, schnellen, vom rechten Wege abführen, οὐκ ἄν σε παρακρούοι ἡ παροῦσα ξυμφορά, Plat. Crit. 47a ; besonders im med., παρακρούσασθαι, dem ἐξαπατῆσαι entsprechend, Dem. 24.79, u. oft dem φενακίζειν entsprechend, wie 31.12 ; mit doppeltem accus., πῆ παρακρούεταί ποθ' ἕκαστα ὑμᾶς, 29.1 ; τηλικοῦτον πρᾶγμα παρακρουόμενοι τοὺς δικαστάς, 43.39 ; vgl. Wolf Lept. p. 291 ; Sp., μῶν παρακέκρουσμαί σε, Luc. Tim. 57 ; pass., παρακρουσθῆναι ὑπὸ τῆς γοητείας, Din. 1.66 ; ἡ πόλις παρακέκρουσται, Dem. 24.37 (aber παρακεκρουμένος 6.23 Bekker, vulg. mit σ) Plat. τὰ σφάλματα, ἃ αὐτὸς ὑφ' ἑαυτοῦ καὶ τῶν προτέρων συνουσιῶν παρεκέκρουστο, Theaet. 168a ; ὑφ' οὗ παρακρουσθῆναι πολλούς, Pol. 34.5.2. – Auch παρακεκροῦσθαι τῶν φρενῶν ἢ τοῦ νοῦ, nach Phryn. in B.A. 59.27 παραπεπαῖσθαι καὶ μὴ ἐν τῷ καθεστῶτι εἶναι, verrückt sein ; u. so auch neutral, παρέκρουσε, er war wahnsinnig, Hippocr. u. Sp.

1. to strike aside: to disappoint, mislead , [Plato Philosophus (5th/4th c.BC)]:—;Pass. to be led astray, go wrong , [Plato Philosophus (5th/4th c.BC), Demosthenes Orator (Refs 4th c.BC)]:—;so also in Mid., [Isocrates Orator (5th/4th c.BC)]
2. in Mid. also, to strike away from oneself, parry , [Plutarch (1st/2nd c.AD)] (ML)