'(f. πεσοῦμαι, ao.2 ἔπεσον, pf. πέπτωκα) [ῑ] tomber, càd., avec un n. de pers. pour suj. :
   I faire une chute :
      1 avec idée d’une chute involontaire, en parl. de pers. et de choses : πέσε πρηνής, IL. 6, 307, etc. il tomba en avant ; πέσεν ὕπτιος, IL. 15, 435, etc. ; OD. 9, 371, etc. il tomba à la renverse ; πέσε δὲ λίθος εἴσω, IL. 12, 459, la pierre tomba dedans ; de même en parl. d’un mât, OD. 12, 410 ; de la foudre, ARSTT. Meteor. 1, 4, etc. ; avec ἐν et le dat. pour marquer l’idée que la pers. ou la chose reste étendue à l’endroit où elle est tombée : π. ἐν κονίῃσιν, IL. 11, 425, tomber dans la poussière (et y rester couché) ; cf. OD. 22, 384 ; THGN. 867 ; ESCHL. Pers. 125, etc. ; en prose : π. ἐν ποταμῷ, XÉN. Ages. 1, 32, tomber dans un fleuve ; de même avec d’autres prép. : ἐπὶ χθονί, OD. 24, 535 ; ἐπὶ γᾷ, SOPH. Ant. 134, tomber à terre, en parl. d’armes ; τινὶ ἐπὶ βλεφάροισι, OD. 2, 398, tomber sur les paupières de qqn, en parl. du sommeil ; ὑπὸ ἄξοσι, IL. 16, 378, tomber sous les roues ; avec le dat. : π. πεδίῳ, IL. 5, 82, tomber dans la plaine ; πέδῳ, ESCHL. Ch. 48, etc. tomber à terre ; avec χαμαί, tomber sur la terre, tomber à terre, en parl. de pers. : ἐν κονίῃσι χαμαὶ π. IL. 4, 482, etc. tomber à terre dans la poussière ; d’ord. en parl. de choses, IL. 13, 578, 617, etc. ; OD. 18, 397, etc. ; fig. χαμαὶ π. tomber à terre, càd. être vain, inutile, en parl. de paroles, PLAT. Euthyphr. 14 d ; π. χαμᾶζε, AR. Vesp. 1013, m. sign. ; avec un rég. de mouv. π. ἐς πόντον, s’enfoncer dans la mer, en parl. des Pléiades, HÉS. O. 618 ; π. ἐπὶ γᾶν, ESCHL. Ag. 1018 ; ἐπὶ τὴν γῆν, PLAT. Phædr. 248 c, tomber à terre ; π. χαμάδις, IL. 16, 118 ; π. ἔραζε, IL. 12, 156 ; 17, 633 ; OD. 22, 280, m. sign. ; πρὸς οὖδας, EUR. Hec. 405, tomber contre le sol ; avec une prép. marquant le lieu d’où l’on tombe : π. ἐκ νηός, OD. 12, 417 ; 14, 307 ; ESCHL. Pers. 313, tomber d’un vaisseau ; ἐκ χειρῶν ἐν κονίῃσιν, IL. 5, 583, tomber des mains dans la poussière, en parl. de rênes ; cf. IL. 13, 530 ; 15, 714, etc. ; ἀπ' ὤμων ἀσπὶς χαμαὶ πέσε, IL. 16, 803, le bouclier tomba de ses épaules à terre ; π. ἀπ' οὐρανοῦ, ESCHL. fr. 38, 3, tomber du ciel, en parl. de la pluie ; π. ἀπ' ὄνου, PLAT. Leg. 701 d, tomber de dessus un âne ;
      2 avec idée d’une chute volontaire, se précipiter, se jeter : ἠὲ πεσὼν ἐκ νηὸς ἀποφθίμην ἐνὶ πόντῳ, OD. 10, 51, (je délibérai) si je me précipiterais du navire et périrais dans la mer ; particul. avec idée d’hostilité, tomber sur, fondre sur : ἐνὶ νήεσσι, IL. 13, 742, sur les vaisseaux ; ἐπ' ἀλλήλοισι, HÉS. Sc. 379, se précipiter les uns contre les autres, en parl. de combattants ; ἐν βουσί, SOPH. Aj. 374 ; πρὸς μῆλα καὶ ποίμνας, SOPH. Aj. 1061, sur des bœufs, sur des moutons et des bergeries ; περὶ ξίφει, SOPH. Aj. 828, se précipiter sur son épée ; abs. en parl. du vent qui se précipite avec furie, OD. 14, 475 ; sans idée d’hostilité, tomber sur les genoux, se jeter aux pieds de qqn, πρὸς βρέτη θεῶν, ESCHL. Sept. 185, devant les statues des dieux ; ἀμφὶ γόνυ τινός, EUR. Hec. 787, en embrassant les genoux de qqn ; ttef. π. εἰς γόνατα, A. PL. 24, tomber à genoux, en parl. d’un combattant qui succombe ; d’un cheval qui s’affaisse, XÉN. Cyr. 1, 4, 8 ;
