πάρ·ισος, ος, ον [ῐ]
      1 presque égal, POL. 1, 13, 12 ; 1, 28, 4, etc. ;
      2 correspondant, en parl. de membres de phrase, ARSTT. Rhet. 3, 9, 9 ; DS. 12, 53.

Étym. π. ἴσος.

ον, almost equal, evenly balanced, ἀγών, κίνδυνος, Plb. 2.10.2, 5.69.8 ; π. ταῖς δυνάμεσι Id. 1.13.12 ; πέλαγος π. τῷ Ποντικῷ Str. 11.7.1 ; ἴση ἢ π. γε (sc. ἡ εὐθεῖα) Id. 2.1.28. in Rhet., of the clauses of a sentence, exactly balanced and even, π. καὶ ὁμοιοτέλευτον Arist. Rh. 1410b1, cf. Phld. Rh. 2.258 S. ; ἰσόκωλα καὶ πάρισα D.S. 12.53 ; ἀντίθετα καὶ π. καὶ ὁμοιόπτωτα Plu. 2.350d ; οὔτε π. τὰ κῶλα ἀλλήλοις εἶναι οὔτε παρόμοια parallel in structure, D.H. Comp. 22, cf. 23 ; ἵνα τὸ τελευταῖον κῶλον π. καὶ ἐφάμιλλον τοῖς πρὸ αὐτοῦ γένηται ib. 9 ; π. σχῆμα Hermog. Meth. 16.

fast gleich, Pol. 2.10.2 u. öfter, bes. τοῖς πολεμίοις, den Feinden gewachsen ; Moeris erkl. es für hellenistisch, dem attischen ἀμφιδήριτος καὶ ἀγχώμαλος entsprechend ; – • adv. παρίσως, ungefähr ; – τὰ πάρισα, in der Rhetorik, wenn mehrere Kola hinter einander gleiche Ausgänge, Endreime, gleiche Stellung der Wörter haben ; καὶ ὁμοιοτέλευτον, Arist. rhet. 3.9 ; καὶ ἰσόκωλα καὶ ὁμοιοτέλευτα, DS. 12.53 ; Sp.