'η, ον, seul, càd. :
      1 propr. seul, unique, IL. 2, 247, etc. ; ATT. ; οἶος ἄνευθ' ἄλλων, IL. 22, 309, seul sans d’autres ; οἶος νόσφιν τινός, OD. 14, 450, seul sans qqn ; εἷς οἶος, IL. 4, 397, un seul ; δύο οἴω, IL. 24, 473 ; OD. 14, 94, deux hommes seuls ; δύο οἶαι, OD. 3, 424, deux femmes seules ; avec un gén. οἴη θεῶν, IL. 11, 74, seule d’entre les dieux ; cf. IL. 11, 693 ;
      2 isolé de, séparé de : ἀπό τινος, IL. 9, 438 ; OD. 9, 192 ; 21, 364 ; τινος δίχα, SOPH. Aj. 750, de qqn ;
      3 seul en son genre, sans égal, IL. 24, 499 ; adv. οἶον, seulement, HÉS. Th. 26 ; οἶον μή, ESCHL. Ag. 131, seulement que… ne !.

Étym. indo-europ. *Hoi-uo-, un, seulement.

'

α (Ep. η), ον, Cypr. οἶϜος Inscr.Cypr. 135.14 H. : — alone, lonely, freq. in Hom. and Hes., thrice in Pi., once in A., twice in S. (v. infr.) ; — Special usages; defined by the addition of other words, οἶ. ἄνευθ’ ἄλλων Il. 22.39 ; οἶ.…, νόσφιν δεσποίνης Od. 14.450 ; οὐκ οἶ., ἅμα τῷ γε… not alone, but…, Il. 2.822, cf. Od. 1.331, al. ; οἶ. ἐν ὄρφνᾳ Pi. O. 1.71, cf. P. 1.93 ; οἶ. (prob. cj.) ἐξέβης λαθών S. Fr. 22 ; neut. οἶον as Adv., γαστέρες οἶον naught but…, Hes. Th. 26 ; οἶον μὴ… only let not…, A. Ag. 131 (lyr.) ; οὐ… οἶον, ἀλλ’… not only…, but…, IG 3.171B22. strengthd., εἷς οἶος, μία οἴη, one alone, one only, Il. 4.397, 18.565, al. ; dual, δύ’ οἴω 24.473, Od. 14.94 ; pl., δύ’ οἴους 3.424 ; δύ’ οἶαι 16.245. sts. c. gen., οἴη γάρ ῥα θεῶν alone, the only one, of the gods, Il. 11.74 ; τῶν οἶος ib. 693 ; οἶος θεῶν Pi. Fr. 93. with a Prep., οἴη ἐν ἀθανάτοισιν alone among the immortals, Il. 1.398 ; οἶος μετὰ τοῖσι Od. 3.362 ; but οἶον ἀπ’ ἄλλων alone from, apart from, 9.192 ; οἶον ἀπ’ ἀνθρώπων 21.364 ; πῶς ἂν… ἀπὸ σεῖο… λιποίμην οἶ. ; Il. 9.438 ; οἶ. Ἀτρειδῶν δίχα clam Atridis, S. Aj. 750.
single in its kind, unique, excellent, ὃς δέ μοι οἶ. ἔην…, Ἕκτορα Il. 24.499. (Cf. OPers. aiva- ΄one΄; I.-E. oi-wo-, akin to oi-no-, v. οἴνη².)

(vgl. εἷς, ἴα, unus), allein, ohne andere Hilfe oder Begleitung ; οἶος γὰρ ἐρύετο Ἴλιον Ἕκτωρ, Il. 6.403 ; οὐκ οἶος, ἅμα τῷγε … ἕποντο, Il. 2.745 u. öfter ; οἶος ἄνευθ' ἄλλων, 22.39 ; οἶος, μηδέ τις ἄλλος ἅμα ἴτω, 24.148 ; ὁ δέ μιν ῥέα πάλλε καὶ οἶος, 5.304 u. öfter ; καὶ οἶος, auch allein, ohne Hilfe ; – verstärkt οἰόθεν οἶος, ganz allein, Il. 7.39 ; εἷς οἶος, oft, δύ' οἴω, zwei allein, 24.473, δύο οἶαι, Od. 3.424, 16.245. Aus Vrbdgn wie πῶς ἂν ἔπειτ' ἀπὸ σεῖο … λιποίμην οἶος, Il. 9.438, ist die Konstruktion οἶος ἀπ' ἄλλων zu erklären, Od. 9.192, οἶος ἀπὸ σεῖο, οἶος ἀπ' ἀνθρώπων, d.i. verlassen von dir, von den Menschen, Il. 9.438, Od. 21.364 ; auch τῶν οἶος, von denen verlassen, Il. 11.693, vgl. 74 ; – οἶος μετὰ τοῖσιν, allein unter diesen, Od. 3.362 ; οἴη ἐν ἀθανάτοισιν, allein unter den Göttinnen, Il. 1.398 ; οἶος ἐν ὄρφνᾳ, Pind. Ol. 1.71 ; οἶον μανύει, P. 1.93 ; Κάλχας μεταστὰς οἶος Ἀτρειδῶν δίχα, Soph. Aj. 737 ; Eur. Heracl. 743. – Auch, wie μόνος, einzig in seiner Art, vortrefflich, Il. 24.499. – Einzeln auch bei sp.D., in der Prosa nur als Reminiscenz aus Dichterstellen.