παν·τελής, ής, ές :
   I act. qui accomplit tout, en parl. de Zeus, ESCHL. Sept. 118 ; du temps, ESCHL. Ch. 965 ;
   II pass. complètement achevé ; adv., εἰς τὸ παντελές, EL. N.A. 17, 27 ; NT. Luc. 13, 11, etc. complètement ; d’où :
      1 complet, achevé, accompli, parfait, en parl. de pers. PLAT. Rsp. 414 b, etc. ; π. δάμαρ, SOPH. O.R. 930, épouse accomplie (sel. d’autres, épouse légitime) ; en parl. de choses, ESCHL. Ch. 560 ; PLAT. Leg. 776 b ; π. ψηφίσματα, ESCHL. Suppl. 601, décisions ou décrets qu’on est parvenu à obtenir du peuple ;
      2 p. suite, dont le nombre est complet : παντελεῖς ἐσχάραι, SOPH. Ant. 1016, tous les foyers où l’on fait les sacrifices.

Étym. π. τέλος.

ές, all-complete, absolute, παντελῆ σάγην ἔχων A. Ch. 560; μοναρχία S. Ant. 1163; πανοπλία, ἐλευθερία, μανία, Pl. Lg. 796c, 698a, D.Chr. 38.17; π. δάμαρ mistress of the house, S. OT 930; δήμου π. ψηφίσματα with full authority, A. Supp. 601; π. κήρυγμα S. Ichn. 13; π. ἐσχάραι complete tale of sacrificial hearths, Id. Ant. 1016. π. δύναμις ἁτᾶς δεκάδος perfect, Philol. ap. Stob. 1 Prooem. 3, cf. Dam. Pr. 195. Act., all-accomplishing, Ζεύς A. Th. 118 (lyr., s.v.l.); χρόνος Id. Ch. 965 (lyr.); π. εὐεργέτης S. Ichn. 79. Adv. παντελῶς, Ion. -έως, altogether, utterly, with Verbs, διῶρυξ π. πεποιημένη Hdt. 7.37; λίθινα π. ἐξειργασμένα IG1². 372.93; παντελέως εἶχε τὸ οἴκημα it was quite finished, Hdt. 4.95; π. διώρισε A. Pr. 440; π. κρανθήσεται ib. 911; π. θανεῖν to die outright, S. OT 669; ἐκμεμάθηκα ταῦτα π. Epicr. 4, etc. ; with Adjs., π. βαθεῖα φάλαγξ X. HG 2.4.34; π. ἄφρων Men. 694; ἄχρηστα π. Philippid. 12; π. Βοιώτιοι Alex. 237.1; οὐ π. not at all, Men. 5; from first to last, π. ἕως ἂν διεξέλθῃ διὰ πάντων Arist. Pol. 1298a16. in answers, most certainly, παντελῶς γε Pl. R. 379c, 485d; π. μὲν οὖν Id. Prm. 155c, 160b, R. 401a. later εἰς τὸ παντελές, = παντελῶς, Ph. 2.567, Ev. Luc. 13.11, Ael. NA 17.27, S.E. M. 7.30, Jul. Or. 2.61c; = for ever, Rev.Bibl. 39.544, 546 (Palmyra), PLond. 3.1164f11 (iii AD), etc. ; κατὰ τὸ π. Ph. 1.90, al.

ές,
1) ganz vollendet, geendigt, vollkommen ; παντελῆ σάγην ἔχων, Aesch. Ch. 553 ; ψηφίσματα, Suppl. 596 ; δάμαρ, die hochgeehrte, d.i. die rechtmäßige und deshalb die vollen Rechte genießende Gattin, Soph. O.R. 930 ; μοναρχία, Ant. 1148 ; aber παντελεῖς ἐσχάραι, 1003, sind nur alle, = πᾶσαι ; in Prosa, ἐλευθερία, Plat. Legg. III.698a ; εἰρήνη, Menex. 244b, öfter, u. Folgde ; νίκη, vollständiger Sieg, Plut. Cat. min. 44 ; – so auch adv., κεἰ χρή με παντελῶς θανεῖν, durchaus sterben, Soph. O.R. 669 ; vgl. Aesch. Prom. 913 ; u. in Prosa, παντελῶς διαπεπεράνθαι, Plat. Rep. III.398b ; Her. παντελέως, 7.37, 8.54 ; so auch ἐς τὸ παντελές, Sp. – Auch als bejahende Antwort, ja, gewiß, wie παντάπασιν, mit γε, Plat. Rep. II.379b u. öfter ; παντελῶς μὲν οὖν, Parm. 155c u. öfter.
2) akt. Alles vollendend, Ζεῦ πάτερ παντελές Aesch. Spt. 111, χρόνος Ch. 959.

παντελής, -ές
(< πᾶς, τέλος), [in LXX: 3Ma.7:16 A* ;]
all-complete, entire, perfect; εἰς τ. παντελές, completely, utterly: Luk.13:11, Heb.7:25 (where perhaps in temp. sense, finally; see MM, xviii).†
(AS)