   II particul. tomber mort, succomber, IL. 8, 67 ; OD. 8, 524, etc. ; οἱ πεπτωκότες, XÉN. Cyr. 1, 4, 24, ceux qui sont tombés ; joint à θνῄσκοντες, IL. 1, 243 ; à νέκυες, IL. 10, 200 ; à νεκροί, EUR. Ph. 881 ; πίπτειν δορί, EUR. Hec. 5, tomber frappé par une lance ; ὑπό τινος, HDT. 9, 67 ; PLUT. Cato mi. 54, etc. tomber par les mains de qqn, tomber ou être tué par qqn ; en parl. de choses (épis fauchés, IL. 11, 69 ; 18, 552 ; arbres, branches, fleurs, fruits qui tombent, IL. 11, 158 ; 23, 120, etc. ; ESCHL. Sept. 358) ; fig. ESCHL. Pers. 252 ; en parl. de maisons, d’édifices, s’écrouler, s’effondrer, PLAT. Leg. 862 b ; ARSTT. Pol. 6, 8 ; τὰ πεπτωκότα, DC. 75, 12, les ruines ; en parl. de remparts détruits, EUR. Hec. 11, 1112 ; ESCHN. 51, 11 ; de villes conquises et détruites, EUR. Rhes. 398 ; PLAT. Lach. 181 b ; de peuples subjugués, HDT. 7, 18 ; DÉM. 510, 15 ; d’armées vaincues, HDT. 8, 16 ; THC. 2, 89, etc. ; de races ou de pers. déchues, SOPH. Tr. 84, O.R. 50, El. 429, etc. ; d’orgueil humilié, ESCHL. Sept. 794 ; d’espérances déçues, POL. 1, 87, 1, etc. ; en parl. d’un poète, échouer avec sa pièce, AR. Eq. 530 ;
   III tomber, càd. faire une faute, se tromper, manquer, p. opp. à ἀσφαλὲς εἶναι, PLAT. Phæd. 100 e ;
   IV fig. tomber dans, càd. en arriver à ; en mauv. part : εἰς ἄτην, SOL. fr. 12, 68 Bgk ; ἐς κακόν, εἰς κακά, εἰς ξυμφοράν, etc. ATT., dans le malheur ; εἰς νόσον, ESCHL. Pr. 478, tomber malade ; ἐς δάκρυα, HDT. 6, 21, fondre en larmes ; de même avec ἐν et le dat. : ἐν ἀρκυστάτοις, SOPH. El. 1471, tomber dans un piège, cf. EUR. H.f. 1092 ; avec le dat. : π. δυσπραξίαις, SOPH. Aj. 759 ; αἰσχύνῃ, SOPH. Tr. 597, tomber dans le malheur, dans la honte ; en b. part : εἰς ἔρον τοῦ μαθεῖν, EUR. I.T. 1172, en venir à désirer passionnément apprendre ; εἰς ὕπνον, SOPH. Ph. 826, etc. ; ἐν ὕπνῳ, PD. I. 4, 39 ; ὕπνῳ, ESCHL. Eum. 68, tomber dans le sommeil ; en parl. d’événements fortuits : en parl. d’affaires de pays : εἰς τὴν τῶν Ῥωμαίων ἐξουσίαν, POL. 3, 4, 12, tomber au pouvoir des Romains ; avec une prép. marquant le lieu d’où l’on tombe : π. ἐκ θυμοῦ τινι, IL. 23, 595, tomber hors du cœur de qqn, càd. perdre sa faveur et son affection ; π. ἔξω κακῶν, AR. Ran. 968, échapper au mal ; avec un gén. : π. φρενῶν, EUR. Hipp. 390, perdre la raison ;
   V p. anal. :
      1 en parl. du vent, tomber, càd. s’apaiser, cesser, faiblir, OD. 19, 202, DC. 39, 32 ;
      2 en parl. des dés : ἀεὶ εὖ πίπτουσιν οἱ Διὸς κύϐοι, SOPH. Tr. 763, les dés de Zeus tombent toujours bien ; cf. ANTH. 7, 427, etc. ; de même : ὁ παρά τινα πίπτων κλῆρος, ou τινὶ πίπτων, PLAT. Rsp. 617 e, 619 e, le sort qui échoit à qqn ; τὰ πεπτωκότα, ce qui est tombé, le dé, d’où fig. ce qui échoit comme lot à qqn, sort, destinée, événement, PLAT. Rsp. 604 c ; EUR. Hipp. 718 ; p. suite, en gén. échoir, arriver inopinément, se produire : πολλὰ π. παρὰ γνώμαν, PD. O. 12, 14, beaucoup de choses arrivent contre toute attente ; εὖ, καλῶς πίπτειν, EUR. El. 1101, etc. avoir une heureuse issue, se terminer bien, réussir ; ᾗ πεσέεται ἡ μάχη, HDT. 7, 163, comment la bataille tournera, se terminera ; τύχαι καὶ ξυμφοραὶ παντοῖαι πίπτουσαι παντοίως, PLAT. Leg. 709 a, événements et accidents de toute sorte qui se produisent de façons diverses ;
      3 en parl. d’argent qui échoit à qqn, d’échéances, de revenus : ἑκατὸν καὶ εἴκοσι τάλαντα πρόσοδος πίπτει τῷ δήμῳ, POL. 31, 7, 7, le peuple a un revenu de cent vingt talents ; τὸ πεσὸν ἀπὸ τῆς τιμῆς ἀργύριον, DH. 20, 9, l’argent provenant du prix de vente ;
      4 en parl. d’événements qui tombent à une époque déterminée : κατ' Ὀλυμπιάδα, POL. 1, 5, 1, dans une Olympiade, cf. POL. 4, 14, 9 ;
      5 tomber dans, càd. se rattacher à, appartenir à : αἱ ἀρχαὶ π. εἰς γένη ταῦτα, ARSTT. Metaph. 3, 2, les principes rentrent dans ou appartiennent à ces catégories ; οὐδ' ὑπὸ λόγον π. ἡ ἀδικία, POL. 4, 13, 11, l’injustice n’entre pas même en considération, en ligne de compte ; οἱ χρόνοι οἱ πίπτοντες ὑπὸ τὴν ἡμετέραν ἱστορίαν, POL. 4, 2, 2, les périodes de temps qui tombent dans le domaine de notre récit, de nos investigations.

