'(impf. ἔπεμπον, f. πέμψω, ao. ἔπεμψα, pf. πέπομφα, pl.q.pf. ἐπεπόμφειν ; pass. f. πεμφθήσομαι, ao. ἐπέμφθην, pf. πέπεμμαι, πέπεμψαι, πέπεμπται, etc., pl.q.pf. ἐπεπέμμην) :
      1 envoyer, acc. IL. 3, 116 ; HDT. 7, 15 ; XÉN. An. 2, 3, 1, etc. ; SOPH. O.R. 288 ; en parl. d’une armée, de troupes, etc. ESCHL. Pers. 54, etc. ; XÉN. Cyr. 1, 5, 4 ; 2, 4, 14 ; An. 4, 6, 19, etc. ; en parl. de choses (vents qui emportent dans l’espace, ESCHL. Pr. 131 ; vaisseaux qui transportent qqn, OD. 8, 556 ; ESCHL. Suppl. 135, etc.) ; avec double accus. : π. τινὰ ὁδόν, SOPH. Aj. 739, etc. envoyer qqn faire un voyage ; de même en parl. de choses que l’on envoie, que l’on donne à emporter (vêtements, vivres, OD. 16, 83 ; présents, HDT. 7, 106 ; XÉN. Cyr. 3, 1, 42, etc.) ; fig. κακόν τινι, IL. 15, 108, etc. causer du mal à qqn ; φόϐον, PLAT. Tim. 40 d, causer de la crainte ; ὀνείρατα, SOPH. El. 460, envoyer des songes ; ὕπνον, SOPH. Ph. 19, le sommeil ; οἰωνόν, IL. 24, 310, un présage ; ἀγγέλους, φήμας καὶ ἐνύπνια καὶ οἰωνούς, XÉN. Conv. 4, 48, des nouvelles, des bruits, des songes et des présages ; ὄλϐον, PD. O. 2, 37 ; ἀλκάν, SOPH. O.R. 189, du bonheur, de la force ; le n. du lieu vers lequel on envoie se construit à l’accus. : πέμπειν Θήϐας, SOPH. O.C. 1770, ἀγρούς, SOPH. O.R. 761, envoyer à Thèbes, à la campagne ; avec une prép. : π. ἐς Τροίην, IL. 6, 207, envoyer à Troie ; ἐς πόλεμον, IL. 18, 237, à la guerre ; ἐς πατρίδα, OD. 17, 149, dans sa patrie ; εἰς Ἀΐδαο, IL. 21, 48, dans le séjour d’Hadès, càd. tuer ; εἰς διδασκάλων, PLAT. Prot. 325 d, à l’école ; π. πρός τινα, XÉN. An. 5, 2, 6, etc. ; παρά τινα, THC. 2, 80 ; ὥς τινα, THC. 8, 50, envoyer vers qqn, auprès de qqn ; π. ἐπί τινα, THC. 6, 61, envoyer chercher qqn ; ἐπὶ βοήθειαν, XÉN. Hell. 5, 4, 10, envoyer chercher du secours ; τι ἐπί τινι, IL. 2, 6, envoyer qqe ch. à qqn ; ἐπὶ πολέμῳ, XÉN. Hell. 4, 8, 17, envoyer pour exciter à la guerre (litt. en vue de la guerre) ; π. περὶ συμμαχίας, XÉN. Cyr. 6, 2, 11 ; περὶ σπονδῶν, XÉN. An. 2, 3, 1, envoyer pour discuter sur une alliance, sur un traité ; de même avec un adv. : π. πόλεμόνδε, IL. 18, 452, envoyer au combat ; ὅνδε δόμονδε, IL. 16, 445 ; οἶκόνδε, OD. 24, 418 ; οἴκαδε, OD. 19, 281, envoyer dans sa demeure, dans ses foyers ; avec un inf. : π. τινὰ νέεσθαι, OD. 13, 206, envoyer qqn retourner dans son pays ; ἰέναι, OD. 14, 396 ; ἱκάνειν, OD. 4, 29 ; ἄγειν, OD. 24, 419 ; φέρειν, IL. 16, 454, etc. envoyer qqn pour aller, pour venir, pour conduire, pour porter, etc. ; abs. (s.