ας (ἡ) c. περαία, ESCHL. Suppl. 262.

mieux que πέρᾳ [ᾱ] adv. et prép. au-delà :
      1 avec idée de lieu, PLAT. Phæd. 112 e, etc. ; avec le gén. au delà de, DÉM. 634, 13, etc. ;
      2 avec idée de temps, XÉN. An. 6, 1, 28 ; avec le gén. : πέρα μεσούσης ἡμέρας, XÉN. An. 6, 5, 7, après le milieu du jour ; καιροῦ πέρα, ESCHL. Pr. 507 ; ou πέρα τοῦ καιροῦ, XÉN. Hell. 5, 3, 5, au delà du temps marqué ou nécessaire ;
      3 avec idée de mesure : πέρα μεδίμνου, IS. 80, 31, au delà de la mesure du médimne, d’où au delà de toute mesure, à l’excès, SOPH. El. 633 ; EUR. Hipp. 1033 ; PLAT. Tim. 29 d ; fig. πέρα δίκης, ESCHL. Pr. 30 ; SOPH. El. 521, au delà de ce qui est juste, contrairement à la justice ; πέρα τοῦ δέοντος, PLAT. Gorg. 487 d ; PLUT. M. 575 d, au mépris du devoir ; πέρα ἀνθρώπου, PHILSTR. p. 584, au delà des forces humaines ; en gén. abs. ἄπιστα καὶ πέρα, AR. Av. 416, des choses incroyables et au delà ; cf. SOPH. fr. 195 Dind. ; qqf. avec une conj. πέρα ἤ, SOPH. O.C. 651, Ph. 1277, au delà de ce que, plus que.

• Cp. περαιτέρω (v. ce mot), ou περαίτερον (v. περαίτερος).

Étym. R. indo-europ. *per-, au delà, à travers ; cf. πέραν, περί.

Adv.
beyond, further, μέχρι τοῦ μέσου καθιέναι, π. δ’ οὔ Pl. Phd. 112e; μέχρι τούτου…, π. δὲ μή Id. R. 423b ; with Art., τὸ π. λέγειν Id. Phdr. 241d. c. gen., π. ὅρου ἐλαύνειν further than, Lex ap. D. 23.44; τούτου μὴ π. προβαίνειν Arist. Pol. 1319b14, cf. Pl. Ti. 29d. of Time, longer, οὐκέτι π. ἐπολιόρκησαν X. An. 6.1.28 ; with Art., τὸ π. καθεύδειν τοῦ πρέποντος Aeschin. Socr. 52. c. gen., π. μεσούσης τῆς ἡμέρας X. An. 6.5.7 ; τῶν πεντήκοντα π. γεγονότας above fifty years old, Pl. Lg. 670a (v.l. πέραν). freq. metaph, beyond measure, extravagantly, π. λέξαι, φράσαι, S. El. 633, Ph. 332, cf. E. Hipp. 1033 ; Ζεύς… με λυπήσει πέρα Ar. Av. 1246 ; π. ματεύειν S. OC 211 (lyr.); μέλεα καὶ π. παθεῖν E. El. 1187 (lyr.); οἵ τοι π. στέρξαντες οἵδε καὶ π. μισοῦσιν Trag.Adesp. 78 ; τὸ π. Arr. Fr. 123J. ; but π. is f.l. in S. OC 1745 (lyr.). c. gen., more than, beyond, exceeding, π. δίκης, καιροῦ π., A. Pr. 30, 507; τοῦ εἰκότος π. S. OT 74; π. τῶν νῦν εἰρημένων Id. OC 257 ; π. τῶν νόμων Id. El. 1506 ; π. τοῦ προσήκοντος Antipho 5.1 ; π. ὧν προσεδεχόμεθα Th. 2.64 ; π. τοῦ δέοντος, π. τοῦ μετρίου, Pl. Grg. 487d, Ti. 65d ; π. τοῦ μεγίστου φόβου Id. Phlb. 12c ; θαυμάτων π.
more than marvels, E. Hec. 714 ; δεινὸν καὶ π. δεινοῦ D. 45.73; π. μεδίμνου more than a medimnus, Is. 10.10; ἐλπίδος π. Plu. Sull. 11. abs., more, further, οὐδὲν ἐρρήθη π. E. IT 91 ; ἄπιστα καὶ π. κλύων things incredible, and more than that, Ar. Av. 417 ; πᾶν τολμήσασα καὶ π. S. Fr. 189. as Comp., folld. by ἤ, Id. OC 651, Ph. 1277.
above, higher than, τῶν ἐμῶν ἐχθρῶν μ’ ἔνερθεν ὄντ’ ἀνέστησας π. ib. 666 ; π. ἀνθρώπου, π. τέχνης, Philostr. Her. 18.1, 19.4. — In all senses πέρα may stand either before or after the gen., but commonly before. — Comp. περαίτερος, α, ον, Adv. περαίτερον and -τέρω; cf. πέρα².

