'οὐδέ·ποτε, adv., jamais, avec un passé, IL. 5, 789, etc. ; OD. 5, 39, etc. ; XÉN. An. 2, 6, 13, etc. ; un prés. PLAT. Gorg. 473 b ; CALL. Del. 223 ; ou un fut. AR. Nub. 3 ; XÉN. Cyr. 2, 2, 3, etc. ; οὐδέ peut être séparé de ποτε, IL. 6, 99, etc.

➳ Ion. οὐδέκοτε, HDT. 8, 111 ; dor. οὐδέποκα, THCR. Idyl. 2, 157 ; 13, 10 ; dev. un esprit rude, οὐδέποχ', THCR. Idyl. 2, 4.

Étym. οὐδέ, ποτέ.

'

in Ion. Prose οὐδέκοτε, Dor. οὐδέποκα prob. in IG2². 1126.5 (cf. μηδέποκα ib. 11), etc. ; — Conj. and Adv. and not ever or nor ever, not even ever or never, in Hom. mostly with past tenses, Il. 1.155, 5.789, al. ; but with pres., Od. 10.464, Hes. Th. 759; with fut., Od. 2.203, Hes. Op. 176; in Att., οὐδέποτε is commonly found with pres. or fut. (or its equivalent, as in οὐδέποτε μὴ λειφθῇ SIG 800.29 (Lycosura, i AD)), οὐδεπώποτε with past tenses, so οὐδέποτε ἐπὶ μέλλοντος…, ἐπὶ δὲ παρῳχημένου τὸ οὐδεπώποτε Phryn. PS p. 91 B. ; but οὐδέποτε occurs with past tenses in Com.Adesp. 23 (cited by Phryn. l.c.), X. An. 2.6.13, Ages. 11.7, Oec. 20.22, Aeschin. 3.151, Men. 653; cf. οὐδέποτε tam in praeterito quam in futuro, quomodo et nos ΄nunquam΄, Priscian. Inst. 18.257; in late writers the reference of πω to past time was neglected, v. οὐδεπώποτε, and cf. ἐξ ὧν ἀνάγκη… μηδεπώποτε ἐλευθερίας ἐπιτυγχάνειν D.Chr. 14.1; cf. οὐδέπω, οὔποτε, οὔπω, οὐπώποτε, also μηδέποτε, μηπώποτε. — In Hom. οὐδέ ποτε shd. prob. be written divisim; sts. a word is put between, as in Il. 6.99.

ion. οὐδέκοτε, auch nicht jemals, d.i. niemals, nie ; gew. mit dem Präteritum, und in Bezug auf eine andere Zeitdauer, ὄφρα μὲν ἐς πόλεμον πωλέσκετο δῖος Ἀχιλλεύς, οὐδέποτε Τρῶες πρὸ πυλάων οἴχνεσκον, Il. 5.788 ; οὐδέ ποτ' ἔσβη πῦρ, 9.471, u. sonst ; auch getrennt, οὐδ' Ἆχιλῆά ποθ' ὧδέ γ' ἐδείδιμεν, 6.99 ; u. so auch in Prosa, wiewohl selten (vgl. οὐδεπώποτε); φιλίᾳ ἑπομένους οὐδέποτ' εἶχεν, Xen. An. 2.6.13 ; vgl. Lobeck Phryn. p. 458 ; – auch c. praes., Od. 10.565 ; Hes. Th. 759, wie Plat. Gorg. 473b ; – c. fut., Od. 2.203 ; Hes. O. 178 ; οὐκ ἔμελλον ἄρα λείψειν οὐδέποτε, Soph. Phil. 1073 ; – öfter auch zweimal neben einander, 1182 ; u. so gew. in Prosa, Plat. Phil. 37b, Soph. 261c u. sonst. – Uebrigens schwankt die Schreibart oft, u. es wird bald in einem Worte, bald getrennt geschrieben.

οὐδέ-ποτε,
adv. [in LXX: Exo.10:6 (לֹא), etc. ;]
never: Mat.7:23 9:33 26:33, Mrk.2:12, Luk.15:29, Jhn.7:46, Act.10:14 11:8 14:8, 1Co.13:8, Heb.10:1, 11. Interrog., Mat.21:16, 42, Mrk.2:25 †
(AS)