-e. πρέσϐεις, ἄγγελον, etc.) d’ord. au part. ou accompagné d’un part. : πέμπει κελεύων, THC. 4, 93 ; πέμπων ἐκέλευε, XÉN. An. 2, 3, 1, il envoie, il envoyait l’ordre ou l’invitation ; ἔπεμπε πρὸς Κῦρον δεόμενος, XÉN. Cyr. 1, 5, 4, il envoyait vers Cyrus demandant, pour demander ; πέμψας ἐδεῖτο, XÉN. An. 7, 1, 2, il envoyait pour demander, etc. ; ἔπεμψε παραδιδούς, PLUT. Tim. 13, il envoya déclarer qu’il voulait remettre ; d’où abs. envoyer dire : πέμπεις σῇ δάμαρτι παῖδα σὴν δεῦρ' ἀποστέλλειν, EUR. I.A. 360, tu mandes à ton épouse d’envoyer ta fille ici ; cf. XÉN. Hell. 3, 1, 7 ;
      2 renvoyer, congédier, faire partir ou laisser partir ; particul. renvoyer à la maison, renvoyer dans sa patrie, IL. 24, 780 ; OD. 4, 29 ; 5, 140, etc. ; HDT. 1, 116 ; en parl. d’un hôte qu’on laisse partir, OD. 15, 74 ; du père qui laisse partir sa fille pour aller dans la maison de son époux, OD. 4, 5, 8, etc. ;
      3 escorter, accompagner, IL. 1, 390 ; OD. 16, 228, etc. ; SOPH. Ph. 1368, etc. ; en parl. des dieux qui accompagnent un mortel, OD. 11, 626 ; XÉN. Cyr. 1, 6, 2 ; particul. suivre dans un cortège solennel, ESCHL. Eum. 12, Suppl. 219 ; πομπὴν πέμπειν, faire une procession, HDT. 5, 56 ; THC. 6, 56 ; XÉN. Hipp. 2, 1 ; PLAT. Rsp. 327 a, etc. ; π. θρίαμϐον, PLUT. Æmil. 32, etc. mener un cortège triomphal, célébrer un triomphe ; τὰ ἐπινίκια, DC. 36, 18, m. sign. ; au pass. être conduit ou porté processionnellement, HDT. 2, 49 ; PLUT. Demetr. 12 ;

Moy. πέμπομαι (ao. ἐπεμψάμην) :
      1 envoyer après qqn, mander, faire venir, acc. SOPH. O.C. 602 ; EUR. Hec. 977 ;
      2 πέμπεσθαί τινα ἐπί τινα, envoyer qqn vers qqn pour une affaire qui vous est propre, SOPH. O.R. 556 ;
      3 πέμπεσθαί τινα ou τι, envoyer à qqn ce qui vous appartient en propre ; πέμψομαί γε θυγατέρα, EUR. Or. 111, j’enverrai ma fille ; πεμπομένη τὴν ἅϐραν, LUC. Tox. 14, envoyant sa suivante.

➳ Act. prés. part. fém. dor. πέμποισα, PD. O. 6, 32 ; inf. épq. πεμπέμεναι, OD. 13, 48, ou -έμεν, OD. 10, 18. Impf. itér. 3 sg. πέμπεσκε, HDT. 7, 106. Fut. dor. πεμψῶ, THCR. Idyl. 5, 141 ; inf. épq. πεμψέμεναι, OD. 10, 484. Moy. ao. opt. 3 pl. πεμψαίατο, SOPH. O.C. 602.

Étym. inconnue.