➳ Act. prés. sbj. 3 sg. épq. πίπτῃσι, PLAT. COM. 2-2, 665 Mein. Fut. ion. πεσέομαι, HDT. 7, 168 ; 3 pl. πεσέονται, IL. 11, 824 ; d’où inf. πεσέεσθαι, IL. 9, 235 ; fut. poét. πεσσέομαι, SIB. 10, 244 ; fut. réc. πέσομαι, SIB. 3, 83, etc. ; f. poét. πέσσομαι, SIB. 12, 239. Ao.1 ἔπεσα, ORPH. Arg. 523 ; SPT. Jud. 12, 6. Ao.2, 3 sg. épq. πέσε, IL. 12, 459 ; πέσεν, IL. 14, 418 ; 21, 385 ; sbj. 3 sg. πέσῃσι, IL. 15, 624 ; inf. épq. πεσέειν, IL. 6, 307 ; ao. éol. et dor. ἔπετον, ALC. 60 ; part. masc. pl. dat. πετόντεσσιν (p. πεσοῦσι) PYTHAG. 5, 50 Bgk ; fém. pl. πετοῖσαι (p. πεσοῦσαι), PD. O. 7, 69. Pf. réc. πέπτηκα, ANTH. 7, 427 ; part. épq. πεπτηώς, OD. 14, 354 ; ANTH. 7, 24 ; gén. -ηῶτος, A.RH. 3, 321, et -ηότος, A.RH. 4, 1298 ; HPC. 8, 146 ; fém. -ηυῖα, A.RH. 2, 535 ; et πεπτεώς, d’où acc. pl. πεπτεῶτας, trisyll. par syniz. OD. 22, 384 ; neutre πεπτεῶτα, trisyll. par syniz. IL. 21, 503 ; att. πεπτώς, ῶτος, SOPH. Aj. 828, Ant. 697. Pl.q.pf. 3 sg. ion. ἐπεπτώκεε, HDT. 9, 62. Pass. ao. part. πτωθείς, ANTH. 1, 109.

Étym. R. indo-europ. *petH-, voler, tomber ; cf. πέτομαι.

'

Aeol. πίσσω, acc. to Gramm. in Hilgard Exc. ex libris Herodiani p. 28 (cf. Hdn. Gr. 2.377 note); poet. subj. πίπτῃσι Pl.Com. 153.5; Ep. impf. πῖπτον Il. 8.67, etc. (for the quantity of ι cf. Hdn. Gr. 2.10); Ion. πίπτεσκον (συμ-) Emp. 59.2; fut. πεσοῦμαι A. Ch. 971 (lyr.), etc. ; Ion. 3 pl. πεσέονται Il. 11.824, 3 sg. πεσέεται Hdt. 7.163, 168; aor. ἔπεσον, inf. πεσεῖν, Il. 13.178, etc. ; 2 sg. opt. πεσοίης Polem. Call. 10.14; Aeol. and Dor. ἔπετον Alc. 60, Pi. O. 7.69, P. 5.50, (< κάπετον) O. 8.38, (ἐμ-) P. 8.81, cf. Isyll. 8, IG 14.642 (Thurii); in later writers ἔπεσα, Orph. A. 521, LXX Le. 9.24, al., f.l. in E. Tr. 291 (προσ-); pf. πέπτωκα A. Eu. 147, Ar. Ra. 970, etc. ; Ep. part. πεπτεώς, εῶτος (the εω forming one syll. by synizesis), Il. 21.503, etc. ; also πεπτηώς, ηυῖα, Od. 14.354, Simon. 183.7, Hp. Mul. 1.69, A.R. 4.1298, AP 7.427 (Antip.Sid.), cf. πτήσσω ; Trag. part. πεπτώς S. Aj. 828, Ant. 697. (Redupl. from πετ-, which appears in Aeol. and Dor. aor. ἔπετ-ον (v. supr.), and the poet. form πίτνω ; cogn. with πέτομαι)
Radical sense, fall down, and (when intentional) cast oneself down, πρηνέα πεσεῖν, ὕπτιος πέσεν, Il. 6.307, 15.435, etc. ; νιφάδες… π. θαμειαί 12.278; ὀπίσω πέσεν Od. 12.410; etc. ; — Constr., with Preps., in Hom. almost always ἐν…, ἐν κονίῃσι π.
