ή, όν :
      1 qui mérite la colère des dieux, càd. coupable, criminel, IL. 3, 410 ; 9, 523 ; SOPH. Ph. 1193 ; ou en gén. répréhensible, PLAT. Leg. 943 e ; PLUT. Pomp. 38 ; p. suite, envié, haï, ANTH. 9, 238 ;
      2 causé par la jalousie des dieux, qui marque la colère ou la haine des dieux, PLUT. Ages. 22 ;
      3 redoutable, IL. 11, 649.

➳ Poét. νεμεσσητός, IL. 3, 410 ; 9, 519, etc. ; dor. νεμεσσατός [ᾱ] THCR. Idyl. 1, 101.

Étym. vb. de νεμεσάω.

ή, όν, in Hom. always νεμεσσητός, exc. Il. 11.649 : — causing indignation or wrath, worthy of it, νεμεσσητὸν δέ κεν εἴη 3.410, etc. ; c. inf., οὔ τι νεμεσσητὸν κεχολῶσθαι 9.523, Od. 22.59; οὔτοι νεμεσητόν S. Ph. 1193 (lyr.), cf. Pl. Euthd. 282b; οὐ ν. τὸ διαμαρτάνειν Phld. Sto. 339.12; ν. ἰδεῖν Tyrt. 10.26; ψεῦδος δὲ… ν. κατὰ φύσιν Pl. Lg. 943e; νεμεσητὸν ἐὰν… it is matter for indignation that…, Arist. Rh. 1387a32, cf. IPE 1². 34.17 (Olbia).
retributive, ἔπαθε πρᾶγμα ν.
retribution, Plu. Ages. 22 ; so νεμεσητὰ παθεῖν Id. Per. 37; πάθος ν. ἔπαθε Id. Pomp. 38; τὸ ν. ἀφοσιούμενος ib. 42.
deserving retribution, Nic.Dam. 68.9J. Act., prone to wrath, αἰδοῖος νεμεσητός Il. 11.649; Κύπρι νεμεσσατά Theoc. 1.101.

ep. νεμεσσητός, was Unwillen, Zorn, Haß, Neid nach sich zieht, was zu verargen ist, tadelnswert, also ungebührlich ; νεμεσσητὸν δέ κεν εἴη, Il. 3.410, dem 412 entspricht Τρωαὶ δέ μ' ὀπίσσω πᾶσαι μωμήσονται ; οὐ μὲν γάρ τι νεμεσσητόν, 19.182 ; οὔτι νεμεσσητὸν κεχολῶσθαι, 9.523 ; Od. 22.59 ; οὔ τοι νεμεσητόν, Soph. Phil. 1178 ; einzeln auch in Prosa, οὐδὲ νεμεσητὸν ἕνεκα τούτου ὑπηρετεῖν, Plat. Euthyd. 282b, vgl. Legg. XII.943e, öfter ; Plut. πάθος νεμεσητὸν ὑπὸ φιλοτιμίας ἔπαθεν, Pomp. 38 ; Agesil. 22 ; νεμεσητὰ παθεῖν, die Nemesis erfahren, Pericl. 37. – Auch der, vor dem man Scheu, Ehrfurcht empfindet, neben αἰδοῖος Il. 11.649.