παρά·σημος, ος, ον :
      1 marqué faussement, marqué d’un signe de mauvais aloi : π. νόμισμα, PLUT. M. 65 a, fausse monnaie ; p. anal. en parl. de pers. AR. Ach. 518 ; PLUT. M. 4 c ; en parl. d’un mauvais orateur, DÉM. 307, 26 ; de même en parl. de choses : π. δόξα, EUR. Hipp. 1116, opinion fausse, p. opp. à ἀτρεκής ; cf. ESCHL. Ag. 780, etc. ;
      2 annoté, d’où étrange, extraordinaire, en parl. de mots, de constructions, etc. ANTH. 11, 144 ; PLUT. M. 1010 d ; joint à σολοικόν, PLUT. Alex. 46 ; p. suite, qui se fait remarquer, d’ord. en mauv. part ; τινι, PLUT. M. 823 b, par qqe ch. ; π. ἐστιν avec un part. PLUT. Brut. 2, qui se fait remarquer par (l’affectation de, etc.).

ον, (< σῆμα) marked amiss or falsely, counterfeit, esp. of money, D. 24.213, Poll. 3.86, Plu. 2.65b ; metaph, of men, Ar. Ach. 518 ; δόξα π. E. Hipp. 1114 (lyr.) ; π. ῥήτωρ D. 18.242 ; δύναμις π. αἴνῳ power falsely stamped with praise, I.e. praised by a wrong standard, A. Ag. 780 (lyr.). of words and phrases, false, incorrect, AP 11.144 (Cereal.) ; Ἀττικῶν παράσημος (leg. -σήμων) ἕν (sc. βιβλίον) Gal. Libr. Propr. 17 ; τὸ π.
eccentricity of style, Demetr. Eloc. 208.
marked by the side, noted, Plu. 2.1010d ; π. τινί marked, notorious for a thing, ib. 823b, etc. ; π. ἐπιτηδεύων τι remarked as studying it, Id. Brut. 2 ; τὸ π. φεύγουσαι (of women) conspicuousness, Gal. 12.439.
indicative, c. gen., τὸ π. ὄνομα τῆς πρὸς ὑμᾶς ἔχθρας Plu. Cor. 23. Adv. -μως with false accent, EM 191.34.
with a distinguishing prefix, Thphr. HP 3.12.3 codd.

1) bezeichnet, ausgezeichnet, berühmt ; δύναμιν οὐ σέβουσα πλούτου παράσημον, Aesch. Ag. 755 ; ὄνομα, Plut. Coriol. 23 u. öfter, wie a.Sp.; aber auch getadelt, Plut. Brut. 2 ; bei Cereal. 2 (XI.144) bedeutet παράσημα λέγειν in seltenen, gesuchten, von den Grammatikern bemerkten Worten sprechen, s. Jacobs AP p. 684 ; vgl. Plut. Alex. 48, τῷ σολοίκῳ καὶ παρασήμῳ ἄνευ χαρίτων τὸ σεμνὸν μιμούμενος.
2) falsch gestempelt, falsch gemünzt, νόμισμα, Dem. 24.213 u. Sp.; übertr. sagt Ar. Ach. 493 ἀνδράρια παρακεκομμένα, ἄτιμα καὶ παράσημα ; übh. von schlechter Art, ῥήτωρ, Dem. 18.242 ; unrühmlich, ehrlos, δόξα, Eur. Hipp. 1116. – So auch adv., Sp.

παράσημος, -ον
(< σῆμα, a mark) [in LXX: 3Ma.2:29 * ;]
__1. in cl., marked amiss, spurious, counterfeit. Later,
__2. marked at the side, annotated (Plut.).
__3. marked with a sign (LXX); as subst., a figure­head : Act.28:11 (see MM, xix).†
(AS)