'παρ·ίστημι (f. παραστήσω, ao.1 παρέστησα, ao.2 παρέστην, pf. παρέστηκα, au plur. avec sync. παρέσταμεν, παρέστατε, v. ci-dessous) :
   I tr. (à tous les temps de l’act. excepté l’ao.2) :
      1 établir auprès, DÉM. 1194, 19 ; ἱππέας τοῖς κέρασι, POL. 3, 72, 9, poster des cavaliers auprès des ailes (d’une armée) ;
      2 mettre à la disposition de : τινί τινα, SOCR. RHOD. (ATH. 148 b) mettre qqn à la disposition de qqn ; ἀνθρώπους Ἀρτέμιδι, LUC. Sacr. 13, offrir des victimes humaines à Artémis, propr. les placer près de l’autel d’Artémis ; particul. placer auprès comme appui, comme soutien, d’où soutenir, étayer : τι τεκμηρίοις, LYS. 124 fin, appuyer qqe ch. de preuves ; cf. NT. Ap. 24, 13 ;
      3 mettre en regard, comparer, ISOCR. 240 e ;
      4 amener devant un tribunal, faire comparaître en justice, NT. Ap. 23, 33 ;
      5 amener devant, mettre sous les yeux, faire voir, montrer : τι, ATH. 110 f, qqe ch. ; τί τινι, PLAT. Ep. 335 d ; DÉM. 538, 3, qqe ch. à qqn ;
      6 amener : ἐλέφαντας εἰς πόλεμον, SPT. 1Macc. 6, 34, des éléphants pour la guerre ; fig. mettre dans l’esprit, d’où inspirer : ὀργήν, DÉM. 537, 22, de la colère ; φόϐον, DÉM. 654, 25, de la crainte ; avec l’inf. DÉM. 228, 4 ; τινί τι ποιεῖν, PAUS. 14, 6, inspirer à qqn la pensée de faire qqe ch. ; τινὶ π. ὡς, PLAT. Rsp. 600 b, amener qqn à penser que, inspirer à qqn la pensée que, etc. ;
      7 faire déposer un liquide, d’où le rendre agréable, PLUT. M. 676 c ;
   II intr. (à l’ao.2 παρέστην, au pf. παρέστηκα et au pl.q.pf. παρειστήκειν) les sens se confondent avec ceux du moy. intr. v. ci-dessous ;

Moy. :
A tr. (aux temps suiv. : prés. παρίσταμαι, f. παραστήσομαι, ao.1 παρεστησάμην) :
   I présenter en son nom, offrir pour son compte : ἱερεῖα, XÉN. An. 6, 1, 22, des sacrifices ; παρίστασθαι μάρτυρας, IS. 47, 39 ; 76, 3 ; ou simpl. παρίστασθαι IS. 75, 27 ; DÉM. 915, 12 et 30, produire des témoins en sa faveur ;
   II mettre de son côté, càd. :
      1 se concilier, gagner, acc. AND. 3, 27 Baiter-Sauppe ;
      2 mettre de force de son côté, SOPH. O.C. 916 ; d’où soumettre, subjuguer, acc. HDT. 3, 45 ; THC. 1, 124, etc. ; DÉM. 14, 12 ;
   III mettre dans l’esprit de qqn, d’où :
      1 exciter : ἔννοιάν τινι, POL. 24, 8, 4, faire naître une réflexion dans l’esprit de qqn ;
      2 amener à : τινα εἴς τι, PLAT. Leg. 706 a ; πρός τι, POL. 29, 2, 5, amener qqn à qqe ch. ; τινα φιλοσοφεῖν, CHION Ep. 3, qqn à philosopher ;
      3 mettre dans telle ou telle disposition, disposer : τινα ὥστε, HDT. 4, 136, qqn à, etc. ;
B intr. (à l’aor. 2, au pf. et au pl.q.pf. act. ; au prés. et à l’impf. moy.) :
   I se placer à côté, d’où :
