'[ᾰῐ] adv. :
   I en sens inverse, en rebroussant chemin, à rebours, en arrière : πάλιν χωρεῖν, HDT. 5, 72 ; ἔρχεσθαι, ESCHL. Pr. 854, aller en arrière, revenir ; πρὸς ναῦν ἀποστέλλειν πάλιν, SOPH. Ph. 125, renvoyer au navire ; πάλιν ἐπανιέναι, XÉN. Hell. 6, 1, 7, retourner ; de même πάλιν δοῦναι, IL. 1, 116, etc. donner de nouveau, redonner, rendre ; ἀποδοῦναι, XÉN. An. 6, 4, 37, m. sign. ; avec le gén. : πάλιν τράπεθ' υἷος ἑοῖο, IL. 18, 138, elle se détourna de son fils ; δόρυ πάλιν ἔτραπεν Ἀχιλλῆος, IL. 20, 439, elle détourna le javelot qui se dirigeait vers Achille ; πάλιν αὖτις, HOM. ; αὖτε πάλιν, OD. 13, 125 ; ἂψ πάλιν, IL. 18, 280 ; πάλιν ὀπίσσω, OD. 11, 149 ; πάλιν ἐξοπίσω, HÉS. Th. 181, en revenant sur ses pas, en arrière, de nouveau ;
   II p. suite :
      1 à l’opposé, au contraire : πάλιν ἐρεῖν, IL. 9, 56, contredire ; μῦθον πάλιν λάζεσθαι, IL. 4, 357, reprendre sa parole et lui donner un autre sens, dire le contraire de ce qu’on avait dit ; p. opp. à ἀληθέα εἰπεῖν, parler autrement que l’on ne pense, OD. 13, 254 ; πάλιν ποίησε γέροντα, OD. 16, 456, elle le transforma en vieillard ; avec le gén. : τὸ πάλιν νεότητος, PD. O. 10, 104, le contraire de la jeunesse ; πάλιν αὖθις, PLAT. Gorg. 482 d, etc. au contraire, d’autre part, de son côté ;
      2 en sens inverse, à son tour, de nouveau : πάλιν ὁ Κῦρος ἠρώτα, XÉN. Cyr. 1, 6, 7, Cyrus demanda à son tour, cf. SOPH. O.R. 1166 ; redoublé chez les Att. : πάλιν αὖ, πάλιν αὖθις, αὖ πάλιν, αὖθις πάλιν, αὖθις αὖ πάλιν (v. αὖθις, αὖ) ; πάλιν ἐξ ἀρχῆς, PLAT. Gorg. 489 d, etc. de nouveau depuis le commencement ; πάλιν καὶ πάλιν, STR. 787 ; etc. encore et encore ; de même sans conj. πάλιν, πάλιν, πάλιν, ANTH. 5, 136, encore, encore et encore ; de même dans cert. composés où πάλιν marque une idée de renforcement au sens de tout à fait, v. παλιμμήκης, παλίσκιος.

Étym. indo-europ. *k^wlH-i-, tournure ; cf. πέλω.

'

