οἰμώζω (impf. ᾤμωζον, f. οἰμώξομαι, postér. οἰμώξω, ao. ᾤμωξα, pf. inus. ; pass. inus. au prés. et au fut. ; ao. ᾠμώχθην, pf. ᾤμωγμαι) :
      1 se lamenter, IL. 22, 408 ; ESCHL. Ag. 1599 ; SOPH. Tr. 932 ; p. suite, pleurer, regretter, se repentir, d’où les locut. οἰμώζειν λέγω σοι, AR. Pl. 58, je ne te souhaite que du mal ; οἴμωζε, AR. Ach. 1035, malheur à toi (propr. lamente-toi !) ; οἰμώξει μακρά, AR. Pl. 111, tu te lamenteras longtemps, càd. tu t’en repentiras longuement ; οἰμώξεται ὃς ἂν ἐμοὶ προσαγάγῃ τὰς χεῖρας, PLUT. Artax. 26, malheur à qui portera les mains sur moi ! cf. XÉN. Hell. 2, 3, 56, etc. ;
      2 tr. pleurer : τινά, TYRT. (PAUS. 4, 14, 5) ; SOPH. Aj. 962, qqn ; τι, SOPH. O.C. 820, qqe ch. ; d’où au pass. être pleuré, regretté, THGN. 1204 ; EUR. Bacch. 1286.

➳ Fut. réc. οἰμώξω, PLUT. M. 182 d ; SIB. 5, 295, etc.

Étym. onomatopée ; dérivé de οἴμοι.

Hom. Epigr. 14.20, Tyrt. 7, Ar. Ra. 257, etc. ; impf. ᾤμωζον Id. Lys. 516 ; fut. οἰμώξομαι Eup. 305, Ar. Pl. 111, X. HG 2.3.56, etc. ; later οἰμώξω Plu. 2.182d, AP 5.301.2 (Agath.) ; aor. ᾤμωξα Hom. (v. infr.) ; — Pass., v. infr. II. (From οἴμοι, as οἴζω from οἴ) : — wail aloud, lament, ᾤμωξέν τε καὶ ὣ πεπλήγετο μηρώ Il. 12.162, etc. ; οἰ. σμερδαλέον, ἐλεεινά, 18.35, 22.408 ; ἦ κε μέγ’ οἰμώξειε γέρων ἱππηλάτα Πηλεύς 7.125, cf. Hdt. 7.159 ; of a wounded man, οἰμώξας πέσεν Od. 18.398 ; γνὺξ δ’ ἔριπ’ οἰμώξας Il. 5.68 ; στυγνὸν οἰμώξας S. Ant. 1226 ; c. acc. cogn., Τελαμῶνος οἰ. μέλη Theopomp.Com. 64. in familiar Att., οἴμωζε, as a curse, plague take you ! Ar. Ach. 1035 ; οἰμώζετε Id. Ra. 257 ; οἰμώξἄρα σύ Id. Pl. 876 ; οἰμώξεσθ’ ἄρα Id. Nu. 217 ; οἰμώζειν λέγω σοι Id. Pl. 58, cf. Luc. Gall. 23 ; οὐκ οἰμώξεται ; Ar. Ra. 178, cf. X. HG 2.3.56, Men. Epit. 428 ; οἰμώζων καθεδεῖται Ar. Ach. 840 ; οἴμωζε μεγάλα Id. Av. 1503 ; οἰμώξει μακρά Id. Pl. 111, Men. Epit. 528 ; κολάκων οἰμωξομένων Ar. V. 1033 ; πονηροῦ σοφιστοῦ καὶ οἰμωξομένου D. 35.40 ; ἐᾶν οἰμώζειν ΄let go hang΄, PCair. Zen. 44.8 (iii BC). trans., pity, bewail, c. acc., Tyrt. 7, A. Ch. 8, S. El. 788, E. Hipp. 1405, El. 248 ; — Pass., οἰμωχθείς bewailed, Thgn. 1204 ; ᾠμωγμένον κάρα E. Ba. 1285.

(οἴμοι), fut. οἰμώξομαι, das act. οἰμώξω nur Orac.Sib., eigtl. weh mir rufen, wehklagen, jammern ; Hom. hat nur den aor. ᾤμωξεν, Il. 3.364 u. öfter ; σμερδαλέον, 15.397, ἐλεεινά, 22.408 ; ἐπιγνοὺς ἔργον οὐ καταίσιον ᾤμωξεν, Aesch. Ag. 1581 ; ἰδὼν δ' ὁ παῖς ᾤμωξεν, Soph. Trach. 928 ; – c. acc., beklagen ; νῦν οἰμῶξαι πάρα τὴν σὴν ξυμφοράν, Soph. El. 778 ; so Eur. ᾤμωξα τόλμαν, I.T. 862, ἀδελφόν, El. 248 ; pass., οἰμωχθείς, betrauert, Theogn. 1204 ; – μακρά, μεγάλα, Ar. Plut. 111, Av. 1503 ; – οἴμωζε, eine gewöhnliche Verwünschungsformel, wie geh' zum Henker ! Ach. 999, Plut. 876 ; οἰμώζετε, Ran. 256 ; so οἰμώζειν λέγω σοι, Plut. 58 ; οὐκ οἰμώξεται ; wird er nicht Prügel bekommen ? Ran. 178 ; κεφαλαὶ κολάκων οἰμωξομένων, Vesp. 1033 ; ὅτι οἰμώξοιτο, εἰ μὴ σιωπήσειεν, Xen. Hell. 2.3.24 ; Sp., οἰμώζειν αὐτοῖς παρ' ἐμοῦ λέγε, Luc. Mort.D. 1.2, ἐπὶ τῷ τραύματι, 14.5.