οὗ, οἷ, ἕ :
   I pron. réfléchi de la 3^e pers. :
      1 gén. οὗ, masc. et fém. de soi, rare chez les Att. SOPH. O.R. 1257 ; PLAT. Conv. 174 d, Rsp. 393 e, etc. ; épq. et ion. ἑο, enclit. OD. 14, 461 ; εὑ, enclit. IL. 14, 427, etc. ; HDT. 3, 135 ; εἷο, IL. 4, 400 ; ἑεῖο ou ἑοῖο, A.RH. 1, 1032 ; ἕθεν, ESCHL. Suppl. 66 ; enclit. IL. 9, 686 ; pléonast. οὗ ἕθεν, A.RH. 1, 362 ; 4, 1471 ;
      2 dat. οἷ, masc. et fém. à soi : οἷ αὐτῷ, IL. 16, 47, etc. ; épq. et ion. ἑοῖ αὐτῷ, IL. 13, 495 ; OD. 4, 38, à soi-même ; rare chez les Att. ESCHL. Ag. 1147, etc. ; en prose réc. LUC. Bis acc. 1, 34, etc. ; après le dat. de la pers. HDT. 2, 175, etc. ;
      3 acc. ἕ, masc. fém. et neutre, soi : ἓ αὐτόν (d’où att. ἑαυτόν) OD. 8, 396 ; ἓ αὐτήν (d’où att. ἑαυτήν) IL. 14, 162 ; enclit. ἑ, IL. 1, 236 ; épq. ἑέ, IL. 24, 134 ; au neutre, HH. Ven. 268 ; au lieu de ἕ on rencontre la forme primit. σφε ou μιν, νιν (v. ces mots) ;
   II pron. réfléchi de la 1^e pers. moi-même, A.RH. 3, 99 ;
   III pron. pers. de la 3^e pers. lui, elle, seul. dat. οἱ enclit. à lui, à elle, IL. 1, 72, 79, etc.

➳ avec le Ϝ dans les dial. éol. et dor. gén. ϝέθεν, ALC. 6 Ahrens ; dat. ϝοῖ, SAPPH. (DYSC. Pron. 106 a) etc. ; acc. ϝέ, CIG. 4725 add.

Étym. indo-europ. *se, *sue « se » ; cf. lat. sē, sscr. sva-, lat. suus ; cf. σφε-.

adv. v. ὅς.

gen. of relat. and possess. Prons. ὅς ; as Adv.
where, v. ὅς, ἥ, ὅ A b. 1.

(gen. von ὅς, ἥ, ὅ), relatives Correlativum zum Fragewort ποῦ, wo, da wo ; οὗ Σπερχειὸς ἄρδει πεδίον, Aesch. Pers. 478 ; Eum. 177 ; ποῦ 'σθ' ὁ χῶρος οὗτος, οὗ τόδ' ἦν πάθος, Soph. O.R. 732 ; χῶρον, οὗ με χρὴ θανεῖν, O.C. 1517, öfter ; eben so οὗπερ, αὐτοῦ μέν' οὗπερ κἀφάνης, wo du ja auch erschienst, 77, vgl. Aj. 1216 ; εἴσ' οὗπέρ εἰσιν, O.C. 337 ; ἔστιν οὗ, an manchen Orten, Eur. Or. 630 ; ἐκεῖ οὗ λέγω, Plat. Theaet. 172b ; οὗ δὴ τίνουσι δίκην ζῶντες τὸν εἰκότα βίον, 177a, öfter ; ἐάν πως αἴσθῃ οὗ εἶ, wo du bist, wie es mit dir steht, Alc.I, 122d ; κώμην δὲ δείξας αὐτοῖς, οὗ σκηνήσουσιν, wo sie sich lagern sollten, Xen. An. 4.7.27 ; mit ausgelassenem ἐκεῖσε, μικρὸν προϊόντες, οὗ ἡ μάχη ἐγένετο, dahin, wo die Schlacht geliefert wurde, 2.1.6 ; Thuc. 2.86 u. Sp., auch c. gen., οὗ κακῶν ἦν, Luc. Tox. 17. – Auch übertr., wie ubi, die Zeitumstände zu bezeichnen, οὗ γὰρ τοιούτων δεῖ, τοιοῦτός εἰμ' ἐγώ, Soph. Phil. 1038, vgl. El. 1250.

gen. sing. des Pronomens der dritten Person, = αὑτοῦ, αὑτῆς und αὐτοῦ, αὐτῆς ; Pind. oft ; bei Hom. nur in den epischen Formen ἕο, ἕθεν, εἷο (Il. 4.400), εὗ, die auch zuweilen enklitisch gebraucht werden, ἕο, Od. 14.461, εὗ, Il. 14.427, 15.165, ἕθεν, 9.686, 15.199 ; ἕθεν hat auch Aesch. Suppl. 64, ὤλετο πρὸς χειρὸς ἕθεν ; – Soph. μητρῴαν δ' ὅπου κίχοι διπλῆν ἄρουραν οὗ τε καὶ τέκνων, O.R. 1257 ; – selten in Prosa, περιμένοντος οὗ, Plat. Symp. 174d ; μετὰ οὗ, Rep. III.393e, für ἑαυτοῦ. – Vgl. οἷ, ἕ.

oὗ
(prop. genitive of ὅς),
adv. of place, where, whither;
__(a) in answer to the question 'where?' (= ubi): Mat.2:9 18:20, Luk.4:16-17 23:53, Act.1:13 2:2 7:29 12:12 16:13 20:6, 8 25:10 28:14, Rom.9:26' (LXX), Col.3:1, Heb.3:9' (LXX), Rev.17:15; of condition, Rom.4:15 5:20, 2Co.3:17;
__(b) in answer to the question 'whither?' (= quo): Mat.28:16, Luk.10:1 24:28; before ἐάν, with subjc., 1Co.16:6.†
(AS)