ατος (τὸ) :
   I source de la pensée, intelligence, OD. 18, 215 ; HÉS. O. 128, Th. 656 ; PLAT. Conv. 197 e ;
   II pensée, càd. :
      1 réflexion, IL. 17, 409 ; OD. 2, 363, etc. ; XÉN. Mem. 4, 3, 13 ; PLAT. Parm. 132 b, etc. ; t. de rhét. pensée, DH. Lys. 6 ; Isocr. 11, Dem. 9, etc. ; p. opp. à ὄνομα, « mot », XÉN. Cyn. 13, 6 ;
      2 intention, projet, dessein, IL. 10, 104 ; OD. 8, 548 ; AR. Vesp. 1055.

Étym. νοέω.

ατος, τό, Ion. νῶμα Emp. 110.10 (but νόημα 105.3); (< νοέω) : — that which is perceived, perception, thought, τῶν νέες ὠκεῖαι, ὡς εἰ πτερὸν ἠὲ νόημα Od. 7.36 (cf. ὀξύτερον νοήματος Lib. Or. 59.148; ἅμα νοήματι ΄in the twinkling of an eye΄, Epicur. Ep. 1 p. 11U. ; hence ἡ ἅμα ν. περίοδος lightning survey, ib. p. 32 U., cf. Phld. Mort. 37, Plu. Alex. 35); ν. φρενός Ar. Nu. 704 (lyr.).
thought, purpose, idea, design, τοιοῦτον ἐνὶ στήθεσσι νόημα Od. 13.330; Ζεὺς… ἐνὶ φρεσὶν ὧδε νόημα ποίησ’ 14.273; νοήματα… ἐκτελέει Il. 10.104, cf. Alc. 77, Pi. P. 6.29; σοφώτατα νοήματα Id. O. 7.72; οὐκ οἶδ’ ὄττι θέω· δίχα μοι τὰ ν. Sappho 36; ἐκτὸς τῶν ἐωθότων ν. στῆσαί τινα Hdt. 3.80; τὸ μὲν ν. τῆς θεοῦ, τὸ δὲ κλέμμ’ ἐμόν Ar. Eq. 1203, cf. Nu. 743. in Philos., thought, concept, opp. sensation, sense-presentation, Parm. 8.34, etc. ; φύσει διῄρηται τά τε ν. καὶ τὰ αἰσθήματα Arist. Fr. 87; σύνθεσίς τις νοημάτων Id. de An. 430a28; discursive thinking, as the function of διάνοια, Herm. ap. Stob. 2.8.31.
Rhet., thought as expressed in literary form, D.H. Amm. 2.24, Longin. 12.1.
understanding, mind, παρέπλαγξεν δὲ νόημα Od. 20.346, cf. Il. 19.218, Thgn. 435, Emp. 110.10; αἷμα γὰρ ἀνθρώποις περικάρδιόν ἐστι ν. Id. 105.3; θεὸς… οὔ τι δέμας θνητοῖσιν ὁμοίιος οὐδὲ ν. Xenoph. 23.2.

τό (das Wahrgenommene, nur in geistiger Beziehung), der Gedanke ; νέες ὠκεῖαι, ὡσεὶ πτερὸν ἠὲ νόημα, Od. 7.36, schnell wie der Gedanke (vgl. θᾶττον νοήματος ὑπηρετεῖν Xen. Mem. 4.3.13); τίπτε δέ τοι, φίλε τέκνον, ἐνὶ φρεσὶ τοῦτο νόημα ἔπλετο ; Od. 2.363, öfter ; übh. Sinnesart, Sinn, Hes. O. 128 ; αἰεί τοι τοιοῦτον ἐνὶ στήθεσσι νόημα, Od. 13.330 ; Ζεὺς αὐτὸς ἐνὶ φρεσὶ τοῦτο νόημα ποίησε, 14.273 ; νοήματα ἐκτελέει, Il. 10.104, u. öfter so im plur. – Uebh. Denkkraft, Verstand, Il. 19.218 ; μνηστῆρσι δὲ Παλλὰς Ἀθήνη παρέπλαγξε νόημα, Od. 20.346 ; σοφώτατα νοήματα παραδεξαμένους, Pind. Ol. 7.72 ; Ar. Nub. 230, 695 ; u. in Prosa, Plat. Parm. öfter ; Absicht, Entschluß, Polit. 260d.

νόημα, -τος, τό
(νοέω) [in LXX: Sir.21:11, Bar.2:8, 3Ma.5:30 * ;]
a thought, purpose, design: 2Co.2:11 10:5 11:3, Php.4:7. Meton., of the mind, 2Co.3:14 4:4.†
(AS)