      1 s’avancer auprès, s’approcher de, dat. IL. 5, 170 ; 15, 442, 483, etc. ; OD. 8, 218, etc. ; ATT. etc. ; abs. IL. 3, 405, etc. ; ESCHL. Pers. 197, etc. ; particul. en parl. de serviteurs qui se tiennent respectueusement aux côtés de qqn, OD. 1, 335 ; en parl. de compagnons, OD. 8, 218, etc. ; d’un mendiant qui aborde qqn, OD. 17, 450 ;
      2 se tenir à côté pour aider et protéger, d’où assister, aider : τινι, IL. 10, 279 ; 20, 121, etc. ; HDT. 1, 87 ; XÉN. Hell. 6, 5, 33, etc. qqn ; abs. IL. 10, 544 ; OD. 4, 827, etc. ; joint à ἀμύνειν, IL. 21, 231, etc. ; à βοηθεῖν, DÉM. 1120, 26 ; avec idée d’hostilité, marcher contre, marcher pour attaquer, IL. 15, 649, etc. ;
      3 (à l’ao.2 act.) passer du côté de : παραστῆναι εἰς γνώμην τινός, HDT. 6, 99, se soumettre à l’avis de qqn ; π. τῷ πολέμῳ, DÉM. 597, 28, se soumettre forcé par la guerre ; d’où en gén. se soumettre, se livrer, HDT. 3, 13 ; 5, 65, etc. ; avec un nom de chose pour suj. approcher, avancer, etc. ; en parl. de navires, IL. 7, 467 ; en parl. d’événements, être proche, imminent, IL. 16, 853 ; OD. 9, 52 ; 24, 28, etc. ; p. suite, à l’ao. et au pf. être présent : καί μοι καθ' ὕπνον δόξα τις παρεστάθη, EUR. Rhes. 780, mon âme eut en rêve une apparition ; ὅταν ὁρμὴ παραστῇ αὐτοῖς, avec l’inf. POL. 6, 44, 4, quand il leur vient le désir de ; au part. παρεστηκώς, υῖα, ός, présent, PLAT. Leg. 962 d, etc. ; ion. παρεσταώς, ANTH. 8, 201 ; att. παρεστώς, ῶσα, ός (non παρεστώς) ; fig. παρ. τί τινι, qqe ch. vient à l’esprit de qqn, il vient à l’esprit de qqn de, avec l’inf. SOPH. O.R. 911 ; DÉM. 28, 1 ; impers. παρίσταταί τινι, avec l’inf. m. sign. PAUS. 2, 19, 3 ; τὸ παριστάμενον, LUC. Char. 13 ; ou τὸ παραστάν, LUC. Am. 50, ce qui vient à l’esprit de qqn, l’idée (subite), la pensée : ἐκ τοῦ παρισταμένου λέγειν, PLUT. Dem. 9, parler d’improvisation ;
   II être mis dans une disposition d’esprit, s’attendre à, se résigner à, avec πρός et l’acc. DS. 17, 43 ; avec εἰς et l’acc. POL. 11, 12, 2 ;
   III tenir bon, être de sang-froid, DS. 17, 99 ; PLUT. Alc. 19 ;
   IV se porter à côté, d’où s’emporter, être hors de soi, être irrité, POL. 23, 8, 13 ; παρεστηκέναι τῶν φρενῶν, POL. 18, 366, n’être pas dans son bon sens ; π. τῇ διανοίᾳ, POL. 15, 5, 7, etc. m. sign. ;
   V en parl. d’un liquide, déposer, TH. C.P. 6, 7, 5, etc. ; DIOSC. 5, 16.

➳ Ao.2, sbj. 3 duel poét. παρστήετον (p. παραστῆτον) OD. 18, 183 ; impér. 2 sg. poét. παράστα, MÉN. (Bkk. p. 436, 18) ; part. poét. παρστάς, IL. 10, 157 ; inf. poét. παρεστάμεναι, OD. 20, 94, etc. ; pf. 3 sg. dor. παρέστακε [τᾱ] PD. P. 8, 100 ; sbj. 3 sg. παραστήκῃ, HH. Ven. 269 ; pf. réc. au sens tr. παρέστακα [τᾰ] POL. 3, 94, 7 ; fut. antér. au sens intr. παρεστήξω, THÉM. 115 a ; ou παρεστήξομαι, M. ANT. 10, 36.

