ίδος (ἡ) [ᾰ]
      1 pass. ce qui est fixé, d’où rets, filet, AR. Av. 572 ; ANTH. 6, 109 ; souricière, BATR. 117 ; fig. en parl. des lacs des femmes, AMPHIS (ATH. 567 f) ; du cheval de Troie, ANTH. 9, 152, etc. ;
      2 act. ce qui arrête ou retient, gén. ANTH. 6, 5.

Étym. πάγη.

ίδος, ἡ, (πήγνυμι) = πάγη, trap, Batr. 117, Call. Fr. 458, AP 6.109 (Antip.); παγίδας ἱστάναι Ar. Av. 527 (anap.), cf. 194. metaph, trap, snare, of women, Amphis 23, Men. 689; δουρατέα π., of the Trojan horse, AP 9.152 (Agath.); τοῖς ἄρτοις… ἱστᾶσι παγίδας they try to ΄raise the wind΄, Alex. 66; of women΄s ornaments, Ar. Fr. 666. ἄγκυρα νεῶν π. the anchor which holds ships fast, AP 6.5 (Phil.).

ίδος, ἡ, wie πάγη, Schlinge, Falle, was festhält, z.B. Mäusefalle, Batrach. 115 ; Alexis bei Ath. III.109b u. Sp.; δουρατέη, vom hölzernen trojanischen Pferde, Agath. 63 (IX.152); komisch nennt Amphis bei Ath. XIII.567e die Hetären παγίδες τοῦ βίου ; vgl. Luc. D. Mer. 11 ; Ar. bei Phryn. in B.A. 18.22 nennt so den Frauenputz. – Wenn Philp. 22 (VI.5) ἄγκυράν τε, νεῶν πλαζομένων παγίδα sagt, denkt er mehr an πήγνυμι, den Anker, der die Schiffe festhält.

παγίς, -ίδος, ή
(< πήγνυμι), [in LXX for פַּח, מוֹקֵשׁ, רֶשֶׁת, etc. ;]
poët. (Aristoph., al.) and late for πάγη, a trap, snare; metaph. (as also in cl.): Luk.21:35, Rom.11:9' (LXX) 1Ti.3:7 6:9, 2Ti.2:26.†
(AS)