fall in the dust, i.e. to rise no more, Il. 11.425, cf. 13.205; ἐν αἵματι καὶ κονίῃσι πεπτεῶτας Od. 22.384; π. ἐν ἀγκοίνῃσί τινος fall into his arms, Hes. Fr. 142.5; ἐν χθονὶ πεπτηώς Simon. l.c. (cf. πτήσσω) π. ἐν δεμνίοις E. Or. 35, cf. A. Pers. 125 (lyr.) (v. infr. B. 1); rare in Prose, π. ἐν ποταμῷ X. Ages. 1.32; c. dat. only, πεδίῳ πέσε Il. 5.82; δεμνίοις π. E. Or. 88 (s.v.l.); π. ἐπὶ χθονί Od. 24.535; οὐδέ οἱ ὕπνος πῖπτεν ἐπὶ βλεφάροις Hes. Fr. 188.4; ἐπὶ γᾷ S. Ant. 134 (lyr.); πρὸς πέδῳ E. Ba. 605; πρὸς ἀγκάλαις Id. Ion 962; ἀμφὶ σώμασίν τινων A. Ag. 326; with a Prep. of motion first in Hes., Πληϊάδες π. ἐς πόντον Op. 620; [ποταμὸς] εἰς ἅλα Th. 791; εἰς ἄντλον E. Hec. 1025 (lyr.); ἐπὶ γᾶν π. αἷμα A. Ag. 1019 (lyr.); ἐπὶ στόμα X. Cyn. 10.13; πρὸς οὖδας E. Hec. 405. in Hom. with Advs. of motion as well as of rest, χαμάδις π. Il. 7.16, 15.714, etc. ; χαμαὶ π. 4.482, cf. 14.418, etc. ; π. ἔραζε 12.156, cf. Od. 22.280. with Preps. denoting the point from which one falls, ἀπ’ ὤμων χαμαὶ πέσε Il. 16.803; ἀπ’ οὐρανοῦ A. Fr. 44.3; ἀπό τινος ὄνου Pl. Lg. 701d; ἐκ χειρῶν π. ἡνία Il. 5.583; π. ἐκ νηός Od. 12.417; πεσὼν ἐκ νηὸς ἀποφθίμην ἐνὶ πόντῳ 10.51.
Geom., of perpendiculars or parts of applied figures, π. ἐπί τι fall upon, Euc. 3.11, Archim. Fluit. 2.8, al., Apollon. Perg. Con. 1.2; but π. ἐπί τι, ποτί τι, intersect, meet, Archim. Con. Sph. 16, Spir. 15; π. διά τινος pass through, Id. Con. Sph. 17; π. κατά τινος Id. Sph. Cyl. 1 Def. 2; ἐπί τι κατά τινα Apollon. Perg. Con. 1.2. Special usages; πίπτειν ἔν τισι fall violently upon, attack, ἐνὶ νήεσσι πέσωμεν Il. 13.742 (but ἐν νήεσσι πεσόντες tumbling into the ships, 2.175); ἐν βουσὶ π. S. Aj. 375 (lyr.); Ἔρως, ὃς ἐν κτήμασι π. Id. Ant. 782 (lyr.); ἐπ’ ἀλλήλοισι, of combatants, Hes. Sc. 379, cf. 375; πρὸς μῆλα καὶ ποίμνας S. Aj. 1061 ; πρὸς πύλαις A. Th. 462.
throw oneself down, fall down, πρὸς βρέτη θεῶν ib. 185 ; ἀμφὶ σὸν γόνυ E. Hec. 787; ἐς γόνατα on one΄s knees, of a wrestler, Simon. 156 ; ἐς τὸν ὦμον Ar. Eq. 571.
fall in battle, πῖπτε δὲ λαός Il. 8.67, etc. ; οἱ πεπτωκότες the fallen, X. Cyr. 1.4.24 ; νέκυες πίπτοντες Il. 10.200; νεκροὶ περὶ νεκροῖς πεπτωκότες E. Ph. 881 ; πεσήματα… πέπτωκε δοριπετῆ νεκρῶν Id. Andr. 653 ; π. ὑπὸ Ἀθηναίων Hdt. 9.67 ; ὡς… θάμνοι πρόρριζοι πίπτουσι…, ὣς ἄρ’ ὑπ’ Ἀτρεΐδῃ πῖπτε κάρηνα Τρώων Il. 11.157, cf. 500, etc. ; τὸ Περσῶν ἄνθος οἴχεται πεσόν A. Pers. 252.
