παρα·καλέω-ῶ [κᾰ]
   I appeler auprès de soi, d’où :
      1 mander : τινα, XÉN. An. 3, 1, 32, qqn ; τινα σύμϐουλον, XÉN. An. 1, 6, 5 ; ou τινα εἰς συμϐουλήν, PLAT. Lach. 186 a, appeler qqn pour lui demander conseil ;
      2 appeler à son secours : τινα, HDT. 7, 158, qqn ; τινα περί τινος, APP. Lib. 136, s’adresser à qqn pour obtenir qqe chose ; au pass. τὰ παρακαλούμενα, PHILIPP. (DÉM. 283, 22, etc.) ; POL. 4, 29, 3, les propositions, les demandes ;
      3 prier, invoquer, acc. XÉN. Hell. 2, 4, 17 ; PLAT. Leg. 917 b, etc. ; PLUT. Them. 15 ;
      4 inviter, convier : ἐπὶ θήραν, XÉN. Cyr. 4, 6, 3, à une chasse ; ἐπὶ δαῖτα, EUR. Bacch. 1247 ; ἐπὶ τὴν ἑστίασιν, PLUT. M. 666 d ; ou abs. PLUT. M. 156 d, inviter à un repas ; avec un inf. π. δειπνεῖν, PLUT. M. 123 f, m. sign. ;
   II exhorter, d’où :
      1 exciter : τινα, ESCHL. Pers. 380, qqn ; ἀλλήλους ὀνομαστί, XÉN. An. 6, 3, 24, s’exhorter les uns les autres en s’appelant par son nom ; τινα ἐπί τι, XÉN. An. 3, 1, 24, etc. ; εἴς τι, PLAT. Rsp. 523 a, etc. ; πρός τι, ISOCR. 29 a, qqn à qqe ch. ; ἀλλήλους ἕπεσθαι, XÉN. Cyr. 3, 3, 59, s’exhorter les uns les autres à suivre ; avec un rég. de ch. : π. τὰ πρέποντα, POL. 1, 60, 5, conseiller ce qui convient ;
      2 consoler, acc. SPT. Sir. 48, 24 ; au pass. NT. Matth. 2, 18 ; Luc. 6, 26 ;
   III provoquer, exciter, faire naître : φλόγα, XÉN. Cyr. 7, 5, 23, une flamme ;

Moy. appeler à son secours, acc. LYCURG. 151, 32.

Att. fut. -καλῶ, later -καλέσω LXX Jb. 7.13, al. : — call to one, X. An. 3.1.32.
call in, send for, summon, Hdt. 1.77, Ar. V. 215, etc. ; σύμμαχον π. τινά Hdt. 7.158, cf. Th. 1.119, Pl. Phd. 89c, etc. ; π. ἑταίρους And. 4.14; π. τινὰ ἐς τὸν πόλεμον Hdt. 7.205, cf. D. 18.24; π. τινὰ σύμβουλον X. An. 1.6.5; τινὰς εἰς συμβουλήν Pl. La. 186a; συνήγορον Aeschin. 2.184; invoke the gods, τοὺς θεούς D. 18.8; περὶ τούτου τὸν θεόν (as medical adviser) IG4²(1).126.31 (Epid., ii AD); τὸν Ἐνυάλιον X. HG 2.4.17; Διόνυσον εἰς τὴν τελετήν Pl. Lg. 666b; [τοὺς θεοὺς] π. βοηθούς Arr. Epict. 3.21.12; — Pass., παρακαλούμενος καὶ ἄκλητος, ΄vocatus atque non vocatus΄, Th. 1.118; -κληθέντες ἐς ξυμμαχίαν Id. 5.31; παρακαλουμένη ἀμύνειν being called upon to ward off, Pl. Lg. 692e; -κληθεὶς γυμνασιαρχῆσαι OGI 339.53 (Sestos, ii BC).
summon one΄s friends to attend one in a trial, π. τοὺς φίλους Is. 1.7, etc. ; π. τινάς call them as witnesses, Lys. 14.28; π. πάντας ἀνθρώπους D. 34.29; — Med., dub. in Lycurg. 28; — Pass., παρακεκλημένοι summoned to attend at a trial, Aeschin. 1.173.
summon a defendant into court, in Pass., PTeb. 297.5 (ii AD), Mitteis Chr. 71.5 (v AD).
invite, ἐπὶ δαῖτα E. Ba. 1247; εἰς (v.l. ἐπὶ) θήραν X. Cyr. 4.6.3; ἐπὶ τὸ βῆμα π.
invite him to mount the tribune, Aeschin. 3.72.
appeal to, τινὰ περὶ γῆς App. Pun. 136.
exhort, encourage, τάξις τάξιν παρεκάλει A. Pers. 380, cf. Plb. 1.60.5; π. τινὰ εἰς μάχην E. Ph. 1254; τινὰ ἐπὶ τὰ κάλλιστα ἔργα X. An. 3.1.24; π. τὴν νόησιν εἰς ἐπίσκεψιν Pl. R. 523b; πρὸς τὸ μνημονεύειν Isoc. 3.12; c. inf., E. Cyc. 156, X. An. 5.6.19, Decr. ap. D. 18.185; — Pass., Isoc. 2.14; παρακέκληται ἡ διάνοια Arist. EN 1175a7.
comfort, console, τοὺς πενθοῦντας LXX Si. 48.24; — Pass., Ev. Matt. 2.18, 5.4.
excite, τινὰ ἐς φόβον E. Or. 1583; ἐς δάκρυα Id. IA 497; incite, π. καὶ παροξύνειν ἐπί… Epicur. Nat. 54 G. ; of things, foment, φλόγα X. Cyr. 7.5.23.
demand, require, ὁ θάλαμος σκεύη π. Id. Oec. 9.3; — Pass., τὰ παρακαλούμενα proposals, demands, Philipp. ap. D. 18.166sq., Plb. 4.29.3.
beseech, entreat, Id. 4.82.8, PTeb. 24.46 (ii BC), etc. ; π. τινὰ ἵνα… Aristeas 318, Ev. Marc. 8.22, Arr. Epict. 2.7.11, etc. ; ὅπως… Ev. Matt. 8.34; but ἐρωτῶ καὶ π. for δέομαι is condemned by Hermog. Meth. 3. Pass., relent, πρός, ἐπί τινι, towards a person, LXX Jd. 21.6, 15, cf. 2 Ki. 24.16.
repent, regret, παρακέκλημαι ὅτι… ib. 1 Ki. 15.11.

