πάμ·παν [ᾰν] adv., tout à fait, complètement, entièrement, avec un verbe, IL. 1, 422 ; OD. 2, 49 ; HÉS. O. 273, 300, 333 ; rar. en prose, PLAT. Pol. 308 e ; ARSTT. H.A. 3, 1 ; avec un adj., OD. 20, 140 ; EUR. Med. 1091 ; PLUT. Rom. c. 3 ; avec un adv. IL. 13, 111 ; πάνυ π. AR. Pax 121 ; avec l’art. τὸ πάμπαν, EUR. Rhes. 855 ; PLAT. Pol. 270 e ; PLUT. Num. 9 ; ἐς πάμπαν, pour toujours, LUC. Syr. 30, 55 ; MAN. 6, 271 ; 3, 759 ; précédé de la nég. pas du tout, absolument pas, qqf. pas tout à fait, pas absolument, IL. 9, 435 ; 13, 7 ; 21, 338.

Étym. πᾶν redoublé.

Adv., (< πᾶς) wholly, altogether, with Verb, Il. 1.422, Od. 2.49, Hes. Op. 275, 302, Sappho 51.4, Pi. O. 2.69, Emp. 140; with Adj., π. ὀϊζυρός Od. 20.140, cf. E. Med. 1091 (anap.); οὐ π. ἀληθέες Call. Jov. 60; with Adv., π. ἐτήτυμον Il. 13.111; preceded by a neg., οὐδέ τι πάμπαν not at all, by no means, 9.435, cf. 21.338; with the Art., τὸ π. E. Rh. 855, Fr. 196; rare in early Prose, Hdt. 2.45, X. Ages. 11.4, Aen.Tact. 16.2; τὸ π. Pl. Plt. 270e, Ti. 41b; freq. in Arist., as Cael. 286a6, al. as Adj., πάμπαν τὸ λοιπόν IG1². 6.117.

ganz und gar, gänzlich ; πολέμου δ' ἀποπαύεο πάμπαν, Il. 1.422 ; βίοτον δ' ἀπὸ π. ὀλέσσαι, Od. 2.49 ; u. mit der Negation, ganz und gar nicht, durchaus nicht, Hom. oft, οὐδέ τι πάμπαν ἀμύνειν ἐθέλεις Il. 9.435, μηδέ σε π. ἀποτρεπέτω Il. 21.338 ; ἀπὸ πάμπαν εἴργοντες, Pind. Ol. 13.57 ; N. 10.58 ; πάμπαν ἄπειροι, Eur. Med. 1091 ; öfter bei sp.D., wie Ap.Rh. 1.480, Opp. Cyn. 2.348. – Seltener in Prosa ; κομιδῇ τὸ πάμπαν ἐξηφανίζετο, Plat. Polit. 270e ; Arist. H.A. 3.1 ; Hdn.