fall, be ruined, δόμον δοκοῦντα κάρτα νῦν πεπτωκέναι Id. Ch. 263, cf. Pl. Phlb. 22 e; πεσεῖν… πτώματ’ οὐκ ἀνασχετά A. Pr. 919, cf. Pl. La. 181b ; στάντες τ’ ἐς ὀρθὸν καὶ πεσόντες ὕστερον S. OT 50 ; ἀβουλίᾳ, ἐξ ἀβουλίας π., Id. El. 429, 398 ; ἀπὸ σμικροῦ κακοῦ Id. Aj. 1078 ; of an army, μεγάλα πεσόντα πρήγματα ὑπὸ ἡσσόνων Hdt. 7.18, cf. Th. 2.89 ; ὁ Ξέρξεω στρατὸς αὐτὸς ὑπ’ ἑωυτοῦ ἔπιπτε Hdt. 8.16 ; of a city, π. δορί E. Hec. 5.
fall, sink, ἄνεμος πέσε the wind fell, Od. 19.202 (but in Hes. Op. 547, Βορέαο πεσόντος is used for ἐμπεσόντος, falling on, blowing on one); metaph, πέπτωκεν κομπάσματα A. Th. 794, cf. S. Ant. 474 ; c. dat., ταῖς ἐλπίσι πεσεῖν fail in one΄s hopes, Plb. 1.87.1.
fall short, fail, Pl. Phd. 100e ; of a playwright, fail, Ar. Eq. 540. πίπτειν ἔκ τινος fall out of, lose a thing, unintentionally, σοι ἐκ θυμοῦ πεσέειν fall out of, lose thy favour, Il. 23.595 ; ἐξ ἐλπίδων π. E. Fr. 420.5 ; τοὔμπαλιν π. φρενῶν Id. Hipp. 390 ; also of set purpose, ἐξ ἀρκύων π.
escape from…, A. Eu. 147 ; ἔξω τῶν κακῶν Ar. Ra. 970. reversely, πολλὴν ἐς κακότητα π. Thgn. 42 ; εἰς ἄτην Sol. 13.68 ; εἰς δουλοσύνην Id. 9.4 ; ἐς δάκρυα Hdt. 6.21 ; ἐς νόσον A. Pr. 478 ; εἰς ἔρον, ἔριν, ὀργήν, φόβον, ἀνάγκας, E. IT 1172, Fr. 578.8, Or. 696, Ph. 69, Th. 3.82 ; also ἐν γυιοπέδαις π. Pi. P. 2.41 ; ἐν μέσοις ἀρκυστάτοις S. El. 1476 ; ἐν φόβῳ E. Or. 1418 (lyr.) ; ἐν σολοικισμῷ Luc. Sol. 3; πρὸς τόλμαν S. Ichn. 11 ; c. dat. only, π. δυσπραξίαις Id. Aj. 759 ; αἰσχύνῃ Id. Tr. 597, etc. ; οὐκ ἔχω ποῖ γνώμης πέσω I know not which way to turn, ib. 705. εἰς ὕπνον π.
fall asleep, Id. Ph. 826 ; but ἐν ὕπνῳ Pi. I. 4 (3).23; simply ὕπνῳ, A. Eu. 68. π. εἰς (ἰατρικὴν) χρῆσιν to be applied to (medicinal) use, Dsc. 5.19, 151, al. π. ὑπ’ αἴσθησιν to be accessible to perception, Iamb. Comm. Math. 8, in Nic. p. 7 P. πίπτειν μετὰ ποσσὶ γυναικός to fall between her feet, i.e. to be born, Il. 19.110. of the dice, τὰ δεσποτῶν εὖ πεσόντα θήσομαι I shall count my master΄s lucky throws my own, A. Ag. 32; ἀεὶ γὰρ εὖ πίπτουσιν οἱ Διὸς κύβοι S. Fr. 895; ὥσπερ οἱ κύβοι· οὐ ταὔτ’ ἀεὶ πίπτουσιν Alex. 34; ὥσπερ ἐν πτώσει κύβων πρὸς τὰ πεπτωκότα τίθεσθαι τὰ πράγματα according to the throws, Pl. R. 604c ; ὄνασθαι πρὸς τὰ νῦν π. E. Hipp. 718; πρὸς τὸ πῖπτον as matters fall out, Id. El. 639 ; of tossing up with oystershells, κἂν μὲν πίπτῃσι τὰ λεύκ’ ἐπάνω Pl.Com. 153.5 ; of lots, ὁ κλῆρος π. τινί or παρά τινα, Pl. R. 619e, 617e; ἐπί τινα Act. Ap. 1.26; Astrol., π. καλῶς ὁ οἰκοδεσπότης Vett.Val. 7.15. generally, fall, turn out, εὖ πίπτειν to be lucky, E. Or. 603; παρὰ γνώμαν π. Pi. O. 12.10; of a battle, καραδοκήσοντα τὴν μάχην τῇ πεσέεται to wait and see how it would fall, Hdt. 7.163, cf. 8.130; λόγων κορυφαὶ ἐν ἀλαθείᾳ π.
turn out true, Pi. O. 7.69; συμφοραὶ παντοῖαι πίπτουσαι παντοίως Pl. Lg. 709a.
