άδος (ἡ) [ῐᾰδ]
   I subst. :
      1 neige qui tombe, IL. 15, 170 ; ESCHL. Pr. 992 ; au pl. flocons de neige, IL. 3, 222 ; 12, 156 ; 19, 357 ; νιφάδες χιόνος, IL. 12, 278, m. sign. ; fig. PD. I. 3, 35 ; O. 11, 53, etc. ; p. ext. pluie, LYC. 876 ;
      2 neige tombée, HDT. 7, 111 ;
   II adj. f. neigeuse, SOPH. O.C. 1060.

➳ Dat. pl. poét. νιφάδεσσι, PD. O. 7, 34 ; νιφάδεσσιν, IL. 3, 222.

Étym. νείφω.

άδος, ἡ, snowflake, Hom. (only in Il.), mostly in pl., ὥς τε νιφάδες χιόνος πίπτωσι θαμειαὶ ἤματι χειμερίῳ Il. 12.278; βρέχε… χρυσέαις νιφάδεσσι, a legendary statement of the wealth of Rhodes, Pi. O. 7.34; ἔπεα νιφάδεσσιν ἐοικότα χειμερίῃσιν Il. 3.222, cf. Luc. Dem. Enc. 5; sg. in collect. sense, snowstorm, νιφὰς ἠὲ χάλαζα Il. 15.170; [πάγος] βρέχετο πολλᾷ νιφάδι was wrapt as in deep snow, Pi. O. 10 (11).51. generally, shower, πετρῶν A. Fr. 199.7, cf. Th. 212 (lyr.), E. Andr. 1129; τραχεῖα ν. πολέμοιο storm or sleet of war, Pi. I. 4 (3).17; ὀμβρία ν., of rain, Lyc. 876; πληγῶν νιφάδες Lib. Ep. 112.6. as fem. Adj., = νιφόεσσα, πέτρα S. OC 1060 (lyr.).

άδος, ἡ, Schneeflocke ; Hom. im plur., Schnee, Schneegestöber, ὥστε νιφάδες χιόνος πίπτουσι θαμειαὶ ἤματι χειμερίῳ Il. 12.278, u. öfter zum Gleichnis der dicht fallenden Geschosse ; auch ἔπεα νιφάδεσσιν ἐοικότα χειμερίῃσιν, 3.222, die Fülle der Beredtsamkeit ausdrückend (vgl. Luc. Dem. enc. b); der sing. nur kollektiv gebraucht, Schnee, 15.170 ; βρέχετο πολλᾷ νιφάδι, Pind. Ol. 11.53 ; u. vom Goldregen des Zeus, 7.34 ; auch übertr., τραχεῖα νιφὰς πολέμοιο, I. 3.35 ; λευκοπτέρῳ νιφάδι καὶ βροντήμασι χθονίοις κυκάτω πάντα, Aesch. Prom. 995 ; übertr., Spt. 195, von Wurfgeschossen, wie Eur. Andr. 1130. – Auch in Prosa, οὔρεα ἴδῃσι καὶ νιφάσι συνηρεφέα, mit Schnee bedeckt, Her. 7.111. – Die VLL erkl. νιφάδες auch durch σταγόνες. – Adjektivisch wie νιφόεσσα braucht es Soph. O.C. 1063, πέτρας νιφάδος.