'

causal in pres., impf., fut., and aor.1 ; later pf. παρέστακα in same sense, PTeb. 5.196 (ii BC), Plb. 3.94.7, S.E. M. 7.273, etc.
cause to stand, place beside, π. τοὺς ἱππεῖς ἐφ’ ἑκάτερον τὸ κέρας Plb. 3.72.9, cf. 3.113.8 ; παραστήσας τὰ ὅπλα having brought his arms into view, D. 18.175 ; π. τινὰ φυλάττειν set one near a thing to guard it, v.l. in Id. 49.35 ; π. σορὸν σορῷ Anatolian Studies p. 204 (Termessus).
set before the mind, present, ὑπόθεσιν… οὐ χὶ τὴν οὖσαν παριστάντες ὑμῖν D. 3.1 ; τοῦτο π. τοὺς θεοὺς ὑμῖν that they may put this into your minds, Id. 18.1 ; τὸ δεινὸν π. τοῖς ἀκούουσιν Id. 21.72 ; π. ἐλπίδας, ὁτιοῦν τῶν δεινοτάτων, Id. 19.333, 21.15 ; arouse, inspire, οὐ γὰρ ἡ πληγὴ παρέστησε τὴν ὀργὴν ἀλλ’ ἡ ἀτιμία ib. 72 ; π. φόβον καὶ ἀπορίαν ταῖς πόλεσι Plb. 3.94.7 ; π. ὁ κίνδυνος διαλογισμόν, μὴ… Aeschin. 2.159 ; so τοῦτο π. ὑμῖν γνῶναι prompt you to that decision, D. 18.8 ; π. τινὶ θαρρεῖν give one confidence, v.l. in Aeschin. 1.174 ; π. τινί c. inf., put it into his head to…, Paus. 9.14.6 ; also π. τινὶ ὅτι or ὡς…, X. Oec. 13.1, Pl. R. 600c.
dispose a person, πρὸς μελαγχολίας Phld. Ir. p. 28 W., cf. Mus. p. 73 K. ; also Ἀθηναίους ἄλλα παρέστησεν ὡς ἥρωα τιμᾶν Θησέα Plu. Thes. 35 ; — also in Pass., V. B. V. 1. of a Poet, represent, describe, τὸν Νέστορα παρέστησε [ὁ ποιητὴς] πείθοντα Phld. Hom. p. 65 O., cf. Ath. 3.110f, 4.133b ; δι’ ἐτυμολογίας Corn. ND 1 ; — Pass., παριστάσθω ὅτι… let it be stated that…, S.E. M. 7.310.
furnish, supply, deliver, PCair. Zen. 790.10 (iii BC), PTeb. 5.196 (ii BC), Abh.Berl.Akad. 1925 (5).31 (Cyrene).
make good, prove, show, τι πολλοῖς τεκμηρίοις Lys. 12.51, cf. Act. Ap. 24.13 ; καθάπερ προϊόντες στήσομεν Phld. Ir. p. 85 W., cf. Mus. p. 37 K. c. acc. pers., present, offer, ἑαυτοὺς τῷ θεῷ, ἑαυτοὺς δούλους εἰς ὑπακοήν, Ep. Rom. 6.13, 16.
commend, βρῶμα ἡμᾶς οὐ παραστήσει τῷ θεῷ 1 Ep. Cor. 8.8.
render, [ἡ πίσσα] τὸν οἶνον ἔὔποτον παρίστησι ταχέως Plu. 2.676c. in later Greek, as in Med. (V. C. 1), produce in court, etc., BGU 759.22 (ii AD), etc. ; — Pass., Sammelb. 4512.82 (ii BC), etc.
set side by side, compare, [πόλεις] μικρὰς μεγάλαις Isoc. 12.40. — The use of these act. tenses occurs in Pl. l.c., but first becomes common in Oratt. Pass., with aor.2, pf. and plpf. Act., intr. ; stand by, beside, or near, θέων δέ οἱ ἄγχι παρέστη Il. 15.442, cf. 483 ; ἀμφίπολος δ’ ἄρα οἱ κεδνὴ ἑκάτερθε παρέστη Od. 1.335, cf. 8.218, 18.183 ; ἑξείης πάντεσσι παρίστασαι, of a beggar, 17.450 ; οὐδ’ ἄρα οἵ τις ἀνουτητί γε παρέστη Il. 22.371 ; ζωγράφῳ παρεστηκυῖα, of a painter΄s model, X. Mem. 3.11.2 ; freq. in part. παραστάς with a Verb, εἶπε παραστάς Il. 12.60 ; οὖτα π. 20.472 ; παρασταθείς, v.l. for κατασταθείς, E. Or. 365.
