ῆς (ἡ) lamentation, gémissement, IL. 4, 450, etc. ; ESCHL. Pers. 426 ; SOPH. Tr. 783, etc. ; THC. 7, 71 ; XÉN. Hell. 2, 2, 3.

➳ Dor. οἰμωγά, SOPH. Ph. 190.

Étym. οἰμώζω.

ἡ, wailing, lamentation, κωκυτῷ καὶ οἰμωγῇ Il. 22.409 ; οἰ. τεστοναχῇ τε 24.696 ; ἅμ’ οἰ. τε καὶ εὐχωλὴ πέλεν ἀνδρῶν 4.450, quoted by Ar. Pax 1276 ; οἰμωγῇ διαχρέεσθαι Hdt. 3.66, cf. 8.99 ; οἰμωγὴ… ὁμοῦ κωκύμασιν A. Pers. 426 ; πικρᾶς οἰ. S. Ph. 190 (lyr.) ; ἐξῴμωξεν οἰ. λυγράς Id. Aj. 317 ; στεναγμὸν οἰμωγήν θ’ ὁμοῦ E. Heracl. 833 ; οἰμωγῇ τε καὶ στόνῳ Th. 7.71 ; ἡ οἰ. ἐκ τοῦ Πειραιῶς διὰ τῶν μακρῶν τειχῶν εἰς ἄστυ διῆκεν X. HG 2.2.3 ; cf. τήκω.

ἡ, das Wehklagen, Jammern ; ἔνθα δ' ἅμ' οἰμωγή τε καὶ εὐχωλὴ πέλεν ἀνδρῶν ὀλλύντων τε καὶ ὀλλυμένων, Il. 4.450, 8.64 ; mit κωκυτός verbunden, 22.409, 447 ; mit στοναχή, 24.696 ; auch οἰμωγὴ δὲ δέδηε, die Klage ist entbrannt, Od. 20.353 ; οἰμωγὴ κατεῖχε ἅλα, Aesch. Pers. 418 ; ἐξῴμωξεν οἰμωγὰς πικράς, Soph. Aj. 310, öfter ; neben στεναγμός, Eur. Heracl. 833 ; Ar. Pax 1243 ; in Prosa, καὶ στόνος, Thuc. 7.71 ; Xen. Hell. 2.2.2 u. Sp., wie Hdn. 7.9.19 ; Luc. u. Plut. oft.