'οῦ (ὁ) :
A subst. :
   I oiseau ; particul. :
      1 oiseau de proie, IL. 1, 5, etc. ; OD. 3, 271, etc. ; ESCHL. Pr. 125, SOPH. Aj. 830, etc. ; joint à θηρσί, HÉS. O. 275 ; à θηρίοις, PLUT. Rom. 7 ;
      2 oiseau qui annonce l’avenir, IL. 12, 237, etc. ; SOPH. O.R. 310, etc. ; XÉN. Cyr. 3, 3, 22 ;
   II p. suite, présage qu’on tire du vol ou du cri des oiseaux, OD. 1, 202 etc. ; d’où présage, augure, en gén. IL. 12, 243, etc. ; HÉS. O. 779 ; HDT. 9, 91 ; THC. 6, 27 ; XÉN. An. 3, 2, 29 ; PLAT. 2 Alc. 151 c, etc. ; ὁ ἐπ' οἰωνοῖς ἱερεύς, PLUT. M. 281 a, augure, prêtre romain ; ἐπ' οἰωνοῖς καθῆσθαι, PLUT. Cæs. 47 ; ἐπ' οἰωνῶν καθίζεσθαι, PLUT. M. 281 c, siéger pour prendre les auspices ;
B adj. ailé, LYC. 721.

Étym. p.-ê. indo-europ. *h₂eu-i-, oiseau ; cf. αἰετός, lat. avis ; pour la format. cf. υἱωνός de υἱός.

'

ὁ, a large bird, bird of prey, οἰωνοί, φῆναι ἢ αἰγυπιοὶ γαμψώνυχες Od. 16.216 ; of the eagle, Κρονίωνι… φίλτατος οἰωνῶν Il. 24.293 ; called οἰωνῶν βασιλεύς by A. Ag. 114 (lyr.), Pi. O. 13.21, cf. Ar. Av. 515 ; ἀρχὸς οἰ. Pi. P. 1.14 ; mentioned as devouring carcasses, Il. 1.5, 22.335, cf. S. Ant. 205, 698, Aj. 830 ; οἰωνοὶ ὠμησταί Il. 11.453 ; θῆρές τ’ οἰωνοί τε Emp. 21.11, 130.2 ; ὑπ’ οἰωνῶν ταφέντα, of corpses devoured by carrion birds, A. Th. 1025, cf. S. Ant. 29 ; as an image of swiftness, οἰωνοῖς ἅμ’ ἕπονται Hes. Th. 268. generally, birds, opp. beasts, S. Fr. 941.11 ; so in οἰωνοκτόνος.
a bird of omen or augury, Il. 12.237, Od. 15.532, Hes. Op. 801 ; τοὺς ἄνωθεν φρονιμωτάτους οἰωνούς S. El. 1059 (lyr.) ; οὔτ’ ἀπ’ οἰωνῶν…, οὔτ’ ἐκ θεῶν του γνωτόν Id. OT 395, cf. 398 ; οἰ. αἴσιοι X. Cyr. 3.3.22, cf. Il. 12.237, Plu. 2.282d ; of augurs, καθέζεσθαι ἐπ’ οἰωνῶν, ἐπ’ οἰωνοῖς καθῆσθαι, Id. Rom. 22, Caes. 47 ; οἱ ἐπ’ οἰωνοῖς ἱερεῖς the augurs, Id. Ant. 5.
omen, token, presage, drawn from these birds, Il. 2.859, al., cf. E. Hipp. 873 ; εἷς οἰ. ἄριστος ἀμύνεσθαι περὶ πάτρης the one best omen is to fight for fatherland, Il. 12.243 ; οἰ. ἀγαθοί good omens, Hes. Fr. 134.11 ; δέκομαι τὸν οἰ. I accept the omen, hail it as auspicious, Hdt. 9.91 ; οὗτος οἰ. μέγας E. Or. 788 ; δέδοικα… τὸν οἰ. Ar. Eq. 28 ; τοῦ ἔκπλου οἰ. ἐδόκει εἶναι Th. 6.27 ; οἰωνὸν θέσθαι or τίθεσθαι take as an omen, E. Ph. 858, Pl. Alc. 2.151b ; εἰς οἰ. τίθεσθαι χρηστόν Plu. Luc. 36 ; πρὸς οἰωνοῦ τ. Ath. 1.13e ; οἰωνόν τινα ποιεῖσθαι Pl. Lg. 702c ; δι’ οἰωνοῦ λαμβάνειν, πρὸς οἰωνοῦ λαβεῖν, D.H. 2.67, 3.13 ; οἰωνοῦ χάριν Pl. Mx. 249b. as Adj., or in apposition, οἰωνὸς θεά the bird goddess, Lyc. 721. [First syll. short in S. El. 1059 (lyr.).]

