c. παιανίζω, HDT. 5, 1 ; THC. 4, 43, etc. ; au pass. ESCHL. fr. 156 ;

Moy. m. sign. PHILSTR. (PHOT. Bibl. 328, 18).

Étym. παιών ; cf. παιανίζω.

chant the paean or song of victory, SIG 57.8, al. (Milet., v BC), GDIiv p. 884 (Erythrae), Hdt. 5.1, Ar. Eq. 1318, Pax 555, Th. 1.50 (Pass.), X. An. 6.1.5, D.C. 43.37, etc. ; π. ἐπὶ ταῖς τῶν Ἑλλήνων συμφοραῖς D. 18.287; c. acc. cogn., sing in triumph, ὀλολυγμὸν ἱρὸν… παιώνισον A. Th. 268 (v.l. παιάνισον).
honour with paeans, τὸν θάνατον μόνοι ἀνθρώπων παιωνίζονται (Med.) Philostr. VA 5.4; — Pass., οὐδὲ παιωνίζεται (sc. ὁ Θάνατος) A. Fr. 161.3. (The Att. and Ion. form παιων- is found in most codd. of ll. cc. and of Th. 2.91, 4.43, al. ; παιαν- in X. Smp. 2.1, Pl. Ax. 365b, Plb. 3.43.8.)

= παιανίζω ; Her. 5.1 ; Ar. Eq. 1323 ἐπὶ καιναῖσιν δ' εὐτυχίαισιν παιωνίζειν τὸ θέατρον ; bei Thuc. 2.91 u. sonst v.l. für παιανίζω. – Das pass. παιωνίζεται Aesch. frg. 147 ; ἐπεπαιώνιστο αὐτοῖς ὡς ἐς ἐπίπλουν Thuc. 1.50. Vgl. Jacobs Ach.Tat. p. 582.