'

Ep. inf. -έμεναι, -έμεν, Od. 13.48, 10.18 ; Ion. impf. πέμπεσκε Hdt. 7.106 ; fut. πέμψω Od. 5.167, etc. ; Dor. πεμψῶ Theoc. 5.141; Ep. inf. πεμψέμεναι Od. 10.484; aor. ἔπεμψα, Ep. πέμψα Il. 1.442, 21.43, etc. ; pf. πέπομφα Th. 7.12, X. Cyr. 6.2.10, D. 4.48 ; plpf. ἐπεμπόμφει, Ion. -εε, X. Cyr. 6.2.9, Hdt. 1.85 ; — Med. (not in early Prose, exc. in compds. ἀπο, μετα-, προ-πέμπομαι), fut. πέμψομαι only f.l. in E. Or. 111 ; aor. ἐπεμψάμην Id. Hec. 977 ; — Pass., fut. πεμφθήσομαι Str. 1.1.4, Plu. Demetr. 27 ; aor. ἐπέμφθην Pi. N. 3.59, S. El. 1163, etc. ; 3 sg. pf. πέπεμπται A. Th. 473, (προ-) Th. 7.77; part. πεπεμμένος D. 23.159, Luc. Alex. 32, D.C. 50.13; plpf. ἐπέπεμπτο Id. 36.18, (προὐπ-) Th. 8.79 (cj.) : — send, freq. of persons, as messengers, spies, etc., Il. 3.116, A. Th. 37, Hdt. 7.15, etc. ; of troops, A. Pers. 34 (anap.), Th. 470 ; c. dupl. acc., ὁδὸν π. τινά send one on a journey, S. Aj. 739, cf. El. 1163 (Pass.); also of things, πέμψω δέ τοι οὖρον ὄπισθεν Od. 5.167, etc. ; π. γράμματα, ἐπιστολήν, Pl. Ep. 310d, 323b; in letters, in the epistolary aorist, Th. 1.129, X. An. 1.9.25, LXX 2 Es. 4.14; π. κακόν τινι send one evil, Il. 15.109; π. παραβᾶσιν Ἐρινύν A. Ag. 59 (anap.); ποινάς, ζημίαν, Id. Eu. 203 (dub.), E. Fr. 506; ψόφον π. ἔσω Id. IT 1308; ὕπνον, ὀνείρατα, S. Ph. 19, El. 460; freq. of omens, π. οἰωνόν, τέρατα, Il. 24.310, X. Mem. 1.4.15, cf. Smp. 4.48; μαντείας S. OT 149; also ἱκεσίους π. λιτάς Id. Ph. 495 ; π. ἀρωγάς, ἀλκάν, A. Eu. 598, S. OT 189 (lyr.) ; — Constr. ; c. acc. of place to which, π. τινὰ Θήβας, ἀγρούς, Id. OC 1770 (anap.), OT 761 ; also c. dat., Ἀΐδᾳ E. IT 159 (anap.); but usu. with Preps., ἐς Τροίην, φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν, etc., Il. 6.207, Od. 5.37, etc. ; π. εἰς Ἀΐδαο Il. 21.48 ; δόμον Ἄϊδος εἴσω Od. 9.524; π. εἰς διδασκάλων send to school, Pl. Prt. 325d (so πέμπειν alone, Ar. Fr. 216); π. ἐπ’ εὐρέα νῶτα θαλάσσης over…, Od. 4.560, etc. ; π. ἐπὶ Θρῃκῶν ἵππους to them, Il. 10.464; but πέμπειν ἐπί τι send for a purpose, ἐπ’ ὕδωρ Hdt. 5.12 ; ἐπὶ κατασκοπήν X. Cyr. 6.2.9 (π. εἰς κ. S. Ph. 45); π. ἀρωγὴν ἐπὶ νίκην A. Ch. 477 codd. (anap.); π. ἐπί τινι send to him, Il. 2.6; against…, A. Ag. 61 (anap.), etc. ; for a purpose, ἐπὶ πολέμῳ X. HG 4.8.17; περί τινος about something, Th. 1.91, X. Cyr. 6.2.10; ὑπέρ τινος Epist. Philipp. ap. D. 12.12; παρά or πρός τινα to some one, Th. 