stand by, i.e.
help, defend, τινι Il. 10.279, etc. ; Τρωσὶ παρεστάμεναι καὶ ἀμύνειν 21.231, cf. 15.255 ; Ὀδυσῆϊ π. ἠδ’ ἐπαρήγει 23.783, cf. Hes. Th. 439, Hdt. 1.87, etc. ; π. τινὶ χερσί S. Aj. 1384 ; βοηθοὶ π. X. Cyr. 5.3.19 ; οὐ παρέστη οὐδ’ ἐβοήθησεν D. 45.64. more freq. in past tenses, to have come, δεῦρο παρέστης Il. 3.405 ; to be at hand, νῆες δ’ ἐκ Λήμνοιο παρέστασαν 7.467, etc. of events, to be near, be at hand, ἀλλά τοι ἤδη ἄγχι παρέστηκεν θάνατος 16.853 ; κακὴ Διὸς αἶσα παρέστη ἡμῖν Od. 9.52, cf. 16.280 ; in fut. Med., σοὶ… παραστήσεσθαι ἔμελλεν μοῖρ’ ὀλοή 24.28 ; ἐάν του καιρὸς ἢ χρεία παραστῇ D. 21.101, cf. 73 ; freq. in pf., παρέστηχ’ ὡς ἔοικ’ ἀγὼν μέγας E. Hec. 229, cf. Med. 331 ; in part., τὸ χρῶμα τὸ παρεστηκός Ar. Eq. 399 ; ὁ νῦν παρεστηκὼς ἡμῖν λόγος Pl. Lg. 962d ; in Att. form παρεστώς, ῶσα, ός, τῆς παρεστώσης νόσου S. Ph. 734 ; τοῦ π. θέρους ib. 1340 ; τὰς παρεστώσας τύχας E. Or. [1024] ; τὰ παρεστῶτα present circumstances, τὰ λῷστα, κράτιστα τῶν π., A. Ag. 1053, Pr. 218 ; πρὸς τὸ παρεστός Ar. Eq. 564 ; πρὸς τὸ παριστάμενον X. Eq. Mag. 9.1.
come to the side of another, come over to his opinion, παραστῆναι ἐς τῶν Περσέων τὴν γνώμην Hdt. 6.99 ; abs., come to terms, surrender, submit, Id. 3.13, 5.65, 6.140 ; οἱ πολέμιοι παραστήσονται Id. 3.155 ; τῷ πολέμῳ παραστῆναι D. 22.15, cf. EM 653.2.
happen to one, τῷ δὴ λέγουσι… θῶμα μέγιστον παραστῆναι Hdt. 1.23 ; τὸ φρονεῖν ἀλλοῖα παρίσταται Emp. 108 ; esp.
come into one΄s head, occur to one, τὼς νόος ἀνθρώποισι παριστᾶται Parm. 16.2 ; δόξα μοι παρεστάθη ναοὺς ἱκέσθαι S. OT 911 ; δόξα π. τινὶ ὥστε… Pl. Phd. 66b ; σοὶ τοῦτο παρέστηκεν, ὡς… Id. Phdr. 233c ; π. θαῦμα, γνώμη, And. 2.2, 24 (s.v.l.) ; ἔκπληξις παρέστη Th. 8.96 ; impers., παρίσταταί μοι it occurs to me ; τῷ οὐ παραστήσεται… τεθνάναι βούλεσθαι to whom it will not occur to wish for death, Hdt. 7.46; folld. by ὡς, Th. 4.61, 95, Lys. 12.62, etc. ; c. inf., Id. 7.17; οὐχὶ παρίσταταί μοι ταὐτὰ γιγνώσκειν D. 3.1 ; c. acc. et inf., Lys. 21.12, Pl. Phd. 58e; part., τὸ παριστάμενον that which comes into one΄s head, a thought, Luc. Cont. 13 ; ἐκ τοῦ π. λέγειν speak offhand, Plu. Dem. 9, cf. Gal. 14.295.
