η, ον, très digne de pitié, lamentable, IL. 22, 76 ; OD. 11, 412, etc. ; LUC. Pr. 4 ; adv. οἴκτιστα, OD. 22, 472, de la manière la plus lamentable.

Étym. sup. dérivé de οἶκτος ; cf. οἰκτρός.

η, ον, irreg. Sup. of οἰκτρός, most pitiable, lamentable, οἴ.… δειλοῖσι βροτοῖσιν Il. 22.76 ; θάνον οἰ. θανάτῳ Od. 11.412 ; Ἀτθίσιν οἰκτίστη, σὸν φάος, Ἠριγόνη Call. Aet. 1.1.4 ; οἴ. δὴ κεῖνο ἴδον Od. 12.258 ; οἴ. ἔλεγοι A.R. 2.782 ; neut. pl. οἴκτιστα as Adv., Od. 22.472 ; also in late Prose, Onos. 42.21, Luc. Anach. 11. Adv. -τως Phalar. Ep. 96.

unregelmäßiger superl. zu οἰκτρός, unmittelbar von οἶκτος abgeleitet, der bejammernswerteste, jämmerlichste ; τοῦτο δὴ οἴκτιστον πέλεται δειλοῖσι βροτοῖσιν, Il. 22.76 ; λιμῷ δὲ οἴκτιστον θανέειν, Od. 12.342 ; οἴκτιστος θάνατος, 11.412, ὄλεθρος, 23.79 ; adv., ὅπως οἴκτιστα θάνοιεν, 22.472.