2.81, X. An. 5.2.6; ὥς τινα Th. 8.50. folld. by Advbs., οἴκαδε, οἶκόνδε, Od. 19.281, 24.418; ὅνδε δόμονδε Il. 16.445; θύραζε Od. 9.461; πόλεμόνδε Il. 18.452, etc. ; ἕταρον γὰρ… πέμπ’ Ἄϊδόσδε was conducting or convoying Patroclus to Hades, 23.137. folld. by inf. of purpose, τὴν… ἅρμασι π. νέεσθαι Od. 4.8 ; ἕπεσθαι Il. 16.575 ; ἰέναι Od. 14.396 ; ἱκανέμεν 4.29 ; ἄγειν 24.419; φέρειν Il. 16.454 ; φέρεσθαι ib. 681 ; μήτηρ με πέμπει πατρὶ τυμβεῦσαι χοάς S. El. 406 ; send word, πέμπεις… σῇ δάμαρτι, παῖδα σὴν δεῦρ’ ἀποστέλλειν E. IA 360 ; πέμπουσιν οἱ ἔφοροι… στρατεύεσθαι sent him orders to march, X. HG 3.1.7 ; also c. part., κήρυκας π. ἀγγέλλοντας IG1². 76.22 ; the place from which is expressed by ἀπό or ἐκ, Il. 16.447, Od. 11.635, etc. abs., ἐπέμψαμεν πρὸς ὑμᾶς περὶ ἀποστάσεως Th. 3.13 ; πέμπει κελεύων Th. 1.91, 2.81; ἐκέλευε… πέμπων X. An. 2.3.1 ; ἔπεμπε πρὸς Κῦρον δεόμενος Id. Cyr. 1.5.4 ; ἔπεμπον ἐρωτῶντες Id. An. 6.6.4, etc.
send forward, nominate a person for a post, ὀνόματα Wilcken Chr. 28.20 (ii AD) ; — Pass., ib. 392.7 (ii AD).
send forth or away, dismiss, send home, τὸν ξεῖνον Od. 7.227, al. ; less freq. in Il., as 24.780; χρὴ ξεῖνον παρεόντα φιλεῖν, ἐθέλοντα δὲ πέμπειν ΄welcome the coming, speed the parting guest΄, Od. 15.74 ; ὑπέδεκτο καὶ πέμπε 23.315 ; of the father who sends off his daughter to go to her husband, c. dat., 4.5 ; π. τινὰ ἄποικον S. OT 1518, etc. of missiles, discharge, shoot, πέτρας Hes. Th. 716 ; metaph, ὄμματος… τόξευμα A. Supp. 1005 ; abs., οἱ πολλάκις πέμποντες ἔστιν ὅτε τυγχάνουσι τοῦ σκοποῦ Eun. VS p. 495 B. of words, send forth, utter, A. Th. 443, S. Ph. 846 (lyr.), 1445 (anap.).
conduct, escort, Il. 1.390, Od. 14.336, S. Tr. 571, etc. ; freq. of Hermes and other gods, Od. 11.626, A. Eu. 12, Supp. 219; ὁ πέμπων abs., of Hermes, S. Ph. 133 (cf. πομπός, πομπαῖος, etc.); of a ship, convey, carry, Od. 8.556, cf. A. Supp. 136 (lyr.); κραιπνοφόροι δέ μ’ ἔπεμψαν αὖραι Id. Pr. 132 (lyr.), cf. Pi. P. 4.203 (Pass.). πομπὴν π.
conduct, or take part in, a procession, Hdt. 5.56, Ar. Ec. 757, Th. 6.56, Lys. 13.80, D. 4.26, etc. ; π. χορούς move in dancing procession, E. El. 434 (lyr.); Παναθήναια π. Men. 494, Philostr. VA 4.22 ; — Pass., φαλλὸς Διονύσῳ πεμπόμενος carried in procession in his honour, Hdt. 2.49, cf. Plu. Aem. 32, Demetr. 12; τῆς πομπῆς ὅπως ἂν ὡς κάλλισταπεμφθῇ IG1². 84.27; χορὸς ὁ εἰς Δῆλον πεμπόμενος X. Mem. 3.3.12.
