οῦ (τὸ) [ῠ] rasoir, EUR. El. 241 ; AR. Th. 219 ; PLUT. Artax. 29, etc. ; ἐπὶ ξυροῦ ἀκμῆς ἵστασθαι, IL. 10, 173 ; SIM. (PLUT. M. 870 c) ; ou ἔχεσθαι ; HDT. 6, 11 ; ou εἶναι, THCR. Idyl. 22, 6 ; ou simpl. ἐπὶ ξυροῦ, ESCHL. Ch. 883. SOPH. Ant. 996 ; EUR. H.f. 630 ; LUC. J. tr. 3, être sur le tranchant du rasoir, càd. au moment critique.

Étym. indo-europ. *ksuro-, rasoir ; cf. sscr. kṣurá ; v. ξύω.

τομόν, ἰσχνόν, ὀξύ, Hsch.

τό, razor, E. El. 241, Ar. Ec. 65, Th. 219, Nic. Al. 411, Plu. Art. 29, etc. ; prov., ἐπὶ ξυροῦ ἵσταται ἀκμῆς…, ὄλεθρος ἠὲ βιῶναι death or life is balanced on a razor΄s edge, Il. 10.173 ; freq. in later authors, to express a delicately balanced like lihood of failure or success, ἀκμᾶς ἑστακυῖαν ἐπὶ ξυροῦ Ἑλλάδα Simon. 97 ; ἐπὶ ξ. γὰρ ἀκμῆς ἔχεται ἡμῖν τὰ πρήγματα Hdt. 6.11 ; κίνδυνος ἐπὶ ξ. ἵσταται ἀκμῆς Thgn. 557 ; βεβὼς… ἐπὶ ξ. τύχης S. Ant. 996 ; ἔβητ’ ἐπὶ ξ. ; E. HF 630 ; ἐπὶ ξ. εἶναι Theoc. 22.6 ; ἐπὶ ξ. ἑστηκέναι Luc. JTr. 3.

τό (ξύω, auch mit κείρω verwandt, vgl. Buttmann Lexil. II p. 264), das Schermesser ; κρᾶτα πλόκαμόν τ' ἐσκυθισμένον ξυρῷ, Eur. El. 241 ; Ar. Eccl. 65 u. A. – Von der haarfeinen Schärfe der Schermesserklinge übertr., νῦν γὰρ δὴ πάντεσσιν ἐπὶ ξυροῦ ἵσταται ἀκμῆς ἢ ὄλεθρος ἠὲ βιῶναι, Il. 10.173, sprichwörtlich von dem entscheidenden Augenblicke, wo ein Haarbreit den Ausschlag geben kann, wie Her. 6.11 sagt : ἐπὶ ξυροῦ ἀκμῆς ἔχεται ἡμῖν πρήγματα ἢ εἶναι ἐλευθέροισι ἢ δούλοισι ; vgl. Theogn. 569 ; ähnlich Theocr. 22.6, ἀνθρώπων σωτῆρες ἐπὶ ξυροῦ ἤδη ἐόντων, von den Dioskuren, den Rettern in der äußersten Gefahr ; vgl. Aesch. Ch. 870, ἔοικε νῦν αὐτῆς ἐπὶ ξυροῦ πέλας αὐχὴν πεσεῖσθαι ; Soph. φρόνει βεβὼς αὖ νῦν ἐπὶ ξυροῦ τύχης, Ant. 983 ; ὧδ' ἔβητ' ἐπὶ ξυροῦ, Eur. Herc.Fur. 630 ; so auch bei sp.D.; Paroemiogr.

a rasor , (Homer), etc.:—;proverb, ἐπὶ ξυροῦ ἵσταται ἀκμῆς ὄλεθρος ἠὲ βιῶναι death or life is balanced on a rasor's edge, (Iliad by Homer); ἐπὶ ξυροῦ τῆς ἀκμῆς ἔχεται ἡμῖν τὰ πράγματα (Herdotus Historicus); βεβὼς ἐπὶ ξυρῷ τύχης (Sophocles Tragicus) (ML)