ά, όν :
   I pass. :
      1 digne de pitié, lamentable, en parl. de pers. IL. 11, 242 ; SOPH. O.R. 58 ; en parl. de choses, ESCHL. Pr. 238, etc. ; XÉN. Cyr. 2, 2, 13, etc. ; neutre plur. adv. οἰκτρά, OD. 4, 719 ; 24, 59, d’une manière lamentable ;
      2 en mauv. part : pitoyable, misérable, AUS. Ep. 40 ;
   II act. qui se plaint, qui se lamente, plaintif, OD. 11, 421 ; SOPH. El. 1066, Aj. 629.

• Cp. -ότερος, OD. 11, 381 ; HDT. 7, 46 ; • Sup. -ότατος, OD. 11, 421 ; PD. P. 3, 42 ; EUR. Med. 646 ; DÉM. 1312, 17 ; v. en outre, οἴκτιστος.

Étym. οἶκτος.

ά, όν, of persons, pitiable, κοιμήσατο χάλκεον ὕπνον οἰκτρός Il. 11.242, cf. A. Supp. 61 (lyr.), S. OT 58, etc. ; c. gen., οἰκτροὶ τῆς μεταβολῆς to be pitied for…, Plu. Flam. 13. of things, pitiable, lamentable, ἕτερα πεπόνθαμεν οἰκτρότερα Hdt. 7.46 ; οἰκτρὰ λογοποιοῦντες X. Cyr. 2.2.13 ; συμφορὰ οἰ. Pi. O. 7.77 ; οἰκτρότατος θάνατος Id. P. 3.42 ; πημοναί, ἄλγος, A. Pr. 240, 435 (lyr.), etc. ; οἰκτρὰ γὰρ βόσκειν [ἡ κήρ] S. Ph. 1167 (lyr.) ; οἰκτρόν [ἐστι] c. inf., A. Th. 321 (lyr.). in contemptuous sense, οἰ. τέκνα sorry fellows, Aus. Epigr. 57 ; παιδίσκη Porph. Chr. 23 ; οἰ. τραγῳδία miserable, Eust. 1691.34. in act. sense, wailing piteously, piteous, οἰκτροτάτην δ’ ἤκουσα ὄπα Od. 11.421, cf. S. El. 1067 (lyr.) ; οἰκτρᾶς γόον ὄρνιθος, of the nightingale, Id. Aj. 629 (lyr.) ; neut. pl. as Adv., οἴκτρ’ ὀλοφυρομένη Od. 4.719, cf. 10.409, al. ; regul. Adv. οἰκτρῶς A. Pers. 688, S. El. 102 (anap.), al., And. 4.39, Lys. 32.10 ; Comp. -ότερα AP 10.65 (Pall.); Sup. -ότατα E. Hel. 1209. — Besides οἰκτρότερος, οἰκτρότατος, we find Sup. οἴκτιστος ; οἰκτότερον is f.l. in Hdt. 7.46.

(οἶκτος), mitleidswert, beklagenswert, elend ; Hom. vrbdt οἴκτρ' ὀλοφύρεσθαι, erbärmlich klagen, z.B. Od. 4.719 ; τούτων καὶ οἰκτρότερ' ἄλλ' ἀγορεῦσαι, 11.381 ; οἰκτροτάτην ἤκουσα ὄπα, 421 ; vgl. Soph. κατά μοι βόασον οἰκτρὰν ὄπα, τοῖς ἔνερθ' Ἀτρείδαις, die klagende Stimme, El. 1067 ; οἰκτροὺς λόγους, Eur. I.A. 981, οἰκτρὸν δάκρυ, Suppl. 96, οἰκτρὸν ἀνεβόασεν, Hel. 184 ; συμφορᾶς οἰκτρᾶς, Pind. Ol. 7.77 ; οἰκτροτάτῳ θανάτῳ, P. 3.42 ; στένουσιν ἄλγος οἰκτρόν, Aesch. Prom. 433 ; ἄλοχος, Suppl. 59 ; ὡς οἰκτρῶς ἔχω, Soph. Tr. 1069 ; bei Eur. im superl., οἰκτρότατα ἄχεα, Med. 649 ; in Prosa, ἕτερα τούτου πεπόνθαμεν οἰκτρότερα, Her. 7.46 ; οἰκτρὸν ἂν εἴη τὸ πάθος, Plat. Phaed. 90c ; Folgde : bei Agath. 4 (V.216) οἰκτρότατος im Ggstz von ὑπερφίαλος. Den unregelmäßigen superl. οἴκτιστος s. s.v.

1. pitiable, in piteous plight , (Iliad by Homer), etc.
2. of things, pitiable, piteous, lamentable , (Herdotus Historicus), etc.
3. in active sense, piteous , (Odyssey by Homer); οἰκτρᾶς γόον ὄρνιθος, of the nightingale, (Sophocles Tragicus);—;neuter plural as regularly adverb οἰκτρῶς, (Aeschulus Tragicus) —;Besides comparative and Sup. οἰκτρότερος, -τατος, (Homer) has an irreg. Sup. οἴκτιστος (q. see.). (ML)