1 tr. mouiller, humecter, ESCHL. (ATH. 600 b), A.RH. 1, 1005 ; ANTH. 7, 26 ; rare en prose, PLAT. Tim. 74 c ; STR. 195 ;
      2 intr. être humide, PLUT. M. 894 d ; particul. être sous le régime du vent du sud, ARSTT. Probl. 26, 18.

Étym. νότος.

moisten, water, A. Fr. 44, Ar. Th. 857 ; — Pass., to be wetted or wet, Heraclit. 126, Pl. Ti. 74c, A.R. 1.1005, AP 7.26 (Antip.Sid.), Str. 4.44.1 ; perspire, Gal. 18(2).6, al. ; νενοτισμένα οἴνῳ εἴρια Hp. Fract. 29 ; νενοτισμένα χεῖτε δάκρυα wet tears, AP 12.92 (Mel.) ; νενοτ. γῆ Arist. Mu. 394b14. intr., to be wet, νοτιζούσης τῆς γῆς Id. Mete. 361b2 ; [ὁ νότος] νοτίζειν ποιεῖ τὸ θέρος Id. Pr. 942a14. = οὐρέω, Heliod. ap. Orib. 50.9.12.
perspire, Agathin. ap. eund. 10.7.22.

benetzen, anfeuchten ; Aesch. frg. 36 ; νοτισθέντα ξύλα, Ap.Rh. 1.1005 ; a. sp.D., νενοτισμένα χεῖτε δάκρυα, Mel. 4 (XII.921 ; selten in Prosa. νοτιζομένην νοτίδα, Plat. Tim. 74d. – Auch intr., feucht sein, Plut. plac.phil. 3.5 ; u. mit νότος zusammenhangend, θέρος νοτίζον, Sommer mit feuchtem Südwinde, Arist. Probl. 26.16.