ου (ὁ) :
   I taon, insecte dont la piqûre rend les animaux furieux, OD. 22, 300 ; ESCHL. Pr. 568 ; PLUT. M. 55 e, etc. ;
   II p. ext. :
      1 aiguillon, d’où piqûre, et p. suite, transport de fureur, de douleur, de désir, SOPH. Tr. 1254, etc. ; EUR. Hipp. 1300, etc. ; PLAT. Rsp. 577 e, etc., PLUT. M. 994 a ; τινος, ANTH. 11, 389, désir furieux de qqn ou de qqe ch. ;
      2 coup au jeu de dés, EUB. (POLL. 7, 205) ;
      3 sorte d’oiseau, ARSTT. H.A. 8, 3.

Étym. οἴσω ; cf. ὀϊστός.

ὁ, gadfly, breese, prob.
Tabanus bovinus, an insect which infests cattle, τὰς μέν τ’ αἰόλος οἶ. ἐφορμηθεὶς ἐδόνησεν, ὥρῃ ἐν εἰαρινῇ Od. 22.300 ; of the fly that tormented Io, A. Supp. 541 (lyr.), Pr. 567 sq. (lyr.) (also called μύωψ, ib. 675, Supp. 308 ; but the two are distd. by Arist. HA 490a20, 596b14).
an insect that infests tunny-fish, prob.
Brachiella thynni, ib. 557a27, 602a28.
a small insectivorous bird, perh.
Sylvia trochilus, ib. 592b22.
metaph, a sting, anything that drives mad, κεραυνοῦ οἶ. E. HF 862 ; οἴστροις Ἐρινύων Id. IT 1456 ; abs., the smart of pain, agony, S. Tr. 1254.
any vehement desire, insane passion, Hdt. 2.93, E. Hipp. 1300, Pl. R. 577e, etc. ; ὄρεξις μετὰ οἴστρου καὶ ἀδημονίας Epicur. Fr. 483 ; c. gen. objecti, κτεάνων for wealth, AP 11.389 (Lucill.); generally, madness. frenzy, S. Ant. 1002, E. Or. 791 ; pl., Id. Ba. 665 ; μανιάδες οἶ. Id. IA 548 (lyr.).
in good sense, zeal, οἶ. εἰς πᾶν ἀγαθὸν ἔργον PMasp. 3.13 (vi AD).
a throw at dice, Eub. 57.5.

ὁ (verwandt mit ὀϊστός), oestrus, die Bremse, die das Vieh verfolgt und plagt, ὥρῃ ἐν εἰαρινῇ, Od. 22.300 ; Plut. discr. ad. et. am. 16 u. a.Sp.; Aesch. oft bei der in die Kuh verwandelten Io, Ἰὼ οἴστρῳ ἐρεσσομένα, Suppl. 536, οἴστρου δ' ἄρδις χρίει μ' ἄπυρος, Prom. 881, 566 ; daher Stich, Stachel, auch übertr. von heftigen Leidenschaften, πρὶν ἐμπεσεῖν σπαραγμὸν ἤ τιν' οἶστρον, Soph. Trach. 1244, κακῷ κλάζοντες οἴστρῳ καὶ βεβαρβαρωμένῳ, Ant. 989, Schol. μανίᾳ, von dem wütenden, Unglück prophezeienden Geschrei der Vögel ; oft Eur., σῆς γυναικὸς οἶστρον Hipp. 1300, μὴ θεαί μ' οἴστρῳ κατάσχωσι, Or. 789 ; sp.D., bes. von Liebesraserei, τινός, Add. 8 (VII.51); Anacr. 31.28, 59.15 ; von Fischen, ἐπεάν σφεας ἐσίῃ οἶστρος κυΐσκεσθαι, Her. 2.93 ; ὑπ' ἀνάγκης τε καὶ οἴστρου ἐλαύνεται, Plat. Phaedr. 240d, vgl. Rep. IX.577e ; οἶστρός τις κινεῖ σε ἐμφυόμενος ἐκ παλαιῶν ἀδικημάτων, Stachel, Legg. IX.854b ; Sp., im plur. neben πτοῖαι καὶ φυγαί Plut. prof. virt. sent. p. 262.