ου (τὸ) :
   I marque à côté, note marginale, ARSTT. Soph. el. 20, 2 ;
   II marque ou signe qu’on se passe de l’un à l’autre, particul. mot d’ordre, PLUT. M. 598 b ;
   III marque distinctive :
      1 en mauv. part (v. παράσημος) ce qui fait qu’on cherche à se faire remarquer, extérieur étrange, habitudes extraordinaires (démarche, tenue, etc.) GAL. 13, 339 ;
      2 en gén. marque distinctive : armes d’un vaisseau, PLUT. M. 162 a ; d’une ville, PLUT. M. 399 f ; insignes d’un magistrat, PLUT. Ant. 33, etc. ; signe extérieur d’un état de l’âme, PLUT. M. 118 b.

Étym. neutre de παράσημος.

τό, marginal mark or note, παράσημα ποιεῖσθαι Arist. SE 177b6.
distinguishing mark, in various senses ; ensign of a ship, παρασήμῳ Διοσκούροις with the Dioscuri as the sign or emblem, Act. Ap. 28.11, cf. Plu. 2.162a ; of a city, ib. 399f ; of patricians and plebeians, Id. Cor. 20 ; τὰ τῆς ἡγεμονίας π. Id. Ant. 33 ; τὸ π. ὃ ἐπετίθεντο τῇ κεφαλῇ οἱ τῶν Περσῶν βασιλεῖς Ath. 12.514a, cf. PGnom. 194 (ii AD) π. στρατηγικά, = Lat. insignia praetoria, Plu. Sull. 9 ; characteristic mark, τὸ βασιλικὸν τῆς ἐσθῆτος π., i.e. its purple colour, Eun. VS p. 456 B. ; βασιλικὰ π. Id. Hist. p. 239 D. ; τῷ π. τοῦ σχήματος by the badge of his costume, App. BC 1.16 ; figs are called τὸ π. τῶν Ἀθηνῶν, Alex. 117 ; εἰ τὸ… λαλεῖν ἦν τοῦ φρονεῖν π. Nicostr.Com. 27 ; τὰ τοῦ πένθους π.
΄the trappings and the suits of woe΄, Plu. 2.118b ; τέχνας μὲν παράσαμον ἔχει τάφος IG 12(1).150 (Rhodes) ; indication, ταῦτα τοῦ μὴ Ῥωμαῖον εἶναι π. Plu. Caes. 29. π. σωματικά birthmarks, Ptol. Tetr. 122, cf. Porph. Gaur. 5.2.
password, Plu. 2.598b.

τό, Zeichen, Abzeichen, Wappen, z.B. eines Schiffes, Plut., einer Stadt, sept. sap. conv. 18, πόλεως, neben σύμβολον, Pyth. or. 12 ; vgl. Alexis bei Ath. XIV.652c ; Zeichen eines Amtes od. einer Würde, τὰ τῆς ἡγεμονίας παράσημα, Plut. Anton. 33 ; Ath. XIV.514a u. a.Sp.