νεικέω-ῶ (f. έσω, ao. ἐνείκεσα, pf. inus.) :
   I intr. se quereller, se disputer, IL. 2, 221 ; OD. 11, 512 ;
   II tr.
      1 quereller, gourmander, acc. IL. 1, 579 ; 2, 224, 243, etc. ;
      2 invectiver, injurier, acc. IL. 1, 521 ; 2, 277.

➳ Prés. ind. 3 pl. ion. νεικεῦσι, IL. 20, 254 ; sbj. épq. νεικείω, IL. 2, 277, etc. ; HÉS. O. 332, Th. 208 ; THCR. Idyl. 1, 35 ; sbj. 3 sg. νεικείῃσι, IL. 1, 579. Impf. poét. νείκειον, OD. 22, 26. Impf. itér. νεικείεσκον, IL. 2, 221 ; 4, 241 ; 19, 86 ; OD. 11, 512. Ao. épq. νείκεσσα, IL. 7, 161 ; 24, 29.

Étym. νεῖκος.

fut. -έσω Il. 10.115; aor. ἐνείκεσα, Ep. νείκεσσα or νείκεσα, 3.38, 10.158; also pres. νεικείω 2.277, etc. ; subj. νεικείῃσι, νεικείῃ, 1.579, Hes. Op. 332; part. νεικείουσα Theoc. 1.35; impf. νείκειον Od. 22.26; iterat. νεικείεσκον Il. 4.241; (< νεῖκος) : — quarrel, wrangle with one, μή μοι ὀπίσσω νεικείῃ Od. 17.189; ἔριδος πέρι θυμοβόροιο νεικεῦσ’ ἀλλήλῃσι quarrel one with another, Il. 20.254; ἐνείκεον εἵνεκα ποινῆς 18.498; c. acc. cogn., νείκεα… νεικεῖν ἀλλήλοισιν ἐναντίον 20.252; νεικέσκομεν οἴω, we two alone strove with him, is prob. corrupt in Od. 11.512 (νικάσκομεν Aristarch.); abs. in part. νεικέων Hdt. 9.55. trans., chide, rail at, upbraid, c. acc. pers., Il. 1.521, al. ; Ἀγαμέμνονα ν. μύθῳ 2.224; αἰσχροῖς, ὀνειδείοις, χολωτοῖσιν ἐπέεσσιν, 3.38, 21.480, Od. 22.225, etc. ; ὃς νείκεσσε θεάς…, τὴν δ’ ᾔνησ’ [Paris] insulted the goddesses (Hera and Athena), but praised the other (Aphrodite), Il. 24.29. — Ep. Verb, used twice by Hdt., 8.125, 9.55; not in Att.; in later Prose, LXX Pr. 10.12, al.

ep. auch νεικείω, fut. νεικέσω, ep. auch νεικέσσω, aor. ἐνείκεσα u. ἐνείκεσσα, zanken, streiten ; absol., δύο δ' ἄνδρες ἐνείκεον εἵνεκα ποινῆς ἀνδρὸς ἀποφθιμένου, Il. 18.498 ; τινί, mit Einem, δείδια, μή μοι ὀπίσσω νεικείῃ, Od. 17.189, γυναῖκας, αἴτε νεικεῦσ' ἀλλήλῃσιν, Il. 20.254 ; mit hinzutretendem Objektsaccusativ, τίη ἔριδας καὶ νείκεα νῶϊν ἀνάγκη νεικεῖν ἀλλήλοισιν ἐναντίον, ibd. 252 ; häufiger c. acc. der Person, Einen ausschelten, anfahren, tadeln, beschimpfen, Il. 2.221, 19.86 u. öfter, Ἀγαμέμνονα νείκεε μύθῳ, 2.224, νείκειον δ' Ὀδυσῆα χολωτοῖσιν ἐπέεσσιν, Od. 22.26, vgl. Il. 4.241, 15.210, ἄλλον μειλιχίοις, ἄλλον στερεοῖς ἐπέεσσιν νείκεον, 12.268, νεικέσω, 10.115, τὸν δ' Ἕκτωρ νείκεσσεν ἰδὼν αἰσχροῖς ἐπέεσσιν, 3.38 ; vom Paris heißt es ὃς νείκεσσε θεὰς … τὴν δ' ᾔνησε, er tadelte, verschmähte die Hera und Athene, 24.29, welche Stelle aber Aristarch verwarf ; Od. 11.512 ist νεικέσκομεν von Wolf richtig in νικάσκομεν geändert. – Sonst nur einzeln bei sp.D. In Prosa nur Her. 8.125  : ἐνείκεε Θεμιστοκλέα, klagte ihn an.

1. to quarrel or wrangle with one, with dative, (Iliad by Homer):—;absolute, (Homer); participle νεικέων, obstinately , (Herdotus Historicus)
2. transitive to rail at, abuse, upbraid, revile , with accusative pers., (Homer) (ML)