to be disposed, πρὸς τὰς πράξεις Phld. Mus. p. 71 K. ; εἰρηνικῶς παρεστώτων Id. Hom. p. 45 O.
collect oneself, παραστῆναι πρὸς τὸν κίνδυνον D.S. 17.43 ; τῷ θυμῷ παραστάς ib. 99 ; π. πρὸς τὴν ἀπολογίαν Plu. Alc. 19; παρεστηκότες ταῖς γνώμαις Arr. Fr. 161 J. metaph, οἶνος παρίσταται the wine improves, becomes fit for drinking, opp. ἐξίσταται, Thphr. CP 6.14.10, cf. Dsc. 5.8. of a crop, to be ripe, ὅταν ὁ πρώϊμος σπόρος παραστῇ OGI 56.68 (Egypt, iii BC); so prob. ἡ γῆ παρέστηκεν PLille 8.5 (iii BC). παρεστηκέναι φρενῶν to be beside oneself, lose one΄s wits, Plb. 18.53.6 ; π. ταῖς διανοίαις Id. 14.5.7, etc. ; ἐπὶ τοσοῦτον π. Id. 22.8.13 ; cf. παρεξίστημι II.
to be passionately devoted to, ἵπποισι παρεστεῶτες Hp. Ep. 17. abs., παρεστηκός, = παρόν, since it was in their power, since the opportunity offered, Th. 4.133. Some tenses of Med., pres. and impf. sts., fut. and aor.1 almost always (for exceptions, v. supr. B. 11.2, III, iv), are used in causal sense ; set by one΄s side, bring forward, produce, π. ἱερεῖα X. An. 6.1.22 ; esp. in a court of justice, τοὺς παῖδας παραστησάμενοι Lys. 20.35; παιδία παραστήσεται (of a culprit) D. 21.99 ; ταῦτα παραστησάμενος ib. 187; μάρτυρας παρίστανται Is. 4.13, etc. ; παραστήσασθαί τινα produce him as witness, Id. 9.9, D. 34.28, etc. ; π. τινὰ εἰς κρίσιν Pl. R. 555b.
commend, τινί τινα J. AJ 15.7.3.
bring to one΄s side, bring over by force, bring to terms, ἀέκοντας παραστήσασθαι Hdt. 8.80; π. βία S. OC 916; π. πολιορκίᾳ Th. 1.98; πολιορκοῦντας π. ὁμολογίᾳ ib. 29 ; abs., π. τινά, π. πόλιν, Hdt. 3.45, Th. 1.124, etc. ; τοὺς οἰκοῦντας τὴν Ἀττικὴν π. εἰς φορὰν δασμοῦ Pl. Lg. 706b. generally, dispose for one΄s own views or purposes, τινὰ παραστήσασθαι οὕτως ὥστε… so to dispose a person that…, Hdt. 4.136 ; ἑαυτοὺς πρὸς τὴν μάχην Plb. 3.109.9 ; dispose, induce a person, πρὸς τὸ κοινωνεῖν Id. 29.3.5 ; c. acc. et inf., Chio Ep. 3.

