παρ·ακούω [ᾰκ]
   I entendre auprès ou en passant, PHILSTR. p. 356 ; EUN. p. 151 ; particul. entendre parler de qqe ch. par hasard, apprendre accidentellement, acc. HDT. 3, 129 ; gén. PLAT. Ep. 339 e ; avec ὅτι, ANTH. 5, 75 ;
   II entendre à la dérobée : τί τινος, AR. Ran. 750 ; τι παρά τινος, PLAT. Euthyd. 300 d, recueillir furtivement qqe parole de qqn ; τινός, EL. V.H. 5, 9, entendre dire qqe ch. à la dérobée ;
   III entendre mal ou à demi, d’où :
      1 mal comprendre, se méprendre, joint à παρορᾶν, PLAT. Theæt. 195 a ; ARSTT. Insomn. 1 ; avec le gén. ATH. 565 d ;
      2 faire semblant de ne pas entendre, gén. PLUT. Phil. 16, M. 522 b, etc. ;
      3 refuser d’entendre, ne tenir aucun compte de, gén. POL. 2, 8, 3, etc. ;
      4 ne pas écouter, refuser d’obéir, gén. POL. 26, 2, 1 ; LUC. Prom. 2 ; au pass. παρακουόμενος, POL. 3, 35, 5, qu’on n’écoute pas ; avec περί et le gén. POL. 30, 18, 2.

hear beside, esp.
hear accidentally, hear talk of, Δημοκήδεος τὴν τέχνην Hdt. 3.129 ; ἀξίων λόγου πραγμάτων Pl. Ep. 339e ; παρακήκοα νῦν ὅτι τίκτει AP 5.74 (Rufin.).
eavesdrop, overhear from, δεσποτῶν ἅττ’ ἂν λαλῶσι Ar. Ra. 750 ; τι παρά τινος Pl. Euthd. 300d ; π. τινός overhear him, Luc. Merc. Cond. 37 ; π. τὸν λόγον Ev. Marc. 5.36.
hear imperfectly or wrongly, misunderstand, ἀκούειν τι τοῦ λόγου, παρακούειν δέ Arist. EN 1149a26, cf. Pl. Prt. 330e, Tht. 195a, Phld. Mus. p. 102 K., Ceb. 3, Luc. Anach. 31; ἑκουσίως π. D.S. 30.8.
hear carelessly, take no heed of, τῆς παραγγειλάσης φύσεως Epicur. Fr. 200; τῶν γραφομένων Plb. 24.9.1, cf. Luc. Salt. 6, etc. ; τῶν ἐντολῶν LXX To. 3.4 ; τῶν λεγομένων Plb. 7.12.9 (but τὰ λεγόμενα LXX Es. 3.3). c. gen. pers., PHib. 1.170 (iii BC), Plb. 2.8.3, 3.15.2, Ev. Matt. 18.17; — Pass., to be disregarded, Plb. 5.35.5; περί τινος Id. 30.20.2, prob. cj. in 23.3.3.
disobey, τοῦ θεοῦ J. AJ 1.10.4 ; abs., LXX Is. 65.12, J. AJ 1.1.4, Luc. Sat. 10; — Pass., J. AJ 6.7.4.
pretend not to hear, Plu. Phil. 16, Luc Jud. Voc. 2.

(ἀκούω) dabei oder daneben hören, τινός, Sp.; ein wenig, unvollständig hören, unvollständig erfahren, τέχνην, Her. 3.129 ; – heimlich hören, aushorchen, καὶ παρακούων δεσποτῶν ἅττ' ἂν λαλῶσι, Ar. Ran. 749 ; παρ' αὐτῶν ταῦτα παρακηκόει, Plat. Euthyd. 300d ; τῶν λόγων, Ael. V.H. 5.9 ; Luc. merc.cond. 37 u. a.Sp. – Auch verhören, falsch hören, neben παρορᾶν u. παρανοεῖν, Plat. Theaet. 195a ; im Ggstz von ὀρθῶς ἀκούειν, Prot. 330e ; Arist. u. Folgde, falsch verstehen, οἱ παρακούσαντες αὐτοῦ τῶν λόγων καὶ μὴ συνέντες, Ath. XIII.565d ; vgl. noch Pol. εὐήθως καὶ παραλόγως ἀεὶ τοῦ Κλεομένους παρήκουε, 3.35.6, schlecht hören ; daher im Ggstz von προσέχειν, Ceb. tabul. 3 ; – auch = nicht hören wollen, πλεονάκις αὐτῶν παρακηκοότες τότε πρεσβευτὰς ἀπέστειλαν, Pol. 3.15.2 ; παρακουστέον neben ἀφροντιστέω, Muson. in Stob. Flor. 79.51 ; ungehorsam sein, im Ggstz von πειθαρχέω, τινός, Pol. 26.2.1 ; τοῦ ἐπιτάγματος, Luc. Caucas. 2. – Auch pass. παρακουόμενος, nicht gehört, unerhört, Pol. 5.35.5 ; περί τινος, 30.18.2.

παρ-ακούω
[in LXX: Est.3:3, 8 (עָבַר, עָשָׂה, with neg.) Est.4:14 7:4 (חָרַשׁ hi.), Isa.65:12 (שָׁמַע, with neg.), I Est.4:11, Tob.3:4 * ;]
__1. to overhear.
__2. to hear amiss or imperfectly.
__3. Later (as in LXX, Polyb., Plut.; also in π., see MM, xviii), to hear without heeding, take no heed: Mrk.5:36; with genitive, Mat.18:17.†
(AS)