ἡ, = περαία, ἐκ πέρας Ναυπακτίας A. Supp. 262 ; Χαλκίδος πέραν ἔχων Id. Ag. 190 (lyr.); — hence πέρανδε, to a foreign city, SIG 56.13 (Argos, V BC).

[ᾱ], (vgl. πέραν), darüber hinaus, über einen gewissen Raum hinaus, weiter ; φράσῃς μοι μὴ πέρα, Soph. Phil. 332 ; παῦε, μὴ λέξῃς πέρα, 1259 ; oft auch c. gen., φωνεῖν πέρα τῶν πρὸς σὲ νῦν εἰρημένων, O.C. 258 ; θρασεῖα καὶ πέρα δίκης ἄρχω, über das Recht hinaus, El. 511 ; τοῦ γὰρ εἰκότος πέρα ἄπεστι πλείω τοῦ καθήκοντος χρόνου, O.R. 74, d.i. anders als wahrscheinlich, wider Erwarten ; θαυμάτων πέρα, Eur. Hec. 714 ; μή γε πέρα προβῇς τῶνδε, Hipp. 501 ; ἐμοὶ οὐ θέμις λέγειν πέρα, mehr zu sagen, wie μηδ' ἐρωτήσῃς πέρα I.T. 554 ; u. in Prosa : μηδὲν ἔτι πέρα ζητεῖν, Plat. Tim. 29d ; μέχρι τοῦ μέσου καθιέναι, πέρα δ' οὔ, Phaed. 112e ; auch mit dem Artikel, οὐκέτ' ἂν τὸ πέρα ἀκούσαις ἐμοῦ λέγοντος, Phaedr. 241d ; πέρα τοῦ δέοντος σοφώτεροι γενόμενοι, Gorg. 487d, weiser als nötig ist ; πέρα τῶν ἀναγκαίων, Rep. VI.493d ; ἡ πέρα τούτων ἐπιθυμία, VIII.559b, u. öfter ; von der Zeit, οὐκέτι πέρα ἐπολιόρκησαν τὴν πόλιν, nicht länger, Xen. An. 5.9.28 ; ἤδη δὲ πέρα μεσούσης τῆς ἡμέρας, über Mittag hinaus, 6.3.7, vgl. 6.1.28 ; πέρα τοῦ καιροῦ, Hell. 5.3.5 ; ὁ νόμος κωλύει παιδὶ μὴ ἐξεῖναι συμβάλλειν πέρα μεδίμνου κριθῶν, Isae. 10.10 ; u. bei Folgdn ; πέρα τοῦ δέοντος, Pol. 5.104.3, wie πέρα τοῦ καθήκοντος, 22.1.5, u. öfter. – Uebertr., über ein gewisses Maß hinaus, wie ὃς τῶν ἐμῶν ἐχθρῶν μ' ἔνερθεν ὄντ' ἀνέστησας πέρα, du hast mich über meine Feinde erhoben, der ich ihnen unterlag, Soph. Phil. 662 ; daher = übermäßig, μόγος ἔχει τοτὲ πέρα, τοτὲ δέ γ' ὕπερθεν, O.C. 1742 ; πέρα γε παθοῦσα, Eur. El. 1186 ; ἄπιστα καὶ πέρα κλύειν vrbdt Ar. Av. 416, eigentl. was über das Hören hinausgeht, mehr als man je gehört hat ; – πέρα ἀνθρώπου, über den Menschen hinaus, über seine Kraft, Philostr. – Geradezu für πλήν, außer, Xen. Symp. 8.19, l.d. – In allen Vrbdgn steht es sowohl vor, als hinter dem genit. – Den comp. περαίτερος, περαιτέρω s. unten besonders.

ἡ, ungebrauchte Form statt πέρας, s. πέραν, am Ende.