poet. also πάλι, Adv. of Place, back, backwards (the usual sense in early Ep.), mostly joined with Verbs of going, coming, etc. ; π. χώρει Hdt. 5.72; π. ἐλεύσεται, κατελθεῖν, ἐπανέλθωμεν, A. Pr. 854, S. OC 601, Pl. Cra. 438a, etc. ; κέλευθον ἥνπερ ἦλθες ἐγκόνει π. A. Pr. 962; δίκα καὶ πάντα π. στρέφεται E. Med. 412 (lyr.); δεῦρο σωθήσῃ π. Id. Ph. 725, cf. 1400; δόμεναι π. give back, restore, Il. 1.116, etc. ; π. ἀποδοῦναι And. 2.23; π. ἀγκαλέσαι to call back, A. Ag. 1021 (lyr.); less freq. c. gen., π. τράπεθ’ υἷος ἑοῖο she turned back from her son, Il. 18.138; δόρυ Ἀχιλλῆος π. ἔτραπεν 20.439, cf. Od. 7.143; coupled with other Advbs., π. αὖτις ἔβαινον νηὸς ἐπὶ γλαφυρῆς 14.356, cf. Pi. O. 1.65; αὖ π. Od. 13.125; ἂψ π. Il. 18.280; π. εἶσιν ὀπίσσω Od. 11.149; π. φέρεσθαι ἐξοπίσω Hes. Th. 181; ἄψορρον π. S. El. 53; π. οἴκαδε, π. οἴκαδ’ αὖ, Ar. Lys. 792, Ra. 1486; π. αὖ Pl. Prt. 318e, etc. ; with the Art., ἡ π. ὁδός E. Or. 125. to express contradiction, π. ἐρέει gainsay, Il. 9.56; π. ὅ γε λάζετο μῦθον took back his word, unsaid it, 4.357; opp. ἀληθέα εἰπεῖν, Od. 13.254; μηδέ τῳ δόξῃ π. let no one think contrariwise, A. Th. 1045; in Prose, contrariwise, Pl. Grg. 482d; π. αὖ Id. R. 507b; αὖ… π. Id. Ap. 27d; in this sense sts. c. gen., τὸ π. νεότατος youth΄s opposite, Pi. O. 10 (11).87; χρόνου τὸ π.
the change of time, E. HF 777 (lyr.); cf. ἔμπαλιν. of Time, again, once more, rare in Hom., Il. 2.276, cf. S. OT 1166, X. Mem. 1.6.11, etc. ; freq. coupled with αὖ, αὖθις; π. ἐξ ἀρχῆς Ar. Pax 997, etc. ; π. καὶ π. Str. 17.1.3, Plu. 2.565d, Ael. VH 1.4; ἔγχει καὶ π. εἰπέ, π. π. 'Ἡλιοδώρας' AP 5.135 (Mel.); both senses (I and II) are appropriate in Od. 16.456, Pl. Prt. 322b, etc.
in turn, S. El. 371, Ar. Ach. 342, Call. Dian. 87, etc. ; π. ὁ κῦρος ἠρώτα X. An. 1.6.7; π. ἀπαιτῶ Pl. R. 612d; again, πρῶτον μέν… ἔπειτα π. Arist. Pol. 1289b29, etc. (In compos. πάλιν sts. means doubly, as in παλιμμήκης, παλίνσκιος.)

