παρ·ακμάζω, avoir passé le moment de sa fleur, de sa force, de sa fraîcheur, d’où se flétrir, dégénérer, déchoir, en parl. de fleurs, de fruits, etc. XÉN. Mem. 4, 4, 23, etc. ; fig. de la beauté, XÉN. Conv. 4, 27, etc. ; du corps, PLUT. Cæs. 69, etc. ; οἱ παρηκμακότες, ARSTT. Rhet. 2, 13, les hommes usés ou affaiblis, les vieillards ; en parl. d’un État vieillissant, POL. 6, 51, 5, des passions qui se calment, PLUT. Brut. 21, etc. ; p. anal. du vent qui s’apaise, TH. Vent. 35.

to be past the prime, of fruits, etc., X. Mem. 4.44.23, Thphr. Od. 34, etc. ; παρηκμακότες, of old trees, Id. HP 9.4.7 ; of men compared to wine, Alex. 45.5 ; metaph, of beauty, X. Smp. 4.17, 8.14 ; πρεσβύτεροι καὶ παρηκμακότες Arist. Rh. 1389b13, cf. Pol. 1275a17 ; π. τοῖς σώμασι Plu. Caes. 37 ; of a state, Plb. 6.51.5 ; of sea-waves, abate, Thphr. Vent. 35 ; of passion, ἂν δὲ μικρὸν παρακμάσῃ [ὀργή] Men. 573, cf. Plu. Brut. 21.

abnehmen an Blüte, verblühen, veralten ; τὸ μὲν τῆς ὥρας ἄνθος ταχὺ δήπου παρακμάζει, Xen. Symp. 8.14 ; κάλλος, 4.17 ; vgl. οἱ παρηκμακότες, Mem. 4.4.23 ; οἱ πρεσβύτεροι καὶ παρηκμακότες vrbdt Arist. rhet. 2.13 ; Pol. 6.51.5 setzt gegenüber ἡ μὲν Καρχηδὼν ἤδη τότε παρήκμαζεν, ἡ δὲ Ῥώμη μάλιστα τότ' εἶχε τὴν ἀκμήν ; Plut. vrbdt es mit παρανθέω, Caes. 69 ; auch von Leidenschaften, Brut. 21.