send as a present, εἵματα, σῖτον, Od. 16.83, 4.623; π. δῶρα, σκῦλα, ξένια, Hdt. 7.106 (Act. and Pass.), S. Ph. 1429, X. Cyr. 3.1.42.
send up, produce, ὅσα πέμπει βιόδωρος αἶα S. Ph. 1162 (lyr.). Med., πέμπεσθαί τινα send for one, S. OC 602, ubiv. Sch. ; τί χρῆμ’ ἐπέμψω τὸν ἐμὸν ἐκ δόμων πόδα ; E. Hec. 977.
send in one΄s own service or cause to be sent, S. OT 556, Luc. Tox. 14.

πέμψω, Hom. nur im praes., impf., fut. u. aor. act., bei Folgdn auch perf. πέπομφα, Thuc. 7.12, Plat. Ep. II.312d, Eryx. 392c, Luc. D.D. 24.2 u. a.Sp., perf. pass. πέπεμπται, Aesch. Spt. 463, das partic. πεπεμμένος nur bei Phot.;
schicken, senden ; τὴν σὺν νηῒ Ἀχαιοὶ ἐς Χρύσην πέμπουσι, Il. 1.390 ; ἕταρον πέμπω πολέσιν μετὰ μυρμιδόνεσσιν, 16.240 ; πρὸς ἄστυ κήρυκας, 3.116 ; πέμπε δέ μιν Λυκίηνδε, 6.168, u. oft, bes. von Gesandten u. Herolden ; u., bes. bei den Phäaken, entsenden, die an ihre Insel Verschlagenen ; u. daher ὄφρα σε τῇ πέμπωσι νῆες, Od. 8.556, daß die Schiffe dich dahin geleiten, führen (die Vrbd. mit Präpositionen, wie ἐπί τινα, nach Jemandem schicken, um ihn holen zu lassen, sind unter den einzelnen Präpositionen angegeben); δόμον Ἄϊδος εἴσω, Od. 9.524, d.i. töten ; Il. 23.137, einem Toten das Geleit geben, seinem feierlichen Leichenzuge folgen. – Aber auch von leblosen Sachen, ὅ, ττι κεν ὔμμι κακὸν πέμπῃσιν ἑκάστῳ, Il. 15.109, Einem Unglück senden, verhängen ; οὖρον ὄπισθεν, guten Fahrwind von hinten nachsenden, Od. 5.167 ; εἵματα, σῖτον, 16.83, mitgeben, die Reisebedürfnisse. – C. inf., der ausführlicher den Erfolg oder die Absicht des Schickens ausdrückt, πέμπειν τινὰ νέεσθαι, Od. 4.8, 13.206, ἕπεσθαι, Il. 16.575, ἰέναι, Od. 14.396, ἱκάνειν, 4.29, ἄγειν, 24.419, φέρειν, Il. 16.454, φέρεσθαι, 16.681. – In manchen Vrbdgn ist es heimsenden, in die Heimat zurücksenden, Od. 4.29, 7.227, 264, 13.39 u. öfter ; χρὴ ξεῖνον παρεόντα φιλεῖν, ἐθέλοντα δὲ πέμπειν, 15.74. – Von Geschossen, absenden, schleudern, Hes. Th. 716 u. A. – Aehnlich Pind. u. Tragg.: υἱοὺς ἐπὶ πόνον πέμπε, Pind. P. 4.178 ; παντᾶ ἀγγελίαν πέμψω, Ol. 9.25 ; ὄλβον, Glück verleihen, 2.21 ; ἀνέμων ῥιπαῖσι πεμφθεὶς ὑπὸ Τρωΐαν, N. 3.59, wie κραιπνοφόροι δέ μ' ἔπεμψαν αὖραι Aesch. Prom. 132, der auch vrbdt ἐς οὐρανὸν πέμπει γεγωνὰ Ζηνὶ κυμαίνοντ' ἔπη, Spt. 425 ; πέμψω πολύδακρυν ἰαχάν, Pers. 938, ausstoßen ; Soph. βαιάν μοι πέμπε φάμαν, Phil. 835, = βαιὰ φώνησον, vgl. 1431 ; Eur. φήμην πέμπων βασιλείᾳ, Hipp. 158 ; εἰς οὖς ἀεὶ πέμπουσα μύθους, Or. 616 ; πέμψω λόγους Κρέοντι, Suppl. 