εως (ἡ) :
      1 appel à soi ou pour soi, d’où invocation, prière, STR. 581 ; π. ἁμαρτίας, PLUT. M. 404 a, prière pour obtenir le pardon d’une faute ; particul. action d’appeler à son secours, THC. 4, 61 ; DÉM. 275, 20 ;
      2 appel pressant, exhortation, excitation, encouragement : εἴς τι, PLAT. Def. 415 e ; πρός τι, ESCHN. 16, 33 ; POL. 1, 72, 4, à qqe ch. ; particul. consolation, PHALAR. Ep. 96 ; SPT. Esaï. 30, 7, etc. ; NT. Hebr. 6, 18.

Étym. παρακαλέω.

εως, ἡ, calling to one΄s aid, summons, οἱ ἐκ παρακλήσεως συγκαθήμενοι a packed party in the assembly, D. 18.143.
imploring, appealing, τινος of or on the part of one, Th. 4.61 ; deprecation, συγγνώμης δεῖ καὶ π. Str. 13.1.1.
invocation of gods, Iamb. Myst. 4.3 (pl.).
demand, request, PGrenf. 1.32.7 (pl., ii BC), etc. ; κατὰ παράκλησιν on demand, PLond. 3.1164d10 (iii AD).
exhortation, address, πρὸς τὸν ὄχλον Th. 8.92 ; οὐ π. εὑρόντες, ἀλλὰ παραίνεσιν γράψαντες not a mere address to their feelings, but counsel to act rightly, Isoc. 1.5 ; π. τῶν πολιτῶν πρὸς ἀρετήν Aeschin. 1.117 ; τὴν τῆς σωφροσύνης παράκλησιν… αὐτοὺς παρακέκληκα Id. 2.180 ; ἀξιώσεις καὶ κλήσεις Plb. 1.67.10.
consolation, LXX Is. 30.7, Na. 3.7, Ep. Hebr. 6.18, Phalar. Ep. 103.1.

ἡ, das Hinzu-, Herbeirufen, Thuc. 4.61 ; bes. das zu Hilfe rufen, οἱ ἐκ παρακλήσεως συγκαθήμενοι, Dem. 18.143. – Das Ermahnen, Ermuntern, ὀργὴ παρ. τοῦ θυμικοῦ εἰς τὸ τιμωρεῖσθαι, Plat. Defin. 415e ; τῶν πολιτῶν πρὸς ἀρετήν, Aesch. 1.117 ; Harp. erkl. προτροπή bei Isocr. 1.5, wo παράκλησιν εὑρεῖν dem παραίνεσιν γράψαι entgeggstzt ist, oder auch δέησις, wofür er eine Stelle aus Lycurg. anführt ; Aufforderung, πρὸς τὸν ὄχλον, Thuc. 8.92 ; Pol. vrbdt ποιεῖσθαι τὰς ἀξιώσεις καὶ παρακλήσεις, 1.67.10, vgl. 22.7.2 ; auch παράκλησις πρὸς τὴν ἀπόστασιν, 1.72.4. – Trost, Sp.

παρά-κλησις, -εως, ἡ
(< παρακαλέω), [in LXX : Job.21:2, Psa.94:19, Hos.13:14, Nam.3:7, Isa.57:18 66:11, Jer.16:7 (נָחַם, its parts and derivatives), Jer.38:9 (תַּחֲנוּן), Isa.28:29 30:7, 1Ma.10:24 1Mac 12:9, 2Ma.7:24 2Mac 15:11 * ;]
__1. a calling to one's aid, summons (Thus.), hence, appeal, entreaty (Strab., Plut., al., 1Ma.10:24; of. Lft., Notes, 20) : 2Co.8:4.
__2. exhortation, encouragement: Act.15:31, Rom.12:8, 1Co.14:3, 2Co.8:17, Php.2:1, 1Th.2:3, 1Ti.4:13, Heb.12:5; λόγος (τῆς) π., Act.13:15, Heb.13:22; υἱὸς π., Act.4:36.
__3. consolation, comfort (Phalar., LXX) : Luk.6:24, Act.9:31, 2Co.1:4-7 7:4 7:7 7:13, 2Th.2:16, Phm 7; τ. γραφῶν, Rom.15:4; θεὸς τῆς π., Rom.15:5, 2Co.1:3; π. τοῦ Ἰσραήλ (see Dalman, Words, 109 f.), Lk
(AS)