[ῡ]
   I pf. au sens du prés. :
      1 primit. être inspiré, d’où être prudent, IL. 23, 440 ; 24, 377 ; OD. 10, 495 ; 23, 210 ; particul. πεπνυμένος, bien inspiré, prudent, sage, en parl. de pers. IL. 3, 203 ; 13, 254, etc. ; OD. 1, 213 ; 3, 21, etc. ; et de choses, IL. 7, 278, etc. ; OD. 1, 361 ; 2, 38, etc. ; HÉS. O. 731 ; PLUT. Num. 4, M. 332 c, 683 b, etc. ;
      2 postér. πεπνῦσθαι, avoir du sens, OD. 10, 495 ;
      3 part. πεπνυμένος, qui respire, vivant, POL. 6, 47, 9 ; 6, 53, 10 ; CALL. L. Pall. 129 ;
   II ao. *ἐπνύθην [ῡ] d’où opt. 2 sg. πνυθείης, comprendre, reconnaître, acc. NIC. Al. 13.

➳ Formes usitées : 2 sg. πέπνυσαι, IL. 24, 317 ; impér. 2 sg. πέπνυσο [ῡ] OD. 23, 210 ; inf. πεπνῦσθαι, IL. 23, 440 ; OD. 10, 495 ; part. πεπνυμένος, v. ci-dessus ; opt. ao. pass. 2 sg. πνυθείης [ῡ] NIC. Al. 13.

Étym. p.-ê. R. indo-europ. *pneu(H)-, cf. πνέω.

Ep. pf. Pass. with pres. sense, to be conscious, in full possession of one΄s faculties, τῷ καὶ τεθνηῶτι νόον πόρε Περσεφόνεια οἴῳ πεπνῦσθαι· τοὶ δὲ σκιαὶ ἀΐσσουσιν Od. 10.495 ; π. ἐν νεκύεσσι Call. Lau. Pall. 129. more freq.
to be wise, πέπνυσαι… νόῳ Il. 24.377; οὔ σ’ ἔτυμόν γε φάμεν πεπνῦσθαι Ἀχαιοί 23.440 ; imper. πέπνυσο Thgn. 29 ; plpf. with impf. sense, τά περ ἄλλα μάλιστα ἀνθρώπων πέπνυσο Od. 23.210 ; most freq. in part. πεπνυμένος, of persons, Il. 3.203, Od. 3.52 ; also of things, π. μῦθος, π. μήδεα, 1.361, Il. 7.278 ; στόμα Hsch. ; πεπνυμένα ἀγορεύειν, βάζειν, etc., Od. 19.352, Il. 9.58, etc. ; once in Hes., πεπνυμένα εἰδώς Op. 731 ; in later Prose, πεπνυμένη ῥῆσις Anaxarch. 1 ; τὰ θεῖα πεπνυμένος Plu. Num. 4 ; αἱ (v.l. οἱ) π. the experts, Aret. SD 2.11. — In aor. opt. Pass., πνυθείης ἀκόνιτον understand it, Nic. Al. 13.
breathe, ζῶντες καὶ πεπν. ἄνδρες Plb. 6.47.9; εἰκόνες Id. 6.53.10. (From root πενυ- which becomes πινυ- in πινυτός (cf. Σικυών from Σεκυών, Λιβύη from Λεβύα), ἀπινύσσω; πνυ- also in pr. n. Πνυταγόρας, πνυτός ; not cogn. with πνέω, with which however it soon began to be confused, cf. ἄμπνυτο, ἀναπνέω 1.1.)

[ῡ], perf. pass. von πνέω (was zu vergleichen), angehaucht, beseelt sein, gew. übertr., klug, verständig sein ; πέπνυσαι νόῳ, du bist verständig in deinem Sinne, Il. 24.377 ; πεπνῦσθαι, 23.440, Od. 10.495 (bei Wolf noch falsch πεπνύσθαι akzent.); πέπνῡσο, 23.210 ; am häufigsten πεπνυμένος, verständig, Hom., bes. od.; Hes. O. 733 ; gew. von Männern ; aber auch μῦθος, μήδεα, Od. 1.361, 21.355, Il. 7.278 ; auch πεπνυμένα πάντ' ἀγορεύεις, verständig sprichst du, Od. 18.352 ; πεπνυμένα βάζεις, Il. 8.58 ; πεπνυμένα εἰδώς, Od. 4.696 u. öfter ; πεπνυμένα πάντα νοῆσαι, 18.230.
Bei Pol. findet sich ζῶντες καὶ πεπνυμένοι ἄνδρες, 6.47.9, auch εἰκόνες οἱονεὶ ζῶσαι καὶ πεπνυμέναι, 6.53.10, gleichsam atmend, belebt ; er hat auch πέπνυται so, 36.6.6.