(f. πέρσω, ao.1 ἔπερσα, ao.2 ἔπραθον [ᾰ], pf. πέπορθα) :
      1 dévaster, détruire, ravager, ruiner par le fer et le feu, dans Hom. et Hérodote en parl. de villes, IL. 18, 342, 454, etc. ; OD. 1, 2 ; 5, 107, etc. ; ORACL. (HDT. 7, 220 ; 8, 77) ; chez les poètes suivants en parl. de villes, CORINN. fr. 18, 3 Bgk ; PD. N. 5, 52, etc. ; ou de pays, ESCHL. Pers. 178 ; SOPH. Ph. 69, 1428 ; EUR. Tr. 461, etc. ; en parl. de pers. anéantir, tuer, détruire (une armée, PD. O. 10, 40 ; une personne, PD. N. 3, 63 ; des hommes, SOPH. Aj. 1198, O.R. 1456, etc.) ; en parl. de choses (poil de barbe, ESCHL. Pers. 1056 ; l’olivier sacré sur la citadelle d’Athènes, SOPH. O.C. 703, etc.) ;
      2 prendre comme butin dans la destruction d’une ville, piller, IL. 1, 125 (conj. ἐξεπράθομεν).

➳ Impf. itér. πέρθεσκον, A.RH. 1, 800. Fut. inf. épq. περσέμεν, Q. SM. 12, 20. Ao.2 inf. πραθέειν, HÉS. Sc. 240. Pass. prés. part. περθόμενος au sens d’un ao. IL. 4, 291 ; impf. au sens d’un ao. 3 sg. πέρθετο, IL. 12, 15. Moy. f. πέρσομαι au sens pass. IL. 24, 729 ; inf. ao.2 au sens pass. πέρθαι, IL. 16, 708.

Étym. cf. πέρσις, πορθέω.

Il. 18.342 ; fut. πέρσω 21.584 ; aor.1 ἔπερσα Od. 1.2, al. ; Ep. inf. περσέμεν Q.S. 12.20; aor.2 ἔπραθον Pi. Pae. 6.91; poet. πράθον Id. N. 7.35 ; also Ep. (cf. δια, ἐκ-πέρθω), but in Hom. aor.1 is more common; Ion. impf. πέρθεσκον A.R. 1.800; — Pass., pres. and impf., Il. 2.374, 12.15 ; fut. Med. πέρσομαι in pass. sense, 24.729 ; aor. inf. Pass. πέρθαι 16.708; — poet. Verb, waste, ravage, sack, in Hom. only of towns, Il. 18.342, Od. 1.2, al. ; freq. in later poets, Orac. ap. Hdt. 7.220 (Pass.), Corinna 16, Pi. N. 7.35, etc. ; — Pass., πόλιν περθομέναν ἀτίμως A. Th. 325 (lyr.). of persons, destroy, slay, στρατόν Pi. O. 10 (11).32 ; ἀνθρώπους S. Aj. 1198 (lyr.); δείματα θηρῶν E. HF 700 (lyr.); and even of one man, ἔπραθέ [νιν] φασγάνου ἀκμᾷ Pi. P. 9.81, cf. N. 3.37 ; μήτε μ’ ἂν νόσον μήτ’ ἄλλο πέρσαι μηδέν S. OT 1456 ; metaph, of love, E. Hipp. 542 (lyr.); of fire, πυρὶ περθόμενοι δέμας Pi. P. 3.50. of things, γενείου πέρθε τρίχα A. Pers. 1056 ; φύλλον ἐλαίης… χερὶ πέρσας S. OC 703 (lyr.).
get by plunder, take at the sack of a town, τὰ μὲν πολίων ἐξ ἐπράθομεν Il. 1.125 ; δμῳαὶ… ἃς ἔπερσ’ ἐμὸς πατήρ E. El. 316.

(vgl. perdo), fut. πέρσω, aor. ἔπερσα u. aor.2 ἔπραθον, πραθεῖν, fut. med. πέρσομαι, in pass. Bdtg Il. 24.729, synkop. inf. aor. med. mit pass. Bdtg πέρθαι, 16.708, später auch perf. πέπορθα;
verwüsten, zerstören, mit Feuer und Schwert ; Hom. gew. von Städten, πόλιν Πριάμου πέρσαντες ἔβημεν, Od. 14.241, vgl. 5.107 ; πόλιν ἔπραθον, Il. 18.454 u. öfter ; u. pass., πρὶν γὰρ πόλις ἥδε κατ' ἄκρης πέρσεται, 24.729 ; so auch meist Pind. u. die Tragg., welche es aber auch auf Menschen übertr., vertilgen, töten ; πόλιν πέρσεν, Pind. P. 1.54 ; στρατόν, Ol. 11.33 ; Εὐρυσθῆος κεφαλὰν ἔπραθε, P. 9.84 ; πυρὶ περθόμενοι δέμας, 3.50 ; Ἰαόνων γῆν πέρσαι, Aesch. Pers. 174 ; πόλιν περθομέναν ἀτίμως, Spt. 307 ; auch τρίχα, ausraufen, Pers. 1013 ; Soph. πέρσεις τε Τροίαν, Phil. 1414 ; Trach. 364 ; ἀνθρώπους, Aj. 1177 ; μήτε μ' ἂν νόσον μήτ' ἄλλο πέρσαι μηδέν, O.R. 456 ; Eur. πέρσας δείματα θηρῶν, Herc. Fur. 700. Bei Her. im Orak. πέρσαντες Ἀθήνας, 8.77, wie μέγα ἄστυ πέρθεται, 7.220. – Il. 1.125 ist es = bei der Zerstörung einer Stadt rauben, erbeuten. – Vgl. Buttmann Lexil. I p. 107.