ιος ou ιδος (ὁ, ἡ) [ῐδ]
   I adj. :
      1 pass. qui est à jeun ou qui jeûne, IL. 19, 156 ; OD. 18, 369 ; ESCHL. Pr. 575, etc. ; avec un gén. EUR. I.T. 973 ;
      2 act. qui excite la faim, ESCHL. Pr. 601, Ag. 193, etc. ;
   II subst. :
      1 ἡ νῆστις, l’intestin jejunum, HPC. Melet. (CRAM. t. 3, p. 105, etc.) ; AR. (ATH. 96 c, etc.) ; EUB. (ATH. 100 e), ou l’élément constitutif de l’eau et de l’air, EMPÉD. 57 Karsten ainsi nommé p.-ê. d’une divinité sicilienne appelée Νῆστις ;
      2 ὁ νῆστις, sorte de poisson, ATH. 307 d, 308 a.

➳ Du th. νηστι-, acc. plur. νήστεις, POL. 9, 22 ; DH. Rhet. 9, 16 ; du th. νηστιδ-, dat. sg. νήστιδι, HPC. 717 d ; plur. nom. νήστιδες, ESCHL. Ag. 193, 1621.

Étym. νη-, ἔδω.

gen. ιος or ιδος, ὁ and ἡ (v. infr.); also dat. νήστει Hp. Acut. 60; pl. νήστεις Antiph. 138, D.H. Th. 9.16; (< νη-, ἔδω) : — not eating, fasting, of persons, ἀνώγοιμι πτολεμίζειν υἷας Ἀχαιῶν νήστιας, ἀκμήνους Il. 19.207; νήστιες ἄχρι… κνέφαος Od. 18.370, cf. Diocl. Fr. 43, Ev. Matt. 15.32, etc. ; νήστισιν ἐπιθέντες οἱ πολέμιοι Onos. 12.1; c. gen., νῆστις βορᾶς E. IT 973; metaph, νῆστιν ἀνὰ… ψάμμαν over the hungry sand, A. Pr. 573 (lyr.). with an abstract Subst., freq. in A., νῆστιν νόσον famine, Ag. 1016 (lyr.); ν. λιμός Ch. 250; νήστισιν αἰκίαις the pains of hunger, Pr. 599 (lyr.); νήστιδες δύαι Ag. 1621; also νῆστις ὀσμή the bad breath of one fasting, Phryn. PS p. 91 B. Act., causing hunger, starving, πνοαὶ νήστιδες A. Ag. 193 (lyr.). as Subst., νῆστις, ἡ, acc. νῆστιν Ar. Fr. 318.3, 506.4, Eub. 110. the intestinum jejunum, from its always being found empty, Hp. Carn. 19, Ar. Fr. 506.4, Eub. 63.5 (anap.), cf. Arist. PA 675b33. ν. κεστρεύς, fish so called because its stomach was always found empty, Ar. Fr. 156, etc. ; hence in Com., of ΄empty bellies΄, ἐγὼ δὲ κεστρεὺς νῆστις οἴκαδ’ ἀποτρέχω Alex. 256, etc., cf. Ath. 7.307d.

ιος u. ιδος (νη – ἐσθίω), nicht essend, fastend, u. nicht gegessen habend, nüchtern ; Il. 19.207 ; νήστιες, Od. 18.370 ; νῆστιν, Aesch. Prom. 573 ; νῆστις βορᾶς, Eur. I.T. 973 ; Theopomp. bei Ath. VII.308a, wo der κεστρεύς νῆστις heißt u. der Grund dieses Namens angegeben wird ; auch akt., Hunger erregend, πνοαὶ νήστιδες, Ag. 186, πόνος, 322, νῆστιν ὤλεσεν νόσον, 989, αἱ νή. στιδες δύαι, 1604, λιμός, Ch. 248. Es findet sich auch der gen. νήστεως u. plur. νήστεις, vgl. Lobeck zu Phryn. 326. – Ἡ νῆστις ist auch der Leerdarm, intestinum jejunum, weil er immer leer gefunden wird. – Empedocl. bei Arist. anim. 1.5 nannte so das Element des Wassers u. der Luft. S. nom. pr.

νῆστις, -ιος, ὁ, ἡ
(< νη-, neg. prefix, + ἐσθίω),
in cl., chiefly poët.,
[in LXX: Dan LXX 6:18 (19) (טְוָת)* ;]
not eating, fasting: Mat.15:32, Mrk.8:3.†
(AS)