ατος (τὸ) [πᾰ]
   I tout événement qui survient et affecte le corps ou l’âme, particul. en mauv. part :
      1 au phys. maladie, HPC. V. med. 8 ; PLAT. Rsp. 439 d ; au plur. symptômes d’une maladie, HPC. 1616 f ;
      2 affliction, malheur, THC. 4, 48 ; SOPH. Tr. 142, etc. ; d’ord. au plur. HDT. 8, 136 ; SOPH. O.C. 361, etc. ;
      3 état du corps ou de l’âme soumis à ces influences, disposition physique ou morale, XÉN. Cyr. 3, 1, 17 ; d’ord. au pl. PLAT. Rsp. 389 c, 511 d, etc. ; p. opp. à ποιήματα, PLAT. Soph. 248 b ; à ἔργα, PLAT. Leg. 777 c ; d’où en gén. passions, ARSTT. Pol. 1, 5, 9 ; Rhet. 2, 22, 16, etc. ;
   II p. ext. tout événement qui se produit en dehors de nous, événement, accident (événements dans un poème, PLAT. Rsp. 393 b ; formes et changements d’un gouvernement, PLAT. Leg. 681 d ; ce qui se passe au ciel, etc. PLAT. Ion 531 c, etc. ; propriétés des corps, ARSTT. An. post. 1, 10, 4, etc.) ; particul. dans les écriv. eccl. la Passion, NT. 2Cor. 1, 5, etc. ;
   III le fait de supporter, de souffrir, AR. Th. 199.

Étym. πάσχω.

ατος, τό, dat. pl. παθημάτοις Com.Adesp. 283 (Aetol. acc. to Eust. 279.42, 1761.36) : — that which befalls one, suffering, misfortune, S. Tr. 142, Th. 4.48, etc. ; τὸ π. τοῦ Χριστοῦ the passion of Christ, 2 Ep. Cor. 1.5; of good fortune, χαῖρε παθὼν τὸ π. (deification) Orph. Fr. 32f; mostly in pl., Hdt. 8.136, etc. ; παθήμαθ’ ἅπαθον S. OC 361; ἀκούσια π., opp. ἑκούσια καὶ ἐκ προνοίας ἀδικήματα, Antipho 1.27; τὰ δέ μοι π. μαθήματα γέγονε my sufferings have been my lessons (cf. πάθος 1.2), Hdt. 1.207, cf. Ar. Th. 199, Pl. Smp. 222b.
emotion or condition, affection, π. τῆς ψυχῆς εἶναι τὴν σωφροσύνην, οὐ μάθημα X. Cyr. 3.1.17, cf. Pl. Phd. 79d; opp. ποίημα, Id. Sph. 248b; τὸ τῆς ἑτέρας χειρὸς π. Plot. 4.9.2; but in early writers mostly in pl., affections, feelings, opp. ποιήματα, Pl. R. 437b; τὰ περὶ τὸ σῶμα π. Id. Phlb. 33d; ὅσα διὰ τοῦ σώματος π. ἐπὶ τὴν ψυχὴν τείνει Id. Tht. 186c; π. ἐν τῇ ψυχῇ γιγνόμενα Id. R. 511d; παθήμασιν ὑπηρετεῖν obey the feelings, Arist. Pol. 1254b24; opp. ἤθη, ἕξεις, Id. Rh. 1396b33, cf. Po. 1449b28.
Medic., pl., troubles, symptoms, Hp. VM 2, Epid. 2.2.24; π. καὶ νοσήματα Pl. R. 439d, cf. 389c.
in pl., incidents, happenings, τὰ ἐν… Ὀδυσσείᾳ π. ib. 393b; πάντα εἴδη καὶ π. πολιτειῶν Id. Lg. 681d.
incidents or changes of material bodies, τὰ οὐράνια π. Id. Ion 531c, cf. Phd. 98a; τὰ τῆς σελήνης π. Arist. Metaph. 982b16, cf. Mete. 363a24, 365a12. in Logic, incidents, properties, or accidents, Pl. Phdr. 271b, Prm. 141d, 157b, Arist. APo. 76b13, Cael. 310a20; τὰ π. τὰ αἰσθητά, of colour, etc., Id. Sens. 445b4.

τό, das Erlittene, das Leid, Unglück, Alles, was Einem zustößt ; πεύσει τὰ κείνης ἀθλίας παθήματα, Soph. O.R. 1240, öfter ; auch des Gemütes, Kummer, Phil. 334, Tr. 141 ; Eur. I.T. 670 ; Ar. sagt τὰς συμφορὰς γὰρ οὐχὶ τοῖς τεχνάσμασιν φέρειν δίκαιον ἀλλὰ τοῖς παθήμασιν, Th. 199 ; im plur. auch Her. 1.207, 8.136 ; Thuc. 1.23 u. öfter, wie Plat., der πάθημα u. ποίημα einander gegenüberstellt, Soph. 248b, Rep. IV.437b ; auch ἔργα καὶ παθήματα, Legg. VI.777c ; τῶν περὶ τὸ σῶμα ἡμῶν ἑκάστοτε παθημάτων, Phil. 33d ; παθήματα πάσχειν, Polit. 270e u. sonst, auch einen leidenden Zustand, eine Lage, Stimmung ausdrückend ; so auch Xen. Cyr. 3.1.17 ; ἀκούσια, Antiph. 1.27 ; τὰ τῆς σελήνης παθήματα, Arist. metaph. 1.2.9 ; u. übh. = πάθος, vgl. anal. post. 1.10.5.
Bei den Medic. Krankheit, krankhafte Zufälle. – Eust. 279.42 führt einen äol. dat. παθημάτοις für παθήμασιν auf.

πάθημα, -τος, τό
(< πάσχω), like πάθος,
__1. that which befalls one, a suffering, affliction: pl., Rom.8:18, 2Co.1:6-7, Col.1:24, 2Ti.3:11, Heb.2:10 10:32, 1Pe.5:9; of Christ's sufferings: τὰ εἰς Χ., 1Pe.1:11; τ. Χριστσῦ, 1Pe.5:1; id. as shared by Christians, 2Co.1:5, Php.3:10, 1Pe.4:13.
__2. a passive emotion, affection, passion: Gal.5:24; τ. ἀμαρτιῶν, Rom.7:5
__3. = τὸ πάσχειν, an enduring or suffering: with genitive obj., Heb.2:9.†
SYN.: see: πάθος (AS)