fall to one, i.e. to his lot, esp. of revenues, accrue, τῷ δήμῳ πρόσοδος ἔπιπτε Plb. 30.31.7; φησιν… ἑξακισχίλια τάλαντα τοῖς Λακεδαιμονίοις πεσεῖν Id. 2.62.1 ; τὴν πεπτωκότα (sic) μοι οἰκίαν BGU 251.12 (ii AD); τὰ πίπτοντα διάφορα ἐκ τῶν μυστηρίων IG 5(1).1390.45 (Andania, i BC); τὸ πεσὸν ἀπὸ τῆς τιμῆς ἀργύριον D.H. 20.17 ; to be paid, τῶν εἰς Καίσαρα πίπτειν ὀφειλόντων ἐξεταστής Str. 17.1.12 ; τὰ πεπτωκότα εἰς τὸ… ἱερόν PEleph. 10.2 (iii BC); π. ἐπὶ τράπεζαν PCair. Zen. 236.7 (iii BC), PLond. 3.1200.1 (ii BC) ; μὴ πιπτόντων τῶν τόκων BMus.Inscr. 1032.40 (Teos) ; πέπτωκεν ἁλικῆς διά τινος… Ostr. Bodl. i3 (iii BC) (but τὰ ἀπὸ τῶν προσόδων πίπτοντα deficiencies, IPE 1². 32B75 (Olbia)).
fall, of a date or period of Time, π. κατὰ τὴν ρκθ’ Ὀλυμπιάδα Plb. 1.5.1 ; οἱ χρόνοι οἱ πίπτοντες ὑπὸ τὴν ἡμετέραν ἱστορίαν Id. 4.2.2.
fall under, belong to a class, εἰς γένη ταῦτα Arist. Metaph. 1005a2, al. ; ἐπὶ τὴν αὐτὴν ἐπιστήμην ib. 982b8 ; ὑπὸ τὴν αὐτὴν μέθοδον Id. Top. 102a37, cf. 151a15 ; ὑπὸ τέχνην οὐδεμίαν Id. EN 1104a8 ; ἔξω τῶν διῃρημένων γενῶν Id. PA 681b1 ; τὸ μακάριον ἐνταῦθα πεπτωκέναι Epicur. Ep. 1 p. 28U. ; ὅσα πέπτωκεν ὑπὸ τὴν… ἱστορίαν Plb. 2.14.7.

(ΠΕΤ, s. πίτνω u. vgl. μίμνω, γίγνομαι), fut. πεσοῦμαι, ion. πεσέομαι, aor. ἔπεσον, πεσεῖν, u. dor. ἔπετον, wie Pind. πετοῖσαι, Ol. 7.69, ἐν πετόντεσσιν ἁνιόχοις, P. 5.50, sonst hat er aber u. öfter ἔπεσον, perf. πέπτωκα, dessen partic. sync. bei Hom. πεπτεώς, πεπτεῶτος (zwei- u. dreisilbig zu sprechen), Il. 21.503, Od. 22.384, att. πεπτώς (vgl. πτήσσω). Den Gebrauch des aor. I. ἔπεσα, den Einige, wie Wüstem. Eur. Alc. 477, Osann über Soph. Aj. p. 52 ff. auch den Tragg. gestatten, erklärt Hermann zu Eur. Alc. 477 für barbarisch, vgl. Meineke quaest. Men. p. 414 ; Lobeck Phryn. p. 724;
1) fallen, niederfallen, stürzen, auch so, daß die bestimmte Absicht des subj. ausgedrückt wird, sich werfen ; βέλεα ἐτώσια πίπτει ἔραζε, Il. 17.633 ; oft von den in der Schlacht Getöteten, πῖπτε δὲ λαός, 8.67, ὅστε ἑῆς πρόσθεν πόλιος λαῶν τε πέσῃσιν, Od. 8.524 ; πίπτειν ὑπό τινος, Her. 9.63 ; νιφάδες δ' ὡς πῖπτον ἔραζε, Il. 12.156 ; ἐξ ἵππων χαμάδις πέσε, 7.16 ; auch χαμαὶ πέσεν, 4.482 u. oft ; θνήσκοντες πίπτουσιν, 1.243 ; u. abweichend vom Deutschen, πέσεν ἐν κονίῃσιν, 13.205 u. oft, er fiel in den Sand, wobei man zu denken hat »und blieb darin liegen« ; vgl. πέσεν ἐν ὕπνῳ, Pind. I. 3.41 ; auch ἐν γυιοπέδαις πεσών, P. 2.41 ; auch übh. hineingeraten in Etwas, ἐν ὀρφανίᾳ πέσωμεν, I. 7.6 (wofür die Folgdn gew. εἴς τι sagen, s. unten); ἐν ἀρκυστάτοις, Soph. El. 1469, wie auch πεδίῳ πίπτειν, zu Boden stürzen und liegen bleiben, Il. 5.82 ; vgl. πέδῳ πεσών, Aesch. Ch. 47 ; Eum. 457 ; Soph. El. 737 ; ἐπὶ χθονί, Od. 24.535 ; ἐπὶ γᾷ πέσε, Soph. Ant. 134, wie vom Schlafe, ὕπνος ἐπὶ βλεφάροισιν ἔπιπτεν, Od. 2.398 ; Hes. frg. 47.7, der auch πίπτειν εἴς τι vrbdt, O. 622, Th. 971, 873 ; vgl. Aesch. Spt. 385, Pers. 498 ; ἐπὶ γᾶν, Ag. 990, πρὸς οὖδας, Eur. Hec. 405, πρὸς πέδῳ, Bacch. 