'(f. πίομαι, postér. πιοῦμαι, ao.2 ἔπιον, pf. πέπωκα ; pass. ao. ἐπόθην, pf. πέπομαι) [ῑ prés. et impf., au fut. ῑ épq. et ῐ v. ci-dessous ; à l’ao. ῐ excepté à l’impér. πῖθι] boire :
   I en parl. de l’homme et des animaux :
      1 au propre, joint à ἐσθίω, IL. 24, 476, etc. ; OD. 5, 94, etc. ; à φαγέμεν, OD. 15, 378 ; à δαινυμένω, OD. 15, 398, etc. ; avec l’acc. : οἶνον, PLAT. Conv. 211 d, etc. ; HOM. ATT. boire du vin ; φάρμακα, OD. 10, 326, boire des breuvages préparés ; avec le gén. partit. οἴνοιο, OD. 22, 11, boire une part de vin, boire du vin ; αἵματος, OD. 11, 96, boire du sang ; avec l’acc. du contenant : οἴνοιο κύπελλα, IL. 4, 346 ; κρητῆρας οἴνοιο, IL. 8, 232, boire des coupes, des cratères de vin ; en prose : κύλικα, LUC. Tox. 63, boire une coupe ; πιεῖν αἰτεῖν, XÉN. Cyr. 8, 3, 41, demander à boire ; πινεῖν δοῦναι, HDT. 4, 172, etc. donner à boire ; πιεῖν ἐγχεῖν, XÉN. Cyr. 1, 3, 9, verser à boire ; πιεῖν ἑλέσθαι, OD. 11, 584, prendre à boire ; avec le n. du lieu où l’on boit, au gén. : π. κρήνης, THGN. 962 ; ποταμοῦ, LUC. Bacch. 6, boire à une source, à un fleuve ; ou au gén. précédé d’une prép. : ἀπὸ κρήνης, THGN. 959 ; ἀπὸ ποταμοῦ, XÉN. Cyr. 4, 5, 4, à une source, à un fleuve ; de même avec le n. de l’instrument avec lequel on boit, au gén. précédé d’une prép. : ἐκ κεράμων, IL. 9, 469 (du vin) des cruches ; ἐξ ἀργυρίου ἢ χρυσοῦ, XÉN. Cyr. 5, 3, 3, avec un vase d’argent ou d’or ; ἐκ χειρός, HDT. 4, 172, boire dans la main ; ἀπ' αὐτοῦ (δέπαος), IL. 16, 226, dans la coupe ; φάρμακον π. παρὰ τοῦ ἰατροῦ, PLAT. Rsp. 406 d, boire une potion ordonnée par le médecin ; π. πρὸς βίαν, ALC. 20, boire de force ; π. πρὸς ἡδονήν, PLAT. Conv. 176 e, boire par plaisir ; π. εἰς μέθην, PLAT. Leg. 775 b, boire jusqu’à l’ivresse ; en parl. d’animaux : μῆλα πιόμεν' ἐκ βοτάνης, IL. 13, 493, moutons qui vont s’abreuver au sortir du pâturage ; πίνειν ὕδωρ Αἰσήποιο, IL. 2, 825, boire l’eau de l’Æsèpos, càd. demeurer au bord de l’Æsèpos ;
      2 fig. avaler, engloutir, d’où ruiner, au pass. ANTH. 5, 44 ;
   II en parl. de choses : αἷμα, ESCHL. Sept. 736, 821 ; Eum. 980 ; SOPH. O.R. 1401, boire du sang, en parl. de la terre ; ὕδωρ, XÉN. Conv. 2, 25, boire de l’eau, en parl. de plantes ; τοὔλαιον, LUC. Cat. 27, boire l’huile, en parl. d’une lampe, etc. ;

Moy. m. sign. PD. O. 6, 147 ; THGN. 962 ; NIC. Th. 912, m. sign.