(ἵστημι), danebenstellen, auf die Seite, τοὺς ἱππέας διελὼν ἐφ' ἑκάτερα παρέστησε τοῖς κέρασι, Pol. 3.72.9 ; δελφῖνά μοι παράστησον, Luc. D.Mar. 6.2 ; a.Sp., wie NT ; παραστήσαντά τινα τῶν οἰκετῶν φυλάττειν τὰ ξύλα, Dem. 49.35 ; auch ὅπλα, 18.175, geben ; danebenstellen und vergleichen, Isocr. 12.40 ; – vor Gericht stellen, NT. – Dazu gehört bei Sp. das perf. παρέστακα, z.B. φόβον καὶ ἀπορίαν παρεστακώς, Pol. 3.94.7 ; öfter S.Emp. – Häufiger im med. u. den intr. tempp. des act., sich danebenstellen, danebenstehen, anwesend sein, τινί, Il. 7.467 u. sonst ; Hom. oft ἄγχι παραστάς, gewöhnlich den Vers schließend ; bes. von den Dienern, dem Gefolge, das einem Vornehmern ehrend zur Seite steht, ἀμφίπολος δ' ἄρα οἱ κεδνὴ ἑκάτερθε παρέστη, Od. 1.335, 8.218, 18.183 u. sonst ; παρίσταται, Aesch. Spt. 469 ; παρεστώς, Eum. 65 u. öfter, wie Soph. u. in Prosa überall. – Auch zum Schutz zur Seite stehen, beistehen, mit ἀμύνειν verbunden, Il. 15.225, 21.231 ; Soph. Aj. 92, 117 ; so Xen. Cyr. 5.3.19 u. Folgde. – Von. Ereignissen und Schicksalen, nahe sein, bevorstehen, ἀλλά τοι ἤδη ἄγχι παρέστηκεν θάνατος, schon steht dir der Tod nahe bevor, Il. 16.853, vgl. Od. 24.28 ; κακὴ Διὸς αἶσα παρέστη ἡμῖν, 9.52, 16.280. – Τὰ παρεστῶτα, die gegenwärtigen Dinge, Umstände, Aesch. Prom. 236, Ag. 1023 Soph. Phil. 724 u. öfter ; παρέστηχ' ὡς ἔοικ' ἀγὼν μέγας, Eur. Hec. 229 ; τὰς παρεστώσας τύχας, Or. 1024 ; Ar. Eq. 399 ; ὁ νῦν παρεστηκὼς ἡμῖν λόγος, Plat. Legg. XII.962d, wie τῇ νυνὶ παρεστώσῃ ξυμφορᾷ, Crito 43b. – Im aor. liegt auch die Bewegung, hinzutreten, τινί, zu Einem, sowohl um ihm beizustehen, als im feindlichen Sinne, um ihn anzugreifen, Il. 20.472, 22.371, 375 u. sonst ; Einen antreten, um zu betteln, Od. 17.450, δεῦρο, herzukommen, Il. 3.405 ; vgl. noch Soph. Aj. 48, Trach. 745 ; auf Jemandes Seite treten, zu seiner Meinung übergehen, παραστῆναι εἰς γνώμην τινός, Her. 6.99. Dah. absolut, sich unterwerfen, sich ergeben, Her. 3.13, 6.65, 140 ; παραστῆναι τῷ πολέμῳ, dem Kriege unterliegen, Dem. – Von geistigen Eindrücken, Vorstellungen, Ansichten, machen, daß sie vor dem Geiste stehen, darlegen, zeigen, beweisen, ὡς ἀμφότερα τεκμηρίοις παραστήσω, Lys. 12.51 ; τὸ δεινὸν παραστῆσαι τοῖς ἀκούουσι, Dem. 21.72 ; Sp., wie Ath. III.110f, IV.133b u. öfter ; Plut. mit folgdm accus. c. inf., Thes. 35 ; vgl. noch Plat. Rep. X.600b ; δόξαν παρέστησε πᾶσι τὴν ἀληθῆ, Ep. VII.335d ; u. ähnlich in den intr. tempp., γνώμη τινὶ παρειστήκει, Andoc. 1.54, wie δόξα, Lys. 2.22 ; u. pass., δόξα μοι παρεστάθη ναοὺς ἱκέσθαι δαιμόνων, Soph. O.R. 911 ; vgl. Plat. Phaed. 66b. – Auch erregen, veranlassen, von Leidenschaften, machen, daß sie bei Einem vorhanden sind, ἡ πληγὴ παρέστησε τὴν ὀργήν, Dem. 21.72 ; ψήφισμα δέος καὶ φόβον παριστάν, 23.103 ; ἐλπίδας u. ä. öfter, wie Pol. θάρσος, 3.111.7 u. sonst ; παρίστατο πᾶσιν ὀργὴ καὶ δέος, Plut. Timol. 9 ; vgl. Xen. Mem. 3.7.5. – Imperson. παρίσταταί μοι, es kommt mir bei, fällt mir ein, Plat. Phaed. 