εος-ους (τὸ) [ῐ]
   I épée ou poignard, IL. 1, 194 ; 2, 45, etc. ; OD. 2, 3, etc. ; HDT. 3, 64 ; XÉN. An. 2, 2, 9, etc. ; ESCHL. Pr. 862 ; SOPH. Ant. 1232 ; PLUT. Crass. 28, M. 595, etc. ; ξ. ὑποκόλπιον, HDN 7, 11, 6, poignard ; abs. ξ. poignard, PLUT. Cæs. 66, etc. ;
   II p. anal. :
      1 os en forme d’épée sur le dos de certains poissons, ARSTT. H.A. 4, 1 ; P.A. 2, 8 ;
      2 partie supérieure et osseuse, en forme d’épée, de la bouche de certains poissons, ATH. 314 e ;
      3 glaïeul, plante, TH. H.P. 7, 12.

Étym. pré-grec.

Aeol. σκίφος, εος, τό, sword, ξ. μέγα, ὀξύ, Il. 1.194, 4.530, etc., cf. A. Pr. 863, Hdt. 3.64, X. An. 2.2.9, etc. ; ξ. ἄμφηκες Il. 21.118, Od. 16.80 ; ξ. ἀργυρόηλον χάλκεον Il. 19.372 ; ξ. σὺν κολεῷ… καὶ ἐϋτμήτῳ τελαμῶνι 7.303 ; used by Hom. as equivalent of ἄορ and φάσγανον, Od. 11.48 (cf. 24, 82), 10.294 (cf. 321) ; cf. μάχαιρα.
power of life and death, Lat. jus gladii, Philostr. VA 4.42.
sword-shaped bone in the cuttle-fish (< τευθίς), Arist. HA 524b24, PA 654a21, Oppian. H. 3.558 ; also in the ξιφίας, Arist. Fr. 325. = ξιφίον, Thphr. HP 7.13.1.

τό (nach EM. von ξύω, ξέω), Schwert, Degen ; bei Hom. an einem Gehenk, τελαμών, über der Schulter getragen ; ἀμφὶ δ' ἄρ' ὤμοισιν βάλετο ξίφος ἀργυρόηλον, Il. 2.45 ; περὶ δὲ ξίφος ὀξὺ θέτ' ὤμῳ, Od. 2.3 ; es hängt an der Seite, ξίφος ὀξὺ ἐρυσσάμενος παρὰ μηροῦ, 9.300, ist mit einer Scheide versehen, ἕλκετο δ' ἐκ κολεοῖο μέγα ξίφος, Il. 1.164, ἐκ κολεοῖο ἐρυσσάμενος ξίφος ὀξύ, Il. 12.190 ; vgl. 7.303 ; ξίφος κουλεῷ ἐγκατέπηξα, Od. 11.97 ; ἄμφηκες, Il. 21.118 u. öfter ; ἀργυρόηλον, χάλκεον, Od. 10.261 ; Pind. nennt es λευρόν, N. 7.27, χαλκότορον, P. 4.147 ; ἐν κουλεᾠ κατασχοῖσα ξίφος, N. 10.6 ; δίθηκτον, Aesch. Prom. 865 ; νεοσπαδὲς ξίφος ἔχων, Eum. 42, öfter ; ἀμφίθηκτον, Soph. Ant. 1298 ; χεροῖν κολεῶν ἐρυστὰ διεπεραιώθη ξίφη, Aj. 730, öfter, wie Eur.; in Prosa, Her. 3.64 ; Xen. Symp. 2.11, kleine Dolche, von Taschenspielern und Jägern gebraucht, u. so auch Sp., wie Plut. Caes. 66. – Im engern Sinne der gerade Degen, zum Unterschiede von dem krummen Säbel, μάχαιρα. – Auch der degenförmige Knochen im Rücken des Blackfisches, Arist. part. an. 2.8, H.A. 4.1 ; Ath. VII.314.
Bei Theophr. eine Pflanze.

a sword , (Homer); distinguished from μάχαιρα, q. see. (ML)