ατος (τὸ) :
      1 act. ce qui met hors de, d’où excitation, transport, DH. 8, 39 ;
      2 pass. ce qu’on met sous les yeux, d’où précepte, conseil, M. ANT. 3, 11 ;
      3 intr. action de rester ferme, d’où présence d’esprit, assurance, DS. 17, 11 ; DH. Dem. 22.

Étym. παρίστημι.

ατος, τό, Dor. and Arc. παράσταμα IG4²(1).109 ii 147, 155 (Epid., iii BC), 5(2).515 Ba (Megalopolis) ; later Gr. παράστεμα Ath.Mitt. 9.222 (Mesambria) ; (< παρίσταμαι) : — statue placed beside another, IG4²(1). ll. cc. (pl.), Ath. Mitt. l.c. = παραστάς 2, τοῦ προναίου IG 5(2). l.c. = παράστασις II. 7, π. τῆς ψυχῆς desperate courage, exaltation, D.S. 17.11, D.H. Dem. 22, J. BJ 2.18.4, S.E. M. 5.66 ; εὐγενῆ παραστήματα λαβόντες D.S. 26.14, cf. Longin. 9.1, Ph. 2.220 ; θείῳ τινὶ π. κινηθεῖσα divine inspiration, D.H. 8.39. in pl., principles, maxims, M.Ant 3.11. of Time, present moment, Porph. Sent. 44.

τό, Gefaßtheit, τῷ παραστήματι τῆς ψυχῆς πλεονεκτοῦντες ἐνεκαρτέρουν τοῖς δεινοῖς, DS. 17.11 ; Dion.Hal. vi Dem. 22 u. a.Sp. – Der Antrieb, θείῳ τινὶ παραστήματι κινηθεῖσα, Dion.Hal. 8.39 ; – Ermahnung, Lehre, M.Ant. 3.11.