357, d.i. Boten, die da sagen sollen ; πέμψω δὲ φέγγη λαμπάδων, Aesch. Eum. 976 ; ὄμματος θελκτήριον τόξευμ' ἔπεμψεν ἐπί τινι, Suppl. 983, Soph. τὴν αἰχμάλωτον ἣν ἔπεμψας εἰς δόμους, Trach. 416 ; σκῦλά τ' εἰς μέλαθρα σὰ πέμψεις, Phil. 1415 ; τὸν οὖν παρόντα πέμψον εἰς κατασκοπήν, 45, u. oft, mit ähnlicher Angabe des Zweckes ; auch c. inf., μήτηρ με πέμπει πατρὶ τυμβεῦσαι χοάς, El. 938 ; πρός τι, 670 ; von den Gewächsen, welche die Erde aufsprossen läßt, ὅσα πέμπει βιόδωρος αἶα, Phil. 1146 ; auch das med., für sich zu Jemandem schicken, O.R. 556 ; vgl. Eur. Or. 111, der auch vrbdt φάσγανον εἴσω σαρκὸς ἔπεμψεν, hineinsenken, -schlagen, Phoen. 1571 ; u. übertr., φόβον πέμψας ἔσω, I.T. 1308 ; Ar. u. in Prosa, πέμπεσκε, Her. 7.106. Man bemerke Vrbdgn wie ὑπό τε ἀγγέλων πέμπων καὶ παροῦσι φράζων, durch Boten sagen – μάρτυρας ἐπέμποντο τοὺς περὶ τὸν Τιβέριον, sie ließen diese als Zeugen vorladen, Pol. 32.5.2, wenn die Lesart richtig ist. – Πομπὴν πέμπειν, einen Umzug, eine Prozession halten, Thuc. 6.56 ; Her. 2.49. Eben so χορούς, ἑορτάς, Παναθήναια, wie ἄγειν, vgl. Meineke quaest. Men. p. 166 ; einen Triumphzug halten, Plut. Aemil. 32 ; ἐπινίκια, DC. 36.8 ; oft auch πέμπειν τινὰ ἐν τοῖς ἐπινικίοις, 36.2.

πέμπω
[in LXX chiefly for שָׁלַח ;]
to send;
__(a) of persons: with accusative, absol., Mat.22:7, Luk.7:19, Jhn.1:22, 2Co.9:3, al.; ptcp. before verb., Mat.14:10, Act.19:31, al.; ptcp. before διά (= Heb. יָד;, 1Ki.16:20, al.), Mat.11:2 (cf. Rev.1:1); of teachers sent by God, Jhn.1:33 4:34, Rom.8:3, al.; with accusative and dative, 1Co.4:17, Php.2:19; before πρός, with accusative, Luk.4:26, Jhn.16:7, al.; before λέγων (cf. Heb. אָמַר שָׁלַח Gen.38:25, al.), Luk.7:6, 19; before εἰς, with accusative loc., Mat.2:8, Luk.15:15, al.; before εἰς (of purpose), Eph.6:22, Col.4:8, 1Pe.2:14; with inf., Jhn.1:33, 1Co.16:3, Rev.22:16;
__(b) of things : Rev.11:10; before εἰς, Rev.1:11; id., of purpose, Act.11:29, Php.4:16; with dative of person(s), 2Th.2:11; π. τ. δρέπανον σου (cf. εξαποστείλατε δρέπανα = מַגָּל שָׁלַח, Jol.3:13), Rev.14:15, 18 (cf. ἀνα-, ἐκ-, μετα-, προ-, συν-πέμπω)
SYN.: ἀποστέλλω, q.v (AS)