[ᾰ] et dev. une voyelle πάροιθεν, adv., et prép. :
   I avec idée de lieu :
      1 en avant, IL. 6, 319 ; 20, 437, etc. ; OD. 7, 125 ; 19, 33, etc., avec un gén. π. τινος, IL. 1, 360 ; OD. 16, 166, de qqn ou de qqe ch. ; séparé du rég. IL. 3, 162 ; 14, 427 ; 15, 255 ;
      2 en haut, IL. 4, 185 ;
   II avec idée de temps, auparavant, avant, IL. 23, 20, 180 ; OD. 6, 174 ; 16, 181 ; 17, 294 ; PD. O. 13, 145, ESCHL. Ag. 1372 ; SOPH. O.R. 491, 1282 ; οἱ πάροιθεν, ceux qui arriveront les premiers, IL. 23, 498 ; ou en gén. les ancêtres, PD. P. 2, 111 ; τὸ πάροιθεν, OD. 1, 322 ; 2, 312 ; 18, 275, auparavant ; πάροιθε πρίν, SOPH. El. 1131 ; avant que ; τινος, ESCHL. Pr. 503 ; SOPH. Tr. 605, avant qqn ou qqe ch.

Étym. πάρος, -θε.

and before a vowel πάροιθεν (but sts. elided, as Il. 3.162, E. Hec. 58) ; (< πάρος) ; Prep. c. gen. loci, before, and c. gen. pers., in the presence of, π. μεγάροιο, αὐτοῖο, Od. 4.625, Il. 1.360, etc. ; separated from its case, π. ἐλθοῦσα, φίλον τέκος, ἵζευ ἐμεῖο 3.162, cf. 14.427, etc. ; after its case, Κορωνήας… π. Alc. 9. of Time, π. ἐμοῦ before me, A. Pr. 503 ; κείνου π. S. Tr. 605. Adv., of Place, before, in front, οἵ δεύτεροι οἵ τε πάροιθεν Il. 23.498, cf. 213, 6.319, etc. of Time, formerly, 23.20, 180, Od. 6.174, Pi. O. 13.102, A. Ag. 1372 ; before it got so far, Il. 4.185 ; τὸ πάροιθεν Od. 1.322, 2.312, 18.275 ; οἱ π. men of old, Pi. P. 2.60 ; τῆς π. ἡμέρας E. Ph. 853, cf. A. Pers. 180 ; πάροιθεν πρὶν… ἐκπέμψαι, = Lat. priusquam, S. El. 1131 ; also c. inf., = πρίν, π. ἐπὶ νῆα κατελθεῖν Theoc. 17.48 ; cf. παροίτερος, παροίτατος.

und vor Vokalen πάροιθεν,
1) als praep. mit dem gen. vor, vom Orte, ante u. coram, Hom. καί ῥα πάροιθ' αὐτοῖο καθέζετο, Il. 1.360 ; μνηστῆρες δὲ πάροιθεν Ὀδυσσῆος μεγάροιο δίσκοισιν τέρποντο, Od. 17.294 ; folgende Dichter ; auch von der Zeit, χρυσὸν δέ τις φήσειεν ἂν πάροιθεν ἐξευρεῖν ἐμοῦ, Aesch. Prom. 501 ; vgl. Soph. Trach. 605.
2) als adv. vormals, von der Zeit, πάντα γὰρ ἤδη σοι τελέω τὰ πάροιθεν ὑπέστην Il. 23.20 ; auch τὸ πάροιθε, Od. 18.275 u. öfter ; οἱ πάροιθε, die Vorfahren, Pind. P. 2.60 ; τῆς πάροιθεν εὐφρόνης, Aesch. Pers. 176 ; οὔτε πάροιθεν, οὔτε νῦν, Soph. O.R. 491 ; τῆς πάροιθεν ἡμέρας, Eur. Phoen. 860 ; Soph. vrbdt auch πάροιθεν ἐκλιπεῖν βίον πρίν –, El. 1131 ; vom Orte, Range, οἳ δεύτεροι οἵ τε πάροιθεν, Il. 23.498. Vgl. noch παροίτερος.