(καλέω), hinzu, herbei rufen ; τάξις δὲ τάξιν παρεκάλει, zu Hilfe, Aesch. Pers. 372 ; ἐκεῖθεν, Eur. Hec. 587 ; Ar. Vesp. 214 ; ἐμὲ σύμμαχον, Her. 7.158 ; ἐς συμμαχίαν, Thuc. 5.31 ; εἰς συμβουλήν τινα, Plat. Lach. 186a, wie τινὰ σύμβουλον, Xen. An. 1.6.5 ; einladen, παρακαλούμενος καὶ ἄκλητος, Thuc. 1.118 ; verleiten, ὁ πλοῦτος παρακαλεῖ τοὺς νέους ἐπὶ τὰς ἡδονάς, Isocr. 1.6 ; παρακαλεῖν ἐπὶ τὴν σκέψιν, Plat. Prot. 349a ; ἐπὶ θήραν, Xen. Cyr. 4.6.3 ; auch ἐπὶ τὴν βασιλείαν, Plut. Num. 5 ; vgl. Eur. I.A. 497, ἐς δάκρυα, u. εἰς φόβον, Or. 1583, anregen ; καὶ κελεύειν, Plat. Lys. 223a, ermuntern, auffordern ; παρεκάλουν ἀλλήλους ἕπεσθαι, Xen. Cyr. 3.3.59 ; Folgde : παρακαλέσας τὰ πρέποντα, Pol. 1.60.5, öfter.
Med. zu oder für sich rufen, fordern, Pol. 4.29.3 ; trösten, Plut. Otho 16.

παρακαλέω, -ῶ,
[in LXX chiefly for נחם ni., pi. ;]
__1. to call to one, call for, summon: Act.28:20 (R, mg.; R, txt., entreat); hence (of the gods: Dem., Xen., al.), to invoke, call on, beseech, entreat: τ. πατέρα μου, Mat.26:53; τ. κύριον, 2Co.12:8; in late writers (Polyb., Diod., al.; rarely in LXX; in π., see Deiss., LAE, 176.14), also of men: absol., Phm 9; with accusative, Mat.8:5, Mrk.1:40, Act.16:9, al.; with inf., Mrk.5:17, Luk.8:41, Act.8:31, al.; before ἵνα (see M, Pr., 205, 208), Mt 14'36, Mrk.5:18, Luk.8:31, al.
__2. to admonish, exhort: absol., Luk.3:18, Rom.12:8, 2Ti.4:2, al.; with accusative, Act.15:32, 1Th.2:11, Heb.3:13, al.; id. before inf., Act.11:23, Rom.12:1, Php.4:2, 1Th.4:10, al.; before ἵνα (see M, Pr., l.with), 1Co.1:10, 2Co.8:6, 1Th.4:1, al.
__3. to cheer, encourage, comfort (Plut., LXX: Jb 43, Isa.35:3, Sir.43:24, al.): with accusative, 2Co.1:6, Eph.6:22, Col.2:2, al.; id. before ἐν, 1Th.4:18; διά, 2Co.1:4; pass., Mat.5:4, Luk.16:25, Act.20:12.
SYN.: παραμυθέω (cf. M, Th., 25). (AS)