α, ον [ῠ]
      1 qui vit, agit ou se fait pendant la nuit, HÉS. O. 521 ; Th. 991 ; ESCHL. Pers. 952, etc. ; SOPH. O.C. 1248, etc. ;
      2 plongé dans une obscurité semblable à celle de la nuit, SOPH. Ph. 859 ;
      3 p. suite, sombre, obscur, en parl. de la mer, EUR. Med. 211, Andr. 1224 ; des enfers, EUR. Hel. 177.

➳ Fém. -ος, MACH. (ATH. 341 d).

Étym. νύξ.

α, ον, also ος, ον E. IT 1273 (lyr.), Tim. Fr. II, parodied by Macho ap. Ath. 8.341d : — nightly, i.e. of persons, doing a thing by night, ν. καταλέξεται Hes. Op. 523 (v.l.), cf. Th. 991, A. Ag. 588, etc. ; ἀνὴρ δ’ ἐκτέταται ν.
as in nightly sleep, S. Ph. 857 (lyr.).
belonging to night, ν. φθέγματα Id. Ant. 1147 (lyr.) ; ἐνοπαί, γόοι, E. IT 1277, El. 141 (both lyr.) ; in late Prose, ν. θεός Dam. Pr. 273. of places, dark as night, gloomy, νυχίαν πλάκα A. Pers. 953 (lyr.) ; δι’ ἅλα ν. E. Med. 211 (lyr.) ; ἄντρα Id. Andr. 1224 (lyr.) ; ὑπὸ μέλαθρα νύχια, i.e. into the nether world, Id. Hel. 177 (lyr.) ; χάος Ar. Av. 698 ; in later Prose, τὸ τῶν ἄντρων ν. Porph. Antr. 9.

att. auch 2 Endgn, nächtlich, bei Nacht geschehend od. tuend ; Hes. O. 521 Theog. 991 ; ὁ πρῶτος νύχιος ἄγγελος πυρός, Aesch. Ag. 574, der auch den Hermes χθόνιος καὶ νύχιος nennt, Ch. 717 ; νυχίων ἐπιφθεγμάτων ἐπίσκοπε heißt Bacchus als Aufseher der nächtlichen Feier, Soph. Ant. 1133 ; ἀνὴρ δ' ἀνόμματος ἐκτέταται νύχιος, in der Nacht, im Schlafe, Phil. 846 ; oft bei Eur., wie νύχιοι ὄνειροι, I.T. 1277 ; auch γόοι, El. 142 ; sp.D., νύχια θύεα, Ap.Rh. 4.664 ; auch übertr., μοῖρα νύχιος, das finstere Todesgeschick, Machon bei Ath. VIII.341.