(seul. impf. ἔπιτνον) étendre : ἔπιτνον ἀλωήν, ou, sel. d’autres, ἀλωῇ (s.-e. στάχυας) HÉS. Sc. 291 dout. ils jonchaient l’aire d’épis ou ils répandaient les épis dans l’aire.

Étym. πίτνημι.

(seul. prés. et impf. ἔπιτνον) c. πίπτω, PD. I. 2, 26 (correct. p. πιτνέω) ; ESCHL. Eum. 515, etc. ; SOPH. O.C. 1740 ; EUR. Med. 55, 863, etc.

➳ Certains éditeurs des Tragiques écrivent πιτνῶ, εῖς, εῖ, etc., et expliquent ἔπιτνον comme un ao.2, d’où l’inf. πιτνεῖν, le part. πιτνών.

Étym. πίπτω.

poet. form of πίπτω, Pi. O. 2.23, P. 8.93; Νίκας ἐν ἀγκώνεσσι πίτνων Id. N. 5.42, cf. I. 2.26, A. Ch. 1056, Ag. 1128 (lyr.), E. Hec. 23, al. ; impf. ἔπιτνον, poet. πίτνον, B. 16.6, S. OC 1732 (lyr.), etc. ; πιτνῶ is given as pres. by Gramm., as Hdn. Gr. 2.290, and πιτνεῖς is found in codd. of E. Heracl. 77; but cf. Sch. Il. 16.827; forms with -ου- from -εο- are not found (προσπιτνοῦμεν, v.l. in S. OC 1754, is unmetrical).

= πετάω, πετάννυμι, nur bei Hes. Sc. 291, ἔπιτνον ἀλωῇ (στάχυας), sie breiteten auf der Tenne die Aehren hin, doch schwankt die Lesart u. Gaisf. hat ἔπιπλον ἀλωήν aufgenommen ; vgl. Heine Il. 22.402.

= πιτνέω, πίπτω (von ΠΕΤΩ, wie γίγνομαι von ΓΕΝ, πίλναμαι von πέλας), wird von einigen alten Gramm. als praes. verworfen, u. nur als aor. ἔπιτνον, πιτνεῖν zu πιτνέω anerkannt ; andere aber, wie z.B. Schol. Il. 16.827 nach Herodian., der τέμνων u. κάμνων vergleicht, ließen auch das praes. gelten, wofür sich unter den Neuern bes. Elmsl. ad Soph. O.C. 1732 u. Eur. Heracl. 77, 618 (vgl. Hermann zu Elmsl. Med. 53 p. 340 u. Ellendt lex. Soph.) entscheidet ; ἔπιτνον scheint immer aor. zu sein, bei πιτνών schwankt der Akzent fast überall ; Pind. Νίκας ἐν ἀγκώνεσσι πιτνών, N. 5.42, wie ἐν γούνασιν πιτνόντα Νίκας, I. 2.26 ; Aesch. τὸ μὲν πιτνόν, ἄλλο δ' ἀείρει τρίχαλον, Spt. 759 ; πιτνόντος οἴκου, Ag. 1514 ; περὶ φόβῳ πιτνών, Ch. 36 ; Soph. ἐν ποίμναις πιτνών, Aj. 184, 293 ; ἄταφος ἔπιτνε, O.C. 1729 ; πίτνειν oder πιτνεῖν 1738 ; πιτνὼν πρὸς οὖδας, Eur. Suppl. 165 ; τῶν σῶν πάρος πιτνοῦσα γονάτων, Andr. 574 ; θριγκὸν δόμων πιτνόντα, I.T. 48 ; παίδων ἱκετῶν πιτνόντων, Med. 863.