ὁ (οἶος), ein einzeln, einsam fliegender Vogel, wie die Raubvögel, die nie schwarmweise fliegen, Geier u. Adler ; oft in Vrbdg mit κύων, z.B. Τρώων κορέει κύνας ἠδ' οἰωνούς Il. 8.379, ἑλώρια τεῦχε κύνεσσιν οἰωνοῖσί τε πᾶσι 1.5, σὲ μὲν κύνες ἠδ' οἰωνοὶ ἑλκήσουσι 22.335, οὔπω τόνγε κύνες φάγον οὐδ' οἰωνοί 24.411 ; ὠμησταί, 11.453 ; Od. 16.216 sind darunter begriffen φῆναι ἢ αἰγυπιοί, Als Sinnbild der Schnelligkeit, Hes. Th. 268. – Der Adler ist Zeus' Bote, Il. 24.292 ff., den Pind. βασιλεύς, ἀρχὸς οἰωνῶν nennt, Ol. 13.21, P. 1.7, wie Aesch. Ag. 113 ; αἰθέρα θ' ἁγνὸν πόρον οἰωνῶν, Prom. 281 ; πετεινῶν ὑπ' οἰωνῶν ταφέντα, Spt. 1011, öfter ; meist von Raubvögeln, wie Soph. Ant. 29, 205 u. öfter ; οἰωνοῖς βοράν, Eur. Phoen. 1628 ; σκῦλον οἰωνοῖσιν, El. 897. – Weil besonders diese größeren, einzeln fliegenden, selten gesehenen Vögel als von den Göttern gesendet und die Zukunft andeutend betrachtet wurden, ist οἰωνός der Wahrsagevogel ; οὔτι ἄνευ θεοῦ ἔπτατο δεξιὸς ὄρνις· ἔγνων γάρ μιν ἐς ἄντα ἰδὼν οἰωνὸν ἐόντα, Od. 15.531 ; τύνη δ' οἰωνοῖσι τανυπτερύγεσσι κελεύεις πείθεσθαι, Il. 12.237 ; τί τοὺς ἄνωθεν φρονιμωτάτους οἰωνοὺς εἰσορώμενος, Soph. El. 1047 ; γνώμῃ κυρήσας, οὐδ' ἀπ' οἰωνῶν μαθών, O.R. 398 ; vgl. O.C. 1316 ; αἴσιοι, Xen. Cyr. 3.2.5. – Dah. Vogelzeichen, eine aus dem Fluge oder der Stimme der Vögel entnommene Vorbedeutung der Zukunft, das Weissagen aus dem Vögelfluge, ἀλλ' οὐκ οἰωνοῖσιν ἐρύσσατο κῆρα, Il. 2.859 ; εἷς οἰωνὸς ἄριστος, ἀμύνεσθαι περὶ πάτρης, eine Vorbedeutung ist die beste, fürs Vaterland zu kämpfen, sagt Il. 12.243 Hektor, das Hinweisen auf andere Vogelzeichen ablehnend ; οἰωνοὶ ἀγαθοί, gute Vorzeichen, Hes. frg. 39.10, wie ἀμεινόνων οἰωνῶν τυχεῖν Zenob. 1.76 ; δέκομαι τὸν οἰωνόν, Her. 9.91 ; τοῦ ἔκπλου οἰωνὸς ἐδόκει εἶναι, Thuc. 6.27 ; οἰωνοῦ χάριν, Plat. Menex. 249b ; οἰωνόν τινα ποιοῦμαι, Legg. III.702c (vgl. Eur. Phoen. 865); τίθεμαι, Alc. II, 151c, vgl. Ath. I.13e πρὸς οἰωνοῦ τιθέμενος, es als eine Vorbedeutung auslegen, τὸ γιγνόμενον εἰς οἰωνὸν ἐτίθεντο χρηστόν Plut. Luc. 36 ; σημαίνουσι φήμας καὶ ἐνύπνια καὶ οἰωνούς, Xen. Symp. 4.48, vgl. Cyr. 8.7.1 ; Sp., καθεζομένους ἐπ' ἰχθύσιν ὥσπερ οἰωνοῖς διαμαντεύεσθαι Plut. Sol. anim. 23, ὁ ἐπ' οἰωνοῖς ἱερεύς, augur, Ant. 5, ἐπ' οἰωνοῖς καθήμενος Caes. 47.

1. a large bird, bird of prey , such as a vulture or eagle , and so distinguished from a common bird ὄρνις); (Homer), etc.
2. a bird of omen or augury , (Homer), etc.:—;the flight to (not from) the right, i. e. towards the East, was fortunate, and vice versa.
3. an omen, presage , drawn from these birds, Lat. auspicium or augurium , according as taken from seeing their flight or hearing their cry , (Iliad by Homer), etc.; δέκομαι τὸν οἰωνόν I accept the omen , hail it as favourable, (Herdotus Historicus)
commonly derivation from οἶος, —; most birds of prey being solitary, —; compare κοινωνός from κοινός (ML)