'(f. -άσω, ao. οὔτασα, pf. inus. ; pass. ao. οὐτάσθην, pf. οὔτασμαι) blesser, frapper de manière à blesser ; avec l’acc. de l’objet atteint : τινά, IL. 21, 576 ; EUR. Rhes. 255, blesser qqn ; στῆθος, IL. 13, 438, frapper qqn à la poitrine ; avec l’acc. de la pers. ou de la chose atteinte suivi de κατά avec l’acc. de la partie : τινὰ κατ' οὖς, IL. 20, 472 ; παρ' ἀσπίδα, IL. 16, 311, frapper qqn à l’oreille, près du bouclier ; avec double acc. celui de la personne atteinte et celui de la partie : οὐτ. τινὰ χεῖρα, IL. 5, 458, frapper qqn à la main ; rar. l’acc. de la pers. atteinte et celui de la blessure : ἕλκος ὅ με βροτὸς οὔτασεν ἀνήρ, IL. 5, 361, la blessure que m’a faite un mortel ; avec l’acc. de la pers. et le dat. de l’instrument : τινὰ ἔγχεϊ, IL. 20, 459, blesser qqn d’une javeline.

➳ Impf. pass. 3 pl. οὐτάζοντο, IL. 7, 273 ; 12, 427. Ao. part. οὐτασθείς, LYC. 242. Pf. 3 sg. οὔτασται, IL. 16, 26 ; part. οὐτασμένος, OD. 11, 535 ; ESCHL. Ag. 1344.

Étym. cf. οὐτάω.

'

v. οὐτάω.

wie οὐτάω, verwunden, eigtl. nur im Nahkampf mit Hieb- oder Stoßwaffen, im Ggstz von βάλλω, Il. 14.424, 21.576, vgl. βάλλω ; bes. Il. 16.26 ff.; οὔτ' ἂρ βεβλημένος ὀξέϊ χαλκῷ, οῦτ' αὐτοσχεδίην οὐταομένος Od. 11.536 ; ξιφέεσσι αὐτοσχεδὸν οὐτάζοντο, Il. 7.273 ; mit dem acc. der Person oder des Gliedes, welches verwundet wird, τὸν οὐτάζων ἔγχεϊ 20.459, οὔτασε χεῖρα 5.336, μετάφρενον οὔτασε δουρί 7.258 ; Hes. Sc. 461 ; pass. οὐτασται, Il. 11.861 ; auch mit doppeltem acc., Κύπριδα οὔτασε χεῖρα, 5.458, u. anders, ἕλκος, ὅ με βροτὸς οὐτασεν ἀνήρ, 5.361, die Wunde, welche der Mann mir schlug ; selten von Sachen, οὔταζον σάκος, 13.552, sie trafen, beschädigten den Schild, wie 7.258 ; Hes. Sc. 363. – Auch bei den Tragg.; καιρίως οὐτασμένος, Aesch. Ag. 1317 ; οὐτάσας πυρί, vom Blitze, Eur. Hipp. 684 ; τοξεύμασιν, Herc.Fur. 199 ; τίν' ἄνδρα οὐτάσει, Rhes. 255 ; sp.D., wie Opp., βελέεσσιν, Hal. 2.373, 4.522.