➳ Prés. inf. épq. πινέμεναι, IL. 4, 346 et πινέμεν, OD. 7, 220 ; HÉS. O. 592. Impf. itér. πίνεσκον, IL. 16, 226. Fut. πίομαι [ῑ] IL. 13, 493 ; ESCHL. Ch. 578, etc. ; d’où 2 sg. πίεσαι, SPT. Ezech. 23, 34 ; NT. Luc. 17, 8 ; mais πίομαι [ῐ] ION 2, 10 Bgk ; PLAT. COM. 2-2, 668 Mein. ; πιοῦμαι [ῐ] HPC. 538, 16 ; XÉN. Conv. 4, 7 ; ARSTT. Rhet. 1, 11, 10 ; EL. V.H. 12, 49 ; ao.2 impér. poét. πίε, OD. 9, 347 ; MÉN. (Com. fr. 4, 113) ; LUC. D. mort. 13, 6 ; att. πῖθι, AR. Vesp. 1489 ; CRAT. (Com. fr. 2, 96) ; LUC. Lex. 20 ; sbj. 2 sg. épq. πίῃσθα, IL. 6, 260 ; inf. ion. πιέειν, IL. 4, 263 ; 7, 481 ; OD. 11, 232, etc. ; épq. πιέμεν [ῐ] OD. 15, 378 ; [ῑ] IL. 16, 825 ; OD. 16, 143 ; 18, 3 ; poét. πίν ou πῖν (p. πιεῖν) ANTH. 11, 140 ; part. fém. ion. πιέουσα, HPC. 1213 d. Pass. impf. 3 sg. poét. πίνετο, OD. 9, 45 ; part. ion. πινεύμενος, HPC. 286, 18. Moy. prés. impér. 2 sg. épq. πίνεο, NIC. Th. 912 ; part. gén. πινομένοιο, OD. 20, 312.

Étym. R. indo-europ. *p(e)h₃-, *p(e)h₃-i-, boire ; cf. ποτός, πόμα, πόσις, πῶμα, lat. bibō, avec redoubl., pōtus, pōculum.

'

