α, ον :
   I qui concerne la queue, de la queue, IL. 23, 520 ; A.RH. 2, 571 ; subst. ἡ οὐραίη (ion.) la queue (d’un chien, BABR. 111, 3 ; d’un serpent, ARÉT. p. 135, 9) ;
   II p. ext. :
      1 de derrière, THCR. Idyl. 25, 269 ; ARAT. 144, etc. ;
      2 qui est à l’extrémité ; subst. τὸ οὐραῖον, ARSTT. H.A. 1, 5, 10 ; HPC. 403, 2 ; ATH. 301 d ; τὰ οὐραῖα, SOPH. fr. 700 Dind. ; EUR. Ion 1154, la queue, l’extrémité.

Étym. οὐρά.

α, ον, (< οὐρά) of the tail, τρίχες ἄκραι οὐραῖαι Il. 23.520; ἄκρα οὐ. πτερά A.R. 2.571, cf. Euph. 51.6, Orib. 8.6.15; generally, τὰ οὐ. the tail or hindmost parts of fish, Hp. Vict. 3.79; πόδες the hind-feet, Theoc. 25.269, Arat. 352. οὐραῖον, τό, tail, Achae. 27.3; κυνός Men. Kol. Fr. 7; Ἄρκτος στρέφουσ’ οὐραῖα E. Ion 1154; in fish, tail-fin, S. Fr. 762, Arist. HA 490a4, al., dub.l. in Arat. 363; τὰ οὐ.
hinder part, rear, Ph. 2.109, Luc. VH 1.35, 2.1. οὐραῖον, τό, = τὸ πέρας τοῦ ὀστέου, of the coccyx, Gal. 15.863.

ὁ, Egypt. word, = βασιλίσκος II, Horap. 1.1.

zum Schwanze gehörig ; τρίχες ἄκραι οὐραῖαι, die Spitze der Schwanzhaare, Il. 23.520 ; πτερόν, Schwanzfeder, Luc. Gall. 28 ; ἄρκτος στρέφουσ' οὐραῖα, Eur. Ion 1154, adverbial, zuletzt, zum äußersten ; πόδες, Hinterfüße, Theocr. 25.269 ; τὸ οὐραῖον, der Fischschwanz, das Schwanzende, Soph. frg. 700 u. oft bei Ath., z.B. Archestr. VII.303 ; u. übh. der letzte Teil, τὰ οὐραῖα τῆς ὕλης, Luc. V.H. 1.35.