58e ; εἰ δ' ἄρα σοι τοῦτο παρέστηκεν ὡς οὐχ οἷόν τε, Phaedr. 233c ; u. oft bei dem inf., wie Dem. 3.1 ; so wohl Thuc. 4.133, παρεστηκός, da es ihnen einfiel, Schol. aber ἐξεγένετο αὐτοῖς. – Ἐκ τοῦ παρισταμένου λέγειν, sagen, was Einem gerade einfällt, Plut. Dem. 9 ; auch τὸ παριστάμενον ἐλευθέρως λέγειν, Luc. Contempl. 13. – Aber ψυχῇ, θυμῷ παραστῆναι, z.B. πρὸς τὸν κίνδυνον, ist = gefaßt sein, Festigkeit oder Mut gewonnen haben, DS. 17.43, 99 ; vgl. damit Pol. 11.12.2, εἰς τοιαύτην ὁρμὴν καὶ προθυμίαν παρέστη τὸ πλῆθος, u. 10.11.8, dagegen παρεστηκέναι τῶν φρενῶν ist = von Sinnen gekommen sein, 18.36.6, vgl. παρεστὼς τῇ διανοίᾳ, 14.5.7 u. öfter. – Das med. auch in trans. Bedeutung, neben sich stellen, auf seine Seite bringen, sich unterwerfen. παρίστασαι βίᾳ, Soph. O.C. 920 ; unterjochen, erobern, Her. 3.45, 155, 8.80 ; mit folgendem ὥστε, 4.136 ; Thuc. 1.124 ; Ὄλυνθον παραστήσεται, Dem. 1.18 ; zwingen wozu, τοὺς οἰκοῦντας παρεστήσατο εἰς χαλεπήν τινα φορὰν δασμοῦ, Plat. Legg. IV.706a ; auch in Güte für sich gewinnen, τοὺς νικῶντας παραστήσεσθαι ἤλπισαν, Andoc. 3.27 ; Plut. Lys. 14 ; nach Strab. X.484 heißen bei den Kretern παρασταθέντες οἱ ἁρπασθέντες παῖδες ; – neben sich hinstellen, Xen. An. 6.4.22 ; dah. neben sich auftreten lassen, vgl. παρέρχομαι, παιδία παραστήσεται καὶ τούτοις αὑτὸν ἐξαιτήσεται, Dem. 21.99 ; vgl. παραστήσασθαί τινα μάρτυρα πρὸς τοὺς πολλούς, Luc. Nigr. 6 ; u. so oft bei den Rednern. Auch ἵνα παραστησώμεθ' αὐτὸν εἰς κρίσιν, Plat. Rep. VIII.555b ; und wie das act. von geistigen Eindrücken, ταύτην αὐτῷ παρεστήσαντο τὴν ἔννοιαν, Pol. 24.8.4 ; bewegen wozu, βουλόμενος παραστήσασθαι τοὺς ἀκούοντας εἰς τὸ μᾶλλον αὐτῷ συναγανακτεῖν, 2.59.5, wie παρεστήσατο τὸν νεανίσκον πρὸς τὸ κοινωνεῖν τῷ Πέρσῃ, 29.2.5.

παρ-ίστημι
[in LXX for עָמַד, etc. ;]
__I. Transitive verb. in present tense., imperfect., future tense., 1 aorist.;
__1. to place beside, present, provide: with accusative, Act.9:41 23:24, 2Co.4:14, Col.1:28; with accusative and dative, Mat.26:53, Luk.2:22, Act.1:3 23:33, 1Co.8:8; before accusative pred., Rom.6:13, 16 (late pres., παριστάνετε), Rom.6:19 12:1, 2Co.11:2, Eph.5:27, Col.1:22, 2Ti.2:15.
__2. to present to the mind (cl.) : by argument, to prove (Xen., FlJ, al.), with accusative, Act.24:13.
__II. Intransitive. in perfect., pluperfect., 2 aorist.;
__1. to stand by or beside one : with dative of person(s), Act.1:10 9:39 23:2 27:23; ptcp., Mrk.14:47, 69-70 15:35, 39 Jhn.18:22 19:26.
__2. to appear: with nom. pred., before ἐνώπιον, Act.4:10; with dative of person(s), Act.27:24; so fut. mid. (of. LS, see word, B, ii, 2), Rom.14:10.
__3. to be at hand, be present, have come: Act.4:26 (LXX); of servants in attendance, ἐνώπιον τ. θεοῦ, Luk.1:19; absol., οἱ παρεστῶτες, Luk.19:24; before αὐτῷ, Act.23:2, 4; of time, Mrk.4:29
__4. to stand by for help or defence (Hom., Dem., Xen., al.): with dative of person(s), Rom.16:2, 2Ti.4:17.†
(AS)