605. – Bes. ist πίπτειν ἔν τινι sich mit Gewalt auf Etwas werfen, stürzen, ἐνὶ νήεσσι πέσωμεν, wir wollen einen Angriff auf die Schiffe machen, uns auf sie stürzen, Il. 13.742, ἐν βουσὶ πεσών, Soph. Aj. 367, vgl. ὃς ἐν κτήμασι πίπτεις Ant. 778, so auch von Kämpfenden, ἐπ' ἀλλήλοισιν, auf einander stürzen, Hes. Sc. 879, πρὸς μῆλα, Soph. Aj. 1040. ἀμφὶ σὸν πίπτω γόνυ, Eur. Hec. 787 ; u. bes. εἰς γόνατα, auf die Knie fallen, Xen. Cyr. 1.4.8 u. A., – ὅς κεν ἐπ' ἤματι τῷδε πέσῃ μετὰ ποσσὶ γυναικός, Il. 19.110, ist derselbe Ausdruck für »geboren werden«, den wir nur von Tieren gebrauchen : fallen, geworfen werden. – Hom. auch vom Fallen der abgemähten Aehren, Il. 11.69, 18.552, u. abgehauener Bäume, 23.120, so vom Abfallen der Frucht, καρπὸς χαμάδις πεσών, Aesch. Spt. 340 ; u. übertr., τὸ Περσῶν δ' ἄνθος οἴχεται πεσόν, Pers. 248 ; πόλις, Soph. Aj. 1062 ; ἢ σεσώσμεθα ἢ πίπτομεν, Tr. 84 ; vgl. Eur. Hec. 11, wie ἡ πόλις οὐκ ἂν ἔπεσε τὸ τοιοῦτον πτῶμα Plat. Lach. 181b ; – εἴς τι, in Etwas hineingeraten, ohne daß man es weiß oder will, ἐς νόσον, in eine Krankheit verfallen, Aesch. Prom. 472, ἐς τοσοῦτον αἰκίας, Soph. O.C. 753, ἐς κακόν, Ant. 240, 1014 ; εἰς ὕπνον, Phil. 815, womit man noch vergleichen kann οὐκ ἔχω τάλαινα, ποῖ γνώμης πέσω, Tr. 702, wohin ich geraten soll ; εἰς ἄταν, Eur. I.A. 137 ; εἰς ἀηθίαν, Hel. 419 ; auch εἰς ἔρον τοῦ μαθεῖν, I.T. 1172 ; εἰς ἀνανδρίαν, El. 982 ; εἰς ὀργήν, Or. 695 ; εἰς εὐνὴν καὶ γαμήλιον λέχος, Ar. Th. 1122 ; εἰς ξυμφοράν, Plat. Rep. III.399b ; εἰς ἐξουσίαν τινός, Pol. 3.4.12 ; – πίπτειν ἔκ τινος, herausfallen, -geraten aus Etwas, ohne daß man es weiß oder will, ἐκ θυμοῦ πίπτειν τινί, Jemandem aus dem Herzen fallen, d.i. um seine Gunst oder Liebe kommen, Il. 23.595 ; doch auch mit Vorsatz u. freiem Willen, Od. 10.51 ; ἐξ ἀρκύων πέπτωκεν, ist aus dem Netz herausgenommen, Aesch. Eum. 142 ; vgl. πίπτειν ἔξω τῶν κακῶν, Ar. Ran. 968.
2) fallen, sich legen, sinken, an Kraft verlieren, nachlassen, schwächer werden ; ἄνεμος πέσε, der Wind legte sich, Od. 19.202 ; Βορέαο πεσόντος, 14.475 (aber Hes. O. 549 ist Βορέαο πεσόντος »wenn der Boreas daherstürmt«); dah. übertr., πέπτωκεν ἀνδρῶν ὀβρίμων κομπάσματα, Aesch. Spt. 776 ; ἴσθι τοι τὰ σκλήρ' ἄγαν φρονήματα πίπτειν μάλιστα, Soph. Ant. 470 ; übertr., ταῖς ἐλπίσι πεσεῖν, in seinen Hoffnungen nachlassen, seine Hoffnungen sinken lassen, Pol. 1.87.1. – Auch von besiegten Heeren, unterliegen, ὑπ' ἐλασσόνων, Thuc. u. A., wie Her. 7.18, μεγάλα πεσόντα πρήγματα ὑπὸ ἡσσόνων ; auch ὑπὸ Ῥωμαίοις ἔπεσε, Strab. 7.7.8 ; u. übh. zusammenfallen, -stürzen, -sinken, untergehen, δόμον δοκοῦντα πεπτωκέναι, Aesch. Ch. 261, übertr. ἔμοιγε δοκεῖ ἡδονή σοι πεπτωκέναι, Plat. Phil. 22e. – Auch = durchfallen, mißlingen, τὰ πεπτωκότα, das Mißlungene, auch vom Dichter, dessen Stück durchfällt, Ar. Eq. 538.