Ep. inf. πινέμεναι and -έμεν, Il. 4.346, Od. 7.220 ; Ion. impf. πίνεσκον Il. 16.226; fut. πίομαι 13.493, Thgn. 962, A. Ch. 578, S. OC 622, Ar. Eq. 1289, 1401, Fr. 311; later πιοῦμαι Arist. Rh. 1370b18, Ael. VH 12.49, etc. ; also as f.l. in earlier authors, πιεῖσθαι Hp. Int. 12, πιεῖσθε X. Smp. 4.7, but rejected by Phryn. 23, Ath. 10.446d; 2 sg. πίεσαι LXX De. 28.39, Ev. Luc. 17.8; aor. ἔπιον, Ep. πίον Il. 22.2, etc. ; 2 sg. subj. πίῃσθα 6.260; imper. πίε Od. 9.347, Men. 151, Carm.Pop. 33, (ἐκ-) E. Cyc. 563, Orph. Fr. 32 b iii; also πῖθι Cratin. 141, Ion Trag. 27, Ar. V. 1489, Amips. 18, Antiph. 163.1, etc., (ἔκ-) E. Cyc. 570; πίει, πίεις, Kretschmer Griech. Vaseninschr. p. 195; inf. πιεῖν Od. 8.70, Hdt. 4.172, etc. ; later contr. πεῖν AP 11.140 (Lucill.), Mim.Oxy. 413.66, PMagLond. 121.738, PFlor. 101.8 (i AD), etc. ; Ep. πιέμεν Od. 15.378, πιέειν Il. 4.263, πιέναι f.l. for ὑπιέναι in Hp. Epid. 5.18; part. πιών, πιοῦσα, Il. 24.102, etc., πιέουσα Hp. Epid. 7.11; — Med., subj. πινώμεθα Hermipp. 25; imper. πίνεο Nic. Th. 912; πίομαι [ι] as pres. Med., Ibyc. 17 (s.v.l.), Pi. O. 6.86, and so ἐκπίομαι [ι] Ar. Ach. 199, ἐμπίομαι [ι] Thgn. 1129 (Pass. in AP 5.43 (Rufin.)); — Pass., Od. 20.312, Hp. Aër. 9, etc. ; Ep. impf. πίνετο Od. 9.45. — Other tenses are from πω- or πο-, pf. πέπωκα A. Th. 821, etc. ; — Pass., fut. ποθήσομαι (κατα-) Ar. V. 1502, (ἐκ-) Plu. 2.240e; aor. ἐπόθην (ἐξ-) A. Ch. 66, (κατ-) Pl. Criti. 111d; pf. inf. πεπόσθαι Thgn. 477; Aeol. pres. πώνω Alc. 20, 52, Supp. 20.3; aor. imper. πῶθι, τῶ, EM 698.52. [ι always in πίνω. πίνομαι· ι always in aor. ἔπιον, hence πίε must be read for πῖνε in AP 11.19 (Strat.), and ἔπινον for ἔπιον in Anacreont. 5.5; Hom. has ἐθέλουσι δὲ πιέμεν ἄμφω Il. 16.825, cf. Od. 18.3; but καὶ φαγέμεν πιέμεν τε 15.378; in imper. πῖθι, ι always. — In fut. πίομαι Hom. and Trag. use ι, Il. 13.493, A. Ch. 578, S. OC 622, cf. Thgn. 962, Ar. Eq. 1289, 1401, Fr. 311; but ι in Ion Lyr. 2.10 (nisi leg. πιέτω), (ἐκ-) Pl.Com. 9, Amips. 22; also in later Poetry, AP 11.8, 25.5 (Apollonid.); for pres. Med. πίομαι, v. supr.] : — drink, freq. from Hom. downwds., c. acc., π. οἶνον, ὐρόν, αἷμα, etc., Od. 15.391, 17.225, S. OC 622, etc. ; π. ὕδωρ Αἰσήποιο drink its water, i.e. live on its banks, Il. 2.825, cf. Pi. O. 6.86 (Med.); c. gen. partit., drink of a thing, π. οἴνοιο Od. 22.11; εἰς οἶνον…, ἔνθεν ἔπινον whereof…, 4.220; αἵματος ὄφρα πίω 11.96, cf. 15.373; also πίνειν κρητῆρας οἴνοιο to drink bowls of wine, Il. 8.232; κύπελλα ὄνου 4.346; π. ἀπὸ κρήνης drink of a spring, Thgn. 959 (but κρήνης 962); π. ἀπ’ αὐτοῦ (sc. δέπαος) αἴθοπα οἶνον from it, Il. 16.226; δέπα ἔνθεν ἔπινον Od. 19.62; ἐκ κεράμων μέθυ πίνετο Il. 9.469; ἐκ τῆς χειρὸς διδοῖ πιεῖν Hdt. 4.172; ἐκ ταὐτοῦ… ποτηρίου Ar. Eq. 1289; ἐξ ἀργύρου ἢ χρυσοῦ Pl. R. 417a; ἀπὸ τοῦ ποταμοῦ X. Cyr. 4.5.4; σκύφος ᾧπερ ἔπινεν with which…, Od. 14.112; π. κερατίνοις ποτηρίοις v.l. in X. An. 6.1.4; τὰ φάρμακα π. παρὰ τοῦ ἰατροῦ draughts sent by him, Pl. Grg. 467c. abs., drink, ἐσθιέμεν καὶ πινέμεν Od. 2.305; ὁ πῖνε καὶ ἦσθε 5.94, 6.249, cf. Il. 24.476, etc. ; μῆλα πιόμεν’ ἐκ βοτάνης going to drink after pasture, 13.493; πρὸς βίαν πώνην Alc. 20; πῖνε, πῖν’ ἐπὶ συμφοραῖς Simon. 14; π. πρὸς ἡδονήν Pl. Smp. 176e; εἰς μέθην Id. Lg. 775b; διδόναι πιεῖν Cratin. 124; πιεῖν αἰτεῖν X. Cyr. 8.3.41; τινὶ πιεῖν ἐγχέας ib. 1.3.9; πιεῖν τις ἡμῖν ἐγχεάτω Philem. 9; in pf. πέπωκα, to be drunk, E. Cyc. 536; πίνοντά τε καὶ πεπωκότα drinking and having finished drinking, Pl. Phd. 117c.
celebrate by a carouse, νίκην Philostr. Gym. 54. metaph, drink up, as the earth does rain, τὸ ὕδωρ, ὄμβρον, Hdt. 3.117, 4.198; πιοῦσα κόνις μέλαν αἷμα A. Eu. 979 (lyr.), cf. Th. 736 (lyr.), 821, S. OT 1401; of plants, X. Smp. 2.25; of a lamp, π. τοὔλαιον Luc. Cat. 27; λύχνος… πολλὰ πιὼν μέλη AP 5.196 (Mel., dub.l.). (I.-E. pōy- and pī-, cf. Skt. pāy-áyati ΄cause to drink΄, pīti- ΄a drink΄, Lat. pōtus, etc.)

