'adv. et prép. :
   I adv. :
      1 à cause de quoi, c’est pourquoi, IL. 9, 505 ; OD. 3, 61 ;
      2 à cause de ce que, parce que, puisque, IL. 11, 21, etc. ; ESCHL. Suppl. 639 ; SOPH. Ph. 586, etc. ; en ce sens dans les inscr. att. CIA. 1, 487, 1 (du 6^e au 5^e siècle av. J.C.), etc. ; v. Meisterh. p. 177, 25 ; οὕνεκ' ἄρα, IL. 7, 140, etc. ; οὕνεκα δή, IL. 3, 403, puis donc que ;
      3 comme quoi, à savoir que, que (comme ὅτι) après les verbes signifiant savoir, dire ou penser (εἰδέναι, OD. 5, 216 ; ἴσθι, SOPH. Ph. 232 ; νοεῖν, OD. 7, 300 ; ἐννοεῖν, SOPH. Ant. 63 ; λέγειν, EUR. I.A. 102, etc.) ; μάθ' οὕνεκα, SOPH. O.R. 708, sache que, etc. ;
   II prép. (d’ord. après son rég.) à cause de, gén. ESCHL. Pr. 345, etc. ; SOPH. Ph. 774, etc. ; dans une inscr. att. en vers, CIA. 4, b, 491, 8 (5^e siècle av. J.C.), v. Meisterh. p. 177, 26 ; rar. en prose, DÉM. 59, 39 Baiter-Sauppe.

➳ La forme οὕνεκα paraît avoir été très us. en poésie att. ; sel. les calculs de J. Wackernagel résumés par Meisterh. la proport. des ex. de οὕνεκα et de εἵνεκα dans les inscr. att. serait la suiv. : dans Aristoph. 22 ex. de οὕνεκα, contre 8 de εἵνεκα ; dans les autres Com. 30 de οὕνεκα contre 12 de εἵνεκα ; dans Soph. (cod. Mediceus) 25 de οὕνεκα, pas un de εἵνεκα ; dans Eschyle (cod. Laurentianus) 4 de οὕνεκα, 2 de εἵνεκα ; dans EUR. (meill. mss.) seul. οὕνεκα.

Étym. οὗ gén. de ὅς, ἥ, ὅ, ἕνεκα.

'

and (usu. before a vowel) οὕνεκεν (first in Pi., v. infr.); relat. Conj. for οὗ ἕνεκα, on account of which, wherefore, δὸς δ’… ἐμὲ πρήξαντα νέεσθαι, οὕ. δεῦρ’ ἱκόμεσθα Od. 3.61; ἡ δ’ Ἄτη σθεναρή τε καὶ ἀρτίπος, οὕ. πάσας… ὑπεκπροθέει Il. 9.505; οὕνεκεν τὸ πεποναμένον εὖ μὴ… κρυπτέτω Pi. P. 9.93. correlat. to τοὔνεκα, because, after τοῦδ’ ἕνεκα Il. 1.111; after τῷ Od. 13.332; but usu. without any antec. expressed, Il. 1.11, etc. ; οὕνεκ’ ἄρα 7.140, 11.79; οὕ. δή 3.403, cf. Pi. N. 9.36, A. Supp. 639 (lyr.), Fr. 374, S. Ph. 586, al. ; οὕνεκα πιστὸς ἔφυς IG1². 1017; οὕνεκεν πλεῖ τὴν θάλασσαν Herod. 2.21. like ὅτι, that, i.e.
the fact that, after οἶδα Od. 5.216; ἔγνω h.Ap. 376; ἐνόησε Od. 7.300; ἐρέει 16.379, cf. 330, 15.42; τόδε… νεμέσσα 23.214; in Trag., after ἴσθι S. Ph. 232; ἐννοεῖν Id. Ant. 63; μαθεῖν Id. OT 708; αἰσθάνεσθαι Id. El. 1478; λέγειν E. IA 102. οὕνεκα (in this sense rarely οὕνεκεν, Herod. 1.84), as Prep. c. gen., = simple ἕνεκα, εἵνεκα, on account of, because of, sts. following its case, Sol. 37.5; freq. in Trag., as A. Pr. 347, Ag. 823, S. Ph. 774, El. 387, al. (S. never uses ἕνεκα); whereas reversely in Call., A.R. 4.1523, and even in h.Ven. 199, εἵνεκα, ἕνεκα are used for οὕνεκα, because. — It has been suggested that the Ion. form εἵνεκα shd. be restd. for οὕνεκα, wherever it occurs as a Prep. ; εἵνεκα occasionally occurs in Mss., as A. Supp. 188, Ar. Pax 210, Lys. 74, Ec. 659; but οὕνεκα as a Prep. freq. occurs in Inscrr., IG1². 802, 1037, 2.1334.11, etc. ; οὕνεκεν χρόνου in respect of years, Poet. in PMich. Zen. 77.9 (iii BC). — Poet. word, rare and late in Att. Prose, IG 2 l.c. (iii AD), f.l. in Th. 6.56, D. 49.36, 53, 59.39.

u. vor einem Vokal οὕνεκεν :
1) = οὗ ἕνεκα, weswegen, weshalb, Od. 3.61 ; gew. deswegen weil, weil, Hom., bei dem es teils dem Demonstrativum τοὔνεκα entspricht, wie Il. 3.403, 405, οὕνεκα δὴ νῦν … τοὔνεκα δὴ νῦν, vgl. Hes. Th. 88, auch Il. 11.21, u. τοῦδ' ἕνεκα 1.111, wie τῷ Od. 13.332, teils ohne solche Beziehung gesetzt ist ; οὕνεκ' ᾤκτισαν ἡμᾶς, Aesch. Suppl. 630 ; οὗτος δέ μοι φίλος μέγιστος, οὕνεκ' Ἀτρείδας στυγεῖ, Soph. Phil. 582 ; O.C. 34 u. öfter ; οὕνεκεν, Pind. N. 9.36 ; Parmenid. 95. – Auch zum Ausdruck eines Objektivsatzes, ganz wie ὅτι, daß, nach οἶδα, Od. 5.216, wie Soph. Phil. 232 ; νοεῖν, Od. 7.300 ; ἐρεῖν, 16.379 ; νεμεσᾶν, 23.214 ; γνῶναι, h.Apoll. 376 ; ὁρῶ, Soph. Phil. 828 ; μανθάνω, O.R. 708 ; ἐξαγγέλλω, O.C. 1397 ; αἰσθάνομαι, El. 1470. Es ist mit dem indicat. verbunden.
2) = ἕνεκα, wegen, cum gen., oft bei den Tragg. u. Ar.; γυναικὸς οὕνεκα, Aesch. Ag. 797 ; Soph. Phil. 1027, O.R. 383, Aj. 321 u. öfter ; auch, wie ἕνεκα, in Ansehung, was anbetrifft, τοῦδέ γ' οὕνεκα κήρυσσε El. 595, νῦν δ' ἕκηλά που τῶν τῆσδ' ἀπειλῶν οὕνεχ' ἡμερεύσομεν 727, θάρσει προνοίας γ' οὕνεκ'· οὐ δοθήσεται Phil. 763 ; Eur. Or. 84 u. öfter ; wie sich Aesch. Prom. 345, Suppl. 185 die v.l. εἵνεκα findet, so auch Ar. Pax 210, Lys. 74 (vgl. εἵνεκα), – selten in Prosa, wie Dem. 59.39.