1) zurück, rückwärts, εἰς τοὐπίσω, Scholl. u. VLL, wie Aristarch. schon bemerkt, die einzige Bdtg des Wortes bei Hom. (vgl. Schol. Il. 9.56 u. sonst, τὸ πάλιν οὐκ ἔστιν ἐκ δευτέρου ὡς ἡμεῖς, ἀλλ' ἀντὶ τοῦ ἔμπαλιν ἐρεῖ, ἐναντίως). also vom Orte ; πάλιν ᾤχετο Il. 1.380, u. oft bei Verbis der Bewegung ; πάλιν ἄγεν ὀξέες ὄγκοι, Il. 4.214 ; auch πάλιν δ' ὅγε λάζετο μῦθον, er nahm das Wort zurück, 4.357, vgl. Od. 13.254, wo es im Ggstz von ἀληθέα εἰπεῖν gesagt ist, das Gegenteil von dem, was man meint, sagen ; πάλιν ἐρεῖν, widersprechen, Il. 9.56. – Hom. vrbdt auch ἐχώρησαν πάλιν αὖτις, Il. 17.533 u. öfter, ἂψ πάλιν εἶσι, 18.280, αὐτοὶ δ' αὖτ' οἶκόνδε πάλιν κίον, Od. 13.125, πάλιν ὀπίσσω, 11.149 ; πάλιν ἐξοπίσω Hes. Th. 181 ; – πάλιν ποίησε γέροντα, sie machte ihn zurück zum Greise, Od. 16.456, d.i. sie bildete ihn wieder zum Greise um ; – πάλιν δοῦναι, zurückgeben, z.B. den Leichnam eines Gefallenen, Il. 22.259, wie Soph. sagt αὖθις πάλιν δοῦναι, Phil. 1216 ; πάλιν ἀπέδωκε, Xen. An. 6.4.37 ; selten c. gen., πάλιν τράπεθ' υἷος ἑοῖο, sie wandte sich zurück von ihrem Sohne, Il. 18.138 ; δόρυ πάλιν ἔτραπεν Ἀχιλλῆος, sie wandte den Speer zurück von Achilleus, 20.439 ; πάλιν κίε θυγατέρος ἧς, 21.504, vgl. Od. 7.143 ; Pind. verbindet πάλιν αὖτις, Ol. 1.65, ὀπίσω πάλιν οἴκαδε, N. 3.60 ; auch νεότατος τὸ πάλιν, das der Jugend entgegengesetzte Alter, Ol. 11.87 ; κέλευθον ἥνπερ ἦλθες ἐγκόνει πάλιν, Aesch. Prom. 964 ; εἰ νόστιμός γε καὶ σεσωσμένος πάλιν ἥξει, Ag. 604, öfter ; δεῦρ' αὖθις (wiederum) ἐκπέμψω πάλιν (zurück) τὸν αὐτὸν ἄνδρα, Soph. Phil. 127, vgl. 559 ; πάλιν κατελθεῖν, aus der Verbannung zurückkehren, O.C. 607 ; ὡς τάχιστα τῆς πάλιν μέμνησ' ὁδοῦ, Eur. Or. 125 ; Ar. Av. 2, 648 ; πάλιν χώρει, μήτ' εἴσιθι, Her. 5.72 ; ἄκοντας πάλιν αὖ ἄγοντες, Plat. Prot. 318e ; πάλιν ἐκεῖνον ἥκειν αὖ νῦν, Soph. 225e ; ἄγειν, ἥκειν, Xen. An. 4.7.28, 6.2.8 u. öfter ; Folgde.
2) in dieser schon aus Hom. erwähnten Bdtg entgegengesetzt einzeln auch bei sp.D., μηδέ τῳ δόξῃ πάλιν, Aesch. Spt. 1031 ; daher ἐκβαλεῖν πάλιν, Soph. O.R. 849, aufheben ; vgl. noch Eur. Herc.F. 777, χρόνου γὰρ οὐδεὶς ἔτλα τὸ πάλιν εἰσορᾶν, den Wechsel der Zeit ; auch in Prosa, dagegen, wechselweise, auch seinerseits, νῦν δὲ πάλιν αὐτὸς ταὐτὸν τοῦτο ἔπαθε, Plat. Gorg. 482d ; νῦν δ' αὖ πάλιν φαμὲν ἐκεῖνο τὸ αἰσχρόν, Lach. 193d, vgl. Rep. VI.507b, X.612d ; u. so auch Folgde. Wie aber im Deutschen wiedern, wider eigentlich derselbe Begriff ist, bedeutet auch πάλιν
3) wieder, wiederum, noch einmal, denn den Weg, den man zurückmacht, legt man zum zweitenmal zurück ; so gew. bei den Attikern ; ὡς λέγοις πάλιν, Aesch. Ag. 310, öfter ; τὸ σὸν φράσον αὖθις πάλιν μοι πρᾶγμα, Soph. Phil. 342 ; ὄλωλας, εἴ σε ταῦτ' ἐρήσομαι πάλιν, O.R. 1166 ; δαίνυται γὰρ αὖ πάλιν, Tr. 1078 ; πάλιν ἐξ ἀρχῆς, Ar. Pax 1292 ; u. gehäuft πάλιν αὖ, wie αὖ πάλιν, Plut. 622, Av. 434 ; πάλιν αὖθις Ran. 1482 ; αὖ πάλιν αὖθις Nub. 962 ; τοῦτ' αὐτὸ πάλιν αὖ διαιρεῖν ἀναγκαῖον, Plat. Polit. 261a, öfter (vgl. auch αὖθις); u. so auch Folgde ; πάλιν ὁ Κῦρος ἠρώτα, er fragte wiederum, Xen. An. 1.6.7 ; wiederholt, ἔγχει καὶ πάλιν εἰπέ, πάλιν, πάλιν Mel. 98 (V.136). – In πάλιν δοῦναι, λαβεῖν u. ä. Vrbdgn, die häufig vorkommen, fällt der Begriff des Zurückgebens mit dem Nochmaligen, Wiederholten zusammen. – sp.D. haben auch die Form πάλι, s. oben.
[Diophant. ep. (APP 19) hat neben πάλι auch πάλιν mit langer Endsilbe gebraucht in der Arsis des Verses.]

πάλιν, adv.,
[in LXX for שׁוּב, etc. ;]
__1. of place, back, backwards (LS, see word).
__2. Of time, again, once more: Mat.4:8, Mrk.2:13, Luk.23:20, Jhn.1:35 (and freq.), Act.17:32, Rom.11:23, Gal.1:9, Heb.1:6, al; pleonastically, π. ἀνακάμπτειν, Act.18:21; ὑποστρέφειν, Gal.1:17; εἰς τὸ π., 2Co.13:2; π. ἐκ τρίτου (Bl., §81, 4), Mat.26:44; ἐκ δευτέρου, Mat.26:42, Act.10:15; π. δεῦτερον, Jhn.4:54 21:16; π. ἄνωθεν ( Wis.19:6), Gal.4:9.
__3. Rhetorically, again;
__(a) further, moreover: Mat.5:33, Luk.13:20, Jhn.12:39, al.;
__(b) in turn, on the other hand (Soph.; LXX: Wis.13:8 16:23, al.): Luk.6:43, 1Co.12:21, 2Co.10:7, 1Jn.2:8.
(AS)