fut. πίομαι, welche Form Pind. Ol. 6.86 als praes. gefaßt wird, von Arist. an gew. πιοῦμαι, was sich schon Xen. Symp. 4.7 findet, vgl. Lobeck Phryn. p. 31 u. Ath. X.446d ; aor. ἔπιον, πιεῖν, ep. πιέειν, πιέμεν, imperat. πίε, Od. 9.347, wie Eur. Cycl. 560, gew. πῖθι, Ar. Vesp. 1489, s. Ath. a.a.O.; die übrigen tempp. werden von ΠΟΩ gebildet, πέπωκα, πέπομαι, ἐπόθην (vgl. auch πιπίσκω);
trinken, von Menschen u. Tieren ; Hom. oft mit essen verbunden, ἐσθιέμεν καὶ πινέμεν, Od. 2.305, πῖνε καὶ ἦσθε, 16.441 u. oft ; πίνεσκεν, Il. 16.226 ; αἴ κε πίῃσθα, Il. 6.260 ; gew. c. acc., auch πίνειν κρητῆρας οἴνοιο, 8.232, wie wir sagen : eine Flasche Wein trinken (so κύλικα Luc. Tox. 63); aber auch c. gen. partit. des Weines, von Etwas trinken, Od. 11.96, 15.373, 22.11 ; προσανέα πίνοντας, Pind. P. 3.52 ; übertr., πέπωκεν αἷμα γαῖα, Aesch. Spt. 803, wie πιοῦσα κόνις μέλαν αἷμα πολιτᾶν Eum. 935, u. öfter, die Erde trinkt, saugt das Blut, wie bei andern Tragg., vgl. Soph. O.R. 1401, O.C. 128 ; πέπωκα, Eur. Cycl. 534, 584 ; Ar. oft, πῖν' ἐπὶ ξυμφοραῖς, Eq. 404 ; in Prosa auch von der Erde, die Regen u. andere Feuchtigkeiten einsaugt, Her. 3.117, 4.198 ; οἱ τὰ φάρμακα πίνοντες παρὰ τῶν ἰατρῶν, Plat. Gorg. 467c, u. öfter ; δειπνήσαντάς τε καὶ πιόντας εὖ μάλα, Phaed. 116e ; ὅ, τι τε ἐδεστέον ἢ ποτέον, Prot. 314a ; ἐκ φιαλῶν, Xen. Cyr. 5.3.3 ; auch ἔπινον ἐν κερατίνοις, An. 5.9.4, nach Krüger, wofür Ath. XI.476c, die Stelle anführend, den bloßen dat. hat ; Sp.
[Ι ist in πίνω stets lang, dah. Strat. 96 (IX.19) richtig καὶ πίε für καὶ πῖνε geschrieben ; im fut. bald lang, bald kurz, ep. gew. lang, πιόμενος Il. 13.493, Od. 19.160, wie Ar. Eq. 1289, 1401 ; vgl. Theogn. 956 u. 1125 ; bei den Comic. gew. kurz, vgl. Ath. X.446d, XI.783e, 471a, XIII.570d ; im aor. außer πῖθι immer kurz.]

πίνω
[in LXX chiefly for שָׁתָה ;]
to drink: absol., Luk.2:19, Jhn.4:7, al.; with accusative of thing(s), Mat.6:26, 31 Mrk.14:25, al.; of habitual use, Luk.1:15, Rom.14:21, al.; by meton., τὸ ποτήριον, 1Co.10:21, al.; of the earth absorbing rain (Hdt., al.), Heb.6:7; spiritually, of the blood of Christ, Jhn.6:53-54, 56; before ἐκ (of the vessel), Mat.26:27, al.; id. (of the drink; Bl., § 36, 1), Mat.26:29, Jhn.4:13-14 Rev.14:10, al.; ἀπό, Luk.22:18 (cf. ἀπο-, συν-πίνω; on the form πίεσαι, Luk.17:8, see Bl., § 21, 8, and on the contr. aor. πεῖν, M, Pr., 44 f., Thackeray, Gr., 63 f.)
(AS)