3) vom Fallen der Würfel ; ἀεὶ γὰρ εὖ πίπτουσιν οἱ Διὸς κύβοι, Soph. frg.; vgl. Pflugk zu Eur. Hel. 1082 ; u. übertr., κἀξ ἀγεννήτων ἄρα μῦθοι καλῶς πίπτουσιν, Soph. Tr. 62, vgl. Aj. 612 ; so auch Eur. τὰ μὲν εὖ, τὰ δ' οὐ καλῶς πίπτοντα δέρκομαι βροτῶν, El. 1101 ; u. vom Lose, ὁ κλῆρος αὐτῷ τῆς αἱρέσεως μὴ ἐν τελευταίαις πίπτοι, Plat. Rep. X.619e, vgl. 617e. Uebh. vom Zufall oder Schicksal, ausfallen, einen Ausgang nehmen, Her. 7.163, 168, 8.180 ; ξυμφοραὶ παντοῖαι πίπτουσαι, Plat. Legg. IV.709a ; πρὸς τὰ πεπτωκότα τίθεσθαι τὰ αὑτοῦ πράγματα, nach den zufälligen Begebnissen, Rep. X.604c. – Daher auch zusammenfallen, der Zeit nach zusammentreffen, οἱ χρόνοι οἱ πίπτοντες ὑπὸ τὴν ἡμετέραν ἱστορίαν, Pol. 4.2.2, u. ὅσα πέπτωκεν ὑπὸ τὴν ἡμ. ἱστ., 2.4.7, was in unsere Geschichte fällt, wie πίπτει εἰς τοὺς ἡμετέρους χρόνους, es fällt in unsere Zeit, vgl. 1.5.1.4.14.9 ; auch οὐδ' ὑπὸ λόγον, πίπτει ἡ ἀδικία, fällt nicht der Berechnung anheim, man kann davon keine Rechenschaft geben, 4.13.11 ; ἑκατὸν καὶ εἴκοσι τάλαντα πρόσοδος ἔπιπτε τῷ δήμῳ, fielen dem Volke als Einkünfte zu, 31.7.7 ; so auch πίπτει τὰ τέλη, die Abgaben kommen ein, sind fällig, Strab.; εἴς τινα, Einem zukommen, S.Emp. adv.log. 1.275, adv.gramm. 85, bes. aber ὑπό τι, z.B. τὴν αὐτὴν ἀπορίαν, ζήτησιν, adv.phys. 1.356 log. 2.347.
[Ι ist in πίπτω schon von Natur lang, Drac. p. 73.18, 79.21 ; vgl. Hermann Eur. Herc.F. 1371.]

πίπτω
[in LXX chiefly for נָפַל ;]
to fall;
__1. of descent, to fall, fall down or from: before ἐπί, with accusative loc., Mat.10:29, al.; εἰς, Mat.15:14, al.; ἐς μέσῳ, with genitive, Luk.8:7; παρὰ τ. ὁδόν, Mat.13:4, Mrk.4:4, Luk.8:5; before ἀπό, Mat.15:27, al.; ἐκ, Mrk.13:25, Luk.10:18, Rev.8:10 9:1. Metaph.: ὁ ἥλιος, before ἐπί, Rev.7:16; ἀχλὺς κ. σκότος, Act.13:11; ὁ κλῆρος, Act.1:26; ὑπὸ κρίσιν, Jas.5:12.
__2. Of prostration,
__(a) of persons, to fall prostrate, prostrate oneself: χαμαί Jhn.18:6; before ἐπί, with accusative, Mat.17:6, Act.9:4; id. with genitive, Mrk.9:20; πρὸς τ. πόδας, Act.5:10, Rev.1:17; πεσὼν ἐξέψυξε, Act.5:5; of supplication, homage or worship: πρὸς (παρὰ, ἐπὶ) τ. πὸδας, Mrk.5:22, Luk.8:41, Act.10:25, al.; π. καὶ προσκυνεῖν, Rev.5:14 19:4; ptcp. with προσκυνεῖν, Mat.2:11, al.; ἐνώπιον, Rev.4:10 5:8; ἐπὶ πρόσωπον, Mat.26:39, al.;
__(b) of things, to fall, fall down: Mat.21:44, Luk.23:30; of falling to ruin and destruction, Mat.7:25, Act.15:16, Heb.11:30; ἔπεσε (timeless aorist; M, Pr.,134), Rev.18:2. Metaph.: Rom.11:11; πόθεν πέπτωκας, Rev.2:5; opp. to ἑστόναι, 1Co.10:12; to στήκειν, Rom.14:4; of virtues, 1Co.13:8; of precepts, Luk.16:17.
(cf. ἀνα-, ἀντι-, ἀπο-, ἐκ-, ἐπι-, κατα-, παρα-, περι-, προσ-, συν-πίπτω.)
συν-πίπτω (Rec. συμπ-),
[in LXX for נָפַל, etc. ;]
to fall together, fall in, etc.: of a house (cf. MM, xxiv), Luk.6:49.†
(AS)