εος-ους (τὸ) :
   I discorde, d’où :
      1 querelle, dispute, altercation, IL. 13, 333, etc. ; OD. 8, 75, etc. ; PD. O. 11, 41, etc. ; ESCHL. Sept. 940, etc. ; SOPH. Ant. 793, etc. ; EUR. Med. 1140, etc. ; HDT. 6, 66, etc. ; XÉN. Cyn. 1, 17 ; joint à ἔρις, IL. 21, 513, etc. ; à ἔρισμα, IL. 4, 37 ; à δῆρις, HÉS. O. 33 ; particul. contestation judiciaire, IL. 18, 497 ; OD. 12, 440 ;
      2 lutte, combat, IL. 3, 87 ; joint à πόλεμος, AR. Vesp. 867 ;
   II sujet de querelle, cause de discorde, SOPH. O.R. 702.

Étym. R. indo-europ. *neik-, attaquer, se ruer.

εος, τό, quarrel, strife, feud, ν.… ὄρωρεν Ἕκτορος ἀμφὶ νέκυι Il. 24.107; ν. πρός τινα Hdt. 8.87; ν. κρεσσόνων ἀποθέσθαι Pi. O. 10 (11).39, cf. N. 6.51; τὸ ν. εὖ θέσθαι S. OT 633; τὸ ν. ἐγκαλῶν imputing the blame of the quarrel, ib. 702; ν. θέσθαι Call. Iamb. 1.202.
strife of words, railing, abuse, νεῖκος ἄριστε Il. 23.483; νείκει ὀνειδίζων 7.95; ἐς νείκεα ἀπικέσθαι Hdt. 9.55.
strife at law, dispute before a judge, κρίνων ν. πολλὰ δικαζομένων αἰζηῶν Od. 12.440, cf. Il. 18.497; challenge to authority, Hdt. 3.62. also in Hom. not seldom for battle, fight, ν. ὁμοίιον Il. 4.444, al. ; ν. πολέμοιο 13.271; ν. ὁμοιΐου πολέμοιο Od. 18.264; ἔριδος μέγα ν. Il. 17.384; ν. φυλόπιδος 20.140; πόλεμος καὶ ν. 12.361; ἔριδες καὶ νείκεα 2.376; πόνος καὶ ν. 12.348; νείκεα καὶ δῆριν Hes. Op. 33; πόλεμος καὶ ν. Ar. V. 867 (anap.), cf. X. Cyn. 1.17; νείκεα νεικεῖν Il. 20.251; of hostilities between whole nations, νεῖκος πρὸς Καρχηδονίους Hdt. 7.158, cf. 225. in the philosophy of Emp., the separative principle in the κόσμος, opp. φιλότης, 17.8, al., cf. Pl. Sph. 243a, Arist. Metaph. 985a24, etc. (Mostly poet., found in Hdt. and OGI 335.119 (Pergam., ii BC).) v. νῖκος.

τό (mit νίκη zusammenhangend ?), Zank, Streit ; mit Worten, Wortwechsel, auch Schimpfen beim Streit, Vorwurf, αἶαν νείκει ἄριστε, Il. 23.483, νείκει ὀνειδίζων, 7.95, 20.251 u. öfter, Od. 8.75 ; Streit vor Gericht, Il. 18.497, κρίνων νείκεα πολλὰ δικαζομένων, Od. 12.440 ; – Kampf, Gefecht ; ἥ σφιν καὶ τότε νεῖκος ὁμοίϊον ἔμβαλε μέσσῳ, Il. 4.444, Ἠλείοισι καὶ ἡμῖν νεῖκος ἐτύχθη, 11.671, νεῖκος ὀρεῖται φυλόπιδος, 20.140 ; Hom. verbindet ἔρις καὶ νεῖκος ἐφῆπται, Il. 21.513, πόλεμος καὶ νεῖκος ὄρωρεν, 12.348 u. öfter, ὁππότε νεῖκος ὀρώρηται πολέμοιο, 13.271, ἔριδος μέγα νεῖκος, 17.384, ἔκριναν μέγα νεῖκος ὁμοιΐου πολέμοιο, Od. 18.264, wie Pind. ἔσχον νεῖκος πολέμοιο, I. 6.36 ; νεῖκος κρεσσόνων ἀποθέσθαι, Ol. 11.41 ; βαρύσφι νεῖκος ἔμπαξε, N. 6.52, öfter ; auch bei Aesch. oft, λυτὴρ νεικέων, Spt. 923, vgl. Suppl. 913, μηδὲ πόλει νεῖκος γένηται, 353 ; ἀρθεὶς νεικέων ἐξ ἀμφιλόγων, Soph. Ant. 111, öfter ; λύω νεῖκος πατρί, Eur. Hipp. 1442 ; ἔχειν νεῖκος πρὸς ἄνδρα, Heracl. 982, öfter. Bei Her., der auch den plur. braucht, nicht selten von dem Streit zweier Völker, νεῖκος. πρὸς τοὺς Καρχηδονίους, 7.158, 8.87, wie Xen. Cyn. 1.17, εἰ πρὸς τοὺς βαρβάρους τῇ Ἑλλάδι νεῖκος ἢ πόλεμος ; – διὰ νεῖκός τι, Plat. Soph. 243a ; einzeln bei Sp.

1. a quarrel, wrangle, strife , (Homer), etc.
2. strife of words, railing, abuse, a taunt, reproach , (Iliad by Homer)
3. a strife at law, dispute before a judge , (Odyssey by Homer)
4. battle, fight , (Homer); ν. φυλόπιδος (Odyssey by Homer); of dissensions between whole nations , νεῖκος πρὸς Καρχηδονίους (Herdotus Historicus)
5. cause of strife, matter of quarrel , (Sophocles Tragicus) (ML)