παρα·καταθήκη, ης (ἡ) dépôt confié à qqn ; en parl. de pers. HDT. 2, 156 ; DÉM. 840, 11, etc. ; en parl. de choses, THC. 2, 72 ; ARSTT. Nic. 5, 8, 4, etc. ; particul. argent ou bien confié à la garde de qqn, XÉN. An. 5, 3, 7 ; PLAT. Rsp. 442 e, etc. ; argent déposé dans une banque, DÉM. 946, 1.

ἡ, deposit of money or property entrusted to one΄s care, Hdt. 5.92. ηʹ; αἱ τῶν χρημάτων π. Isoc. 1.22; π. Ἀθηναίας, i.e. deposited in her temple, IG2². 1407.42; π. ἔχειν ib. 12.116.16, Th. 2.72, cf. Anaxandr. 55.1; π. χρυσίου ἢ ἀργυρίου δεξάμενος Pl. R. 442e; π. καταθέσθαι παρά τινι Lys. 32.16, cf. 5; ἀποδιδόναι to restore it, Arist. EN 1135b7; ἀποστερῆσαι to withhold it, Id. Rh. 1383b21; ἐν π. δοθῆναι, ἔχειν, Plb. 5.74.5, Mitteis Chr. 372 vi 19 (ii AD); αἱ π. τῆς τραπέζης banking deposits, D. 36.6; metaph, ταῦτ’ (sc. τοὺς νόμους) ἔχεθ’… παρὰ τῶν ἄλλων ὡσπερεὶ π. Id. 21.177; οἱ τὴν τῶν νόμων π. ἔχοντες Aeschin. 1.187. of persons entrusted to guardians, ward, Ἀπόλλωνα παρὰ Ἴσιος π. δεξαμένη Hdt. 2.156; of children, D. 28.15; of persons under the protection of the state, sacred trust, Din. 1.9. (Cf. παρκαθήκα.)

ἡ, das bei Einem Niedergelegte, bes. das ihm anvertraute Geld, δόμα μετὰ πίστεως, Plat. defin. 415d, u. ἐνέχυρον in VLL erklärt ; übh. das Anvertraute ; λαμβάνειν, δέξασθαι, Her. 2.156, 6.86 ; ἔχειν, Thuc. 2.72 ; χρυσίου δεξάμενος, Plat. Rep. IV.442e ; oft bei Rednern, Lys. 8.17, 32.5 ; Isocr. 1.22 ; Din. 1.9 ; εὔορκος, Dem. 25.11 ; οἱ τὴν τῶν νόμων ἔχοντες παρακαταθήκην, Aesch. 1.187 ; Arist. eth. 5.8 u. oft ; δοθείσης ἐν παρακαταθήκῃ τῆς Λαοδίκης, Pol. 5.74.5. – Auch = παρακαταβολή, Lobeck Phryn. 313.

παρα-κατα-θήκη, -ης, ἡ
(< παρακατατίθημι) [in LXX: Exo.22:8, 11 (מְלָאכָה), and elsewhere as seel. for παραθήκη, which see ;]
more usual than its variant in Gk. writers for a trust or deposit: 1Ti.6